ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2097

อู๋เป่ยก็ตกตะลึง เขาไม่คิดว่าเพียงแค่ตีไปเบาๆ จะมีพลังเทพถึงเกือบหนึ่งแสนชั่ง คงเป็นเพราะการฝึกตนเปิดจุดพลังใต้พิภพ

จางเชายิ่งตกตะลึงกว่า เกือบหนึ่งหมื่นชั่ง! เขาเคยทดสอบมาแล้ว ตัวเขาที่ฝึกถึงขั้นหล่อหลอมร่างระดับเจ็ด เมื่อออกแรงเต็มที่ชกหนึ่งหมัด ก็วัดได้เพียงเก้าพันห้าร้อยชั่งเท่านั้น! นั่นหมายความว่า พลังของอู๋เป่ยมากกว่าเขาถึงสิบเท่า! จะท้าทายได้อย่างไร?

ลูกตาของเขากลอกไปมา ค่อยๆ ถอยหลังออกไป

อวิ๋นซ่างสังเกตเห็นท่าทีนั้นของเขา จึงพูดเสียงนิ่งๆ ว่า: "ศิษย์พี่จาง พี่ไม่เตรียมจะท้าทายศิษย์พี่อู๋แล้วหรือ? จะเดินหนีหรือ?"

ร่างของจางเชาแข็งทื่อ เขาหัวเราะแห้งๆ แล้วพูดว่า: "ไม่ใช่ พี่จะไปธุระส่วนตัวหน่อย"

คนรอบข้างต่างรู้ทัน พากันแสดงสีหน้าดูแคลน พูดว่าจะท้าทายแต่ไม่กล้า เจ้าหนูนี่ช่างขี้ขลาดจริงๆ!

มีศิษย์หัวกะทิสองสามคนที่ชอบดูเรื่องสนุกไม่กลัวเรื่องใหญ่ ได้ขวางทางของจางเชาไว้ทันที ชายร่างใหญ่อ้วนคนหนึ่งยิ้มกว้างแล้วพูดว่า: "ศิษย์น้องจาง ธุระส่วนตัวไว้เมื่อไหร่ก็ได้ อดทนไว้หน่อย รอให้ศิษย์น้องอู๋ทำการทดสอบเสร็จ แล้วคุณค่อยท้าทายเขาทันที"

จางเชาสีหน้าไม่สู้ดี คนอ้วนสูงคนนี้มีตำแหน่งสูงกว่าเฉิงเว่ยอีก เป็นศิษย์หัวกะทิชั้นหนึ่งชื่อเกาไห่ มีวรยุทธ์ขั้นฝึกลมปราณระดับแปด เป็นยอดฝีมือที่มีพลังน่าเกรงขาม เขาจึงได้แต่พยักหน้ารับคำอย่างหวาดหวั่น

เกาไห่เดินไปที่หลักทดสอบพลัง ตบไหล่อู๋เป่ยเบาๆ แล้วยิ้มพูดว่า: "ศิษย์น้อง พลังเทพในร่างของคุณนี่ ดูเหมือนจะไม่ด้อยกว่าผมเลย ผมนับถือคุณมาก!"

เกาไห่ผู้นี้มีชื่อเสียงในเรื่องพละกำลังมหาศาล แสดงว่าเมื่อได้เห็นพลังเทพของอู๋เป่ยแล้ว เขาก็ตกตะลึงมาก เกิดความนับถือขึ้นมา

อู๋เป่ยยิ้มตอบ: "ศิษย์พี่ชมเกินไปแล้ว"

เกาไห่: "ศิษย์น้องไม่ต้องเกรงใจ โปรดทำการทดสอบต่อเถิด พวกเรารอชมผลงานต่อไปของคุณอยู่!"

