ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2103

ผู้อาวุโสมองอู๋เป่ยแวบหนึ่งก่อนกล่าวว่า “ผู้อาวุโสโฉวกวางไท่บอกว่า พรสวรรค์ของแกไม่ด้อยไปกว่าหลางอวี้ในปีนั้นเลย แกมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเข้าไปอยู่ที่เขากู่ซิ่ว”

อู๋เป่ยกล่าวว่า “ถ้าฉันย้ายไปอยู่ที่เขากู่ซิ่ว เกรงว่าจะมีหลายคนไม่สบอารมณ์แน่”

อวิ๋นซ่างหัวเราะ “ใช่ล่ะ ก็ขนาดศิษย์ชั้นสูงยังไม่กล้าอยู่ที่นั่นเลย ศิษย์พี่ได้เข้าไปอยู่ก็เท่ากับว่าเหนือกว่าพวกเขาแล้ว”

อู๋เป่ยถอนหายใจ “แบบนี้ฉันคงต้องตั้งใจฝึกตนมากขึ้น ไม่งั้นอาจโดนรุมเอาได้ง่ายๆ”

ผู้อาวุโสหัวเราะ “ผลการประเมินของแกก็ชัดเจนแล้ว แกเป็นศิษย์ที่มีพรสวรรค์สูงมาก ขยันฝึกเถอะ อีกไม่นานแกจะกลายเป็นความภาคภูมิใจของผู้อาวุโสโฉวกวางไท่ และของเสวียนหมิง”

อู๋เป่ย “ผู้อาวุโสกล่าวเกินไปแล้ว”

พวกเขาเดินทางมาถึงกลางเขา ก็พบคฤหาสน์หลังใหญ่อยู่ตรงหน้า ทัศนียภาพภายในงดงาม มีเรือนอยู่กว่าร้อยหลัง

เมื่อเดินเฉันสู่ลานบ้าน มีศิษย์คนรับใช้สามสิบหกคนรอคอยอยู่ก่อนแล้ว

ผู้อาวุโสกล่าวว่า “พวกนี้เป็นคนรับใช้ที่ผู้อาวุโสโฉวกวางไท่คัดเลือกมาให้แกด้วยตนเอง มีคนรับใช้ชายสิบหกคน หญิงอีกยี่สิบคน”

กลุ่มนั้นคำนับพร้อมกัน “คารวะคุณชาย”

อู๋เป่ยพยักหน้าเบาๆ จากนั้นก็เดินสำรวจไปรอบๆ พบว่าทุกอย่างครบครัน หรูหรากว่าที่อยู่เดิมหลายเท่า

ผู้อาวุโสกล่าวต่อ “ผู้อาวุโสโฉวกวางไท่บอกว่า อวิ๋นซ่างสนิทกับแก ต่อไปให้รับหน้าที่เป็นหัวหน้าบ้านที่นี่ พร้อมกับเลื่อนสถานะศิษย์หัวกะทิของนางขึ้นเป็นระดับสอง”

อวิ๋นซ่างยินดีจนยิ้มไม่หุบ “ขอบคุณผู้อาวุโสโฉวกวางไท่ที่เมตตา!”

ผู้อาวุโสหัวเราะ “เอาล่ะ หน้าที่ของฉันจบแล้ว พวกแกค่อยๆ ให้คนย้ายของมา ถ้ามีอะไรต้องการก็แจ้งพวกคนรับใช้ พวกเขาจะมาแจ้งฉันให้จัดการ”

อู๋เป่ย “รบกวนแล้ว”

หลังจากผู้อาวุโสจากไป อวิ๋นซ่างก็นำคนกลับไปย้ายของจากจวนเดิม ส่วนอู๋เป่ยเลือกเรือนที่เงียบสงบหลังหนึ่ง แล้วเริ่มเปิดจุดลมปราณต่อ

จากเจ็ดสิบสองจุด เขาเปิดมาได้แล้วสิบสองจุด เวลาที่เหลือทั้งหมด เขาใช้ไปกับการเปิดจุดลมปราณอย่างเต็มที่

