ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2104

ชายผู้นั้นได้ยินเฉันก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นทันที “แกโหดร้ายเกินไป! พลังยุทธ์ของฉัน...พลังยุทธ์ของฉันหายไปแล้ว!”

จากนั้นเขาก็มองไปยังคนอื่นๆ “พวกแกกระดูกแข็งเหมือนเขาด้วยหรือไม่?”

คนที่เหลือรู้สึกหนังศีรษะชา รีบส่ายหน้ากันเป็นพัลวัน หนึ่งในนั้นรีบพูดว่า “เป็นศิษย์หัวกะทิระดับหนึ่งชื่อหม่าอว่านที่ส่งพวกเรามา!”

ศิษย์หัวกะทิระดับหนึ่ง...หม่าอว่าน!

อู๋เป่ยจดชื่อนั้นไว้ในใจ กล่าวอย่างเย็นชา “ไปซะ อย่าให้ฉันเจอพวกแกอีก ไม่งั้นจะลบพลังยุทธ์ให้หมด!”

ทั้งกลุ่มรีบแบกร่างของคนที่พลังถูกทำลายแล้วหนีหายไปในพริบตา

อู๋เป่ยครุ่นคิดอยู่เงียบๆ สิ่งที่กังวลไว้ก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะถูกต้อง มีหลายคนไม่พอใจที่เขาได้เข้าไปอยู่บนเขากู่ซิ่ว

“พลังยุทธ์ของฉันในตอนนี้ ไม่มีอะไรต้องเกรงกลัวในระดับต่ำกว่าพลังแห่งความรอบรู้ แต่ศิษย์ระดับหัวกะทิทั้งหลาย ล้วนอยู่ในระดับพลังแห่งความรอบรู้ ฉันต้องรีบเข้าสู่ชั้นลมปราณโดยเร็ว” เขามั่นใจว่าเมื่อเข้าสู่ชั้นลมปรานเมื่อไหร่ ก็จะสามารถต่อกรกับผู้แข็งแกร่งในระดับพลังแห่งความรอบรู้ได้

หลังจากเดินวนรอบเขา อู๋เป่ยก็กลับมายังลานบ้าน บอกกับอวิ๋นซ่างว่า “อวิ๋นซ่าง ฉันตั้งใจจะไปป่าหมอกพิษอีกครั้ง”

อวิ๋นซ่าง “ศิษย์พี่ ทำไมอยู่ๆ ถึงอยากไปป่าหมอกพิษ?”

อู๋เป่ยยิ้ม “พลังยุทธ์ของฉันยังไม่สูงนัก เสี่ยงจะโดนวางแผนเล่นงานได้ง่าย ออกไปหลบซักพักน่าจะดีกว่า อีกอย่าง ฉันอยากปรุงยาอายุวัฒนะบางอย่าง พอดีกับจะไปเก็บสมุนไพรที่นั่นด้วย”

อวิ๋นซ่าง “งั้นฉันไปด้วย”

อู๋เป่ยส่ายหัว “ไม่จำเป็น ฉันรู้ทางแล้ว คราวนี้ฉันไปคนเดียว แกควรอยู่ฝึกตนให้เต็มที่จะดีกว่า”

อวิ๋นซ่าง “ศิษย์พี่ คราวนี้ท่านตั้งใจจะเข้าไปลึกกว่าคราวที่แล้วใช่ไหม?”

อู๋เป่ย “ใช่ สมุนไพรวิญญาณด้านนอกถูกคนเก็บไปจนแทบหมดแล้ว ถ้าจะหาของดีๆ ฉันต้องเข้าไปด้านใน”

อวิ๋นซ่าง “แต่ว่าข้างในมันอันตรายมากนะ”

อู๋เป่ยหัวเราะ “ไม่ต้องห่วง ฉันจะระวังตัวให้ดี คราวนี้ฉันจะพกเตายาไปด้วย ตั้งใจจะไปฝึกตนและปรุงยาที่นั่นจนกว่าจะทะลุทะลวงเข้าสู่ชั้นลมปราณให้ได้”

อวิ๋นซ่างพูดอย่างตื่นเต้น “ศิษย์พี่ ตอนนี้ท่านยังสามารถเอาชนะผู้บำเพ็ญในชั้นลมปราณได้แบบสบายๆ ถ้าเข้าสู่ชั้นลมปราณจริง ท่านก็คงสามารถท้าทายผู้แข็งแกร่งในระดับพลังแห่งความรอบรู้ได้เลยใช่ไหม?”

อู๋เป่ย “อวิ๋นซ่าง สิ่งที่ฉันฝึกตน มันไม่เหมือนกับของพวกแก ตัวอย่างเช่นตอนนี้ฉันกำลังฝึกเปิดจุดลมปราณ ส่วนคนอื่นอาจเปิดได้แค่จุดเดียว แต่ฉันต้องเปิดให้ครบทั้งเจ็ดสิบสองจุด”

อวิ๋นซ่างตกใจ “เปิดเจ็ดสิบสองจุดเลย?!”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ในร่างมนุษย์มีจุดลมปราณเจ็ดสิบสองจุด มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แกรู้ไหม จุดลมปราณทั้งเจ็ดสิบสองนี้สามารถเชื่อมต่อกับไอวิญญาณเจ็ดสิบสองชนิด เมื่อมันหลอมรวมกัน จะกลายเป็นไอวิญญาณชนิดหนึ่งของจักรวาลเจิ้นตั้น”

อวิ๋นซ่างรู้สึกเหลือเชื่อ “ไอวิญญาณของจักรวาลเจิ้นตั้น! ไม่แปลกใจเลย!”

อู๋เป่ย “หลังจากนี้ ฉันยังจะต้องเปิดสามสิบหกจุดท้องฟ้าอีก ฉันคิดว่าผลลัพธ์ก็คงเหมือนกัน คือสามารถหลอมรวมเป็นไอวิญญาณบางอย่างของจักรวาลเจิ้นตั้นได้เช่นกัน”

อวิ๋นซ่างรู้สึกทึ่ง “ศิษย์พี่คืออัจฉริยะในยุคนี้จริงๆ!”

อู๋เป่ย “อวิ๋นซ่าง หลังจากฉันกลับมา ฉันจะช่วยแกเปิดจุดสื่อสารกับจิตวิญญาณและจุดท้องฟ้า ให้พลังยุทธ์ของแกพุ่งทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว”

ดวงตาของอวิ๋นซ่างเป็นประกาย “ฉันก็เปิดได้ด้วยหรือ?”

อู๋เป่ย พยักหน้า “ฉันทำได้”

อวิ๋นซ่าง ดีใจยิ่งนัก “ดีเหลือเกิน!”

อู๋เป่ย ว่า “เรื่อง โฉวไท่กวง ตอนนี้ฉันคงยังไม่ไปเยี่ยม รอให้ทุกอย่างสงบก่อนค่อยว่ากัน”

ว่าจบ อู๋เป่ย ก็เก็บของเล็กน้อย จากนั้นออกเดินทางจาก เสวียนหมิง ทันทีในคืนนั้น

การเดินทางไป ป่าหมอกพิษ ครั้งนี้ เขาไม่ได้ใช้ เฟยซัว แต่บินไปด้วยตนเอง

ด้วย ไอวิญญาณ จากการเปิด จุดพลังเจ็ดสิบสองแห