เขาชี้ไปที่เครื่องมือทดสอบชิ้นที่สอง มันเป็นวัตถุสี่เหลี่ยมสีดำ ด้านบนมีเสาคล้ายเสาธง เสายาวประมาณสิบเมตร บนนั้นมีขีดบอกระดับ ต่ำสุดคือศูนย์ สูงสุดคือหนึ่งล้าน

อวิ๋นซ่าง: "ศิษย์พี่ นี่คือเครื่องมือสำหรับทดสอบศักยภาพ เรียกว่าไม้วัดศักยภาพใหญ่ แบ่งออกเป็นสี่ระดับ ส่วนล่างสุด จากศูนย์ถึงห้าพัน ถือเป็นระดับธรรมดา เปล่งแสงสีขาว; สามพันถึงห้าหมื่น ถือเป็นระดับปานกลาง เปล่งแสงสีฟ้า ศิษย์หัวกะทิส่วนใหญ่อยู่ในระดับนี้ ถัดขึ้นไป ห้าหมื่นถึงหนึ่งแสนห้าหมื่น เป็นระดับสูง เปล่งแสงสีม่วง เหนือกว่าแสงสีม่วง คือช่วงหนึ่งแสนห้าหมื่นถึงหนึ่งล้าน เปล่งแสงสีทอง หากสามารถกระตุ้นให้เกิดแสงสีทองได้ ก็นับว่ามีพรสวรรค์ระดับเทียนเฉียว!"

เมื่อได้ฟังแล้ว อู๋เป่ยจึงถาม: "ศักยภาพที่ดีที่สุดในสำนักเซวียนหมิงของพวกเราอยู่ที่เท่าไร?"

เกาไห่ยิ้มตอบ: "หลายปีก่อน สำนักเซวียนหมิงเคยมีอัจฉริยะคนหนึ่ง มีค่าศักยภาพสูงถึงหนึ่งแสนสี่หมื่นห้าพันกว่า เกือบจะทะลุเข้าเขตแสงสีทอง กลายเป็นเทียนเฉียว แต่เขาก็เก่งมากอยู่แล้ว ภายหลังกลายเป็นบุคคลสำคัญของสำนักเซวียนหมิง เกือบได้เป็นหัวหน้าพรรค"

อู๋เป่ยครุ่นคิดครู่หนึ่ง คิดว่าตนเองควรทำให้น่าทึ่ง แต่ไม่ถึงกับสร้างความตกตะลึง จึงวางมือลงบนไม้วัดศักยภาพใหญ่ ไม่กี่วินาทีต่อมา ฐานของไม้วัดเริ่มเปล่งแสง และส่องขึ้นมาจากล่างขึ้นบน ค่าศักยภาพเริ่มจากศูนย์ ค่อยๆ ทะลุทะลวงสามพันและเปลี่ยนเป็นแสงสีฟ้า บริเวณที่เปล่งแสงยังคงสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ทะลุทะลวงหนึ่งหมื่น สองหมื่น สามหมื่น ในที่สุดก็มาถึงระดับเหนือห้าหมื่น จากนั้นเปลี่ยนเป็นแสงสีม่วง

"ดูเร็ว เป็นสีม่วงแล้ว สีม่วงแล้ว!"

ทุกคนตกตะลึง แม้แต่เกาไห่และเฉิงเว่ยก็ยังรู้สึกสะเทือนใจ!

ศิษย์ที่สามารถกระตุ้นให้เกิดแสงในเขตสีม่วงได้นั้น ไม่เคยปรากฏมาเป็นเวลากว่ายี่สิบปีแล้ว คนใหม่คนนี้เป็นอัจฉริยะจริงๆ!

หกหมื่น เจ็ดหมื่น แปดหมื่น เมื่อค่าทะลุทะลวงหนึ่งแสนแล้ว มือของอู๋เป่ยก็เปลี่ยนเป็นแบบเสมือน มือไม่ได้สัมผัสกับไม้วัดศักยภาพใหญ่อีกต่อไป ค่าศักยภาพจึงหยุดเพิ่มขึ้น และคงที่อยู่ที่หนึ่งแสนหนึ่งพันกว่า

"หนึ่งแสนหนึ่ง! อัจฉริยะ สำนักเซวียนหมิงมีอัจฉริยะอีกคนแล้ว!" ทุกคนต่างอุทานด้วยความตกใจ พวกเขาอดตกตะลึงไม่ได้ เมื่อเทียบกับศักยภาพหนึ่งแสนของอู๋เป่ย ศักยภาพของพวกเขามีเพียงหนึ่งถึงสองหมื่น น้อยที่สุดก็มีแค่สามถึงห้าพันเท่านั้น! เมื่อเทียบกับศักยภาพหนึ่งแสนของอู๋เป่ย พวกเขาห่างกันทั้งหมื่น ทั้งแสน!