วันแล้ววันเล่า ผู้อาวุโสโฉวกวางไท่กลับไม่ได้มาหาอู๋เป่ยเลย ทำให้สามารถมุ่งมั่นฝึกตนได้อย่างเต็มที่

เจ็ดวันผ่านไป อู๋เป่ยสามารถเปิดจุดลมปราณครบทั้งเจ็ดสิบสองจุดได้สำเร็จ พอจุดสุดท้ายเปิดออก พลังไอวิญญาณทั้งเจ็ดสิบสองสายหลอมรวมกลายเป็นสายไอวิญญาณชนิดพิเศษ เมื่อมันไหลผ่านร่างกาย เส้นลมปราณทั่วร่างก็ใสจนมองทะลุได้

ทุกครั้งที่ไอวิญญาณหมุนเวียนครบรอบหนึ่งรอบ ร่างกายของอู๋เป่ยก็แข็งแกร่งขึ้นอีกขั้น จากนั้นเขาก็นั่งสมาธิฝึกตนต่อไปอีกสามวันโดยไม่ขยับ

กระทั่งวันนี้ รู้สึกร่างกายถึงระดับสมบูรณ์แบบแล้ว จึงเปิดประตูออกมา

ด้านนอกมีต้นสนโบราณต้นหนึ่ง อวิ๋นซ่างนั่งฝึกสมาธิอยู่ใต้ต้นไม้นั้น

เมื่อเห็นอู๋เป่ยออกมา นางก็รีบลุกขึ้นอย่างดีใจ “ศิษย์พี่ ในที่สุดท่านก็ออกจากการเฉันฌานแล้ว!”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ช่วงนี้ข้างนอกมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?”

อวิ๋นซ่าง “ทุกอย่างเป็นปกติ มีศิษย์ของผู้อาวุโสหลิวมาหาท่านอยู่บ้าง แต่ฉันจัดการไล่กลับไปหมดแล้ว”

อู๋เป่ย “ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว”

อวิ๋นซ่าง “จริงสิ เมื่อวานผู้อาวุโสโฉวกวางไท่มาที่นี่ พอรู้ว่าศิษย์พี่กำลังเข้าฌาน เขาก็ไม่กล้ารบกวน จากนั้นก็ฝากแหวนเก็บสมบัติไว้ บอกว่าด้านในมีทรัพยากรฝึกตนสำหรับศิษย์พี่”

อู๋เป่ยรับแหวนมา ตรวจสอบดูภายในก็พบว่ามีพื้นที่กว้างมาก ข้างในเก็บของไว้หลายอย่างที่ไม่ใช่ของธรรมดา รวมถึงเหรียญคริสตัลหนึ่งล้านเหรียญ และยาอายุวัฒนะที่ใช้ฝึกตนอีกจำนวนหนึ่ง

“ฉันกำลังขาดสิ่งนี้พอดี” จากนั้นก็ถามขึ้นว่า “ตอนนี้ยังไม่ได้ฝากตัวเป็นศิษย์อย่างเป็นทางการ เช่นนี้ควรไปเยี่ยมเยียน ซือจวิน หรือไม่?”

อวิ๋นซ่าง กล่าวว่า “ฉันได้ยินมาว่ามีเรื่องเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น มีผู้อาวุโสคนอื่นต้องการรับ ศิษย์พี่ เป็นศิษย์ด้วย เรื่องนี้ทำให้ ผู้อาวุโสโฉว โกรธจัด ถึงกับทะเลาะกับคนอื่นอย่างรุนแรง”

อู๋เป่ย ชะงัก “ยังมีคนอื่นอยากรับฉันเป็นศิษย์อีกหรือ?”

อวิ๋นซ่าง ว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ศิษย์พี่ ตอนนี้เป็นเหมือนของล้ำค่าในสายตาผู้อาวุโสทั้งหลาย หลายคนอยากได้ตัว ศิษย์พี่ ไปเป็นศิษย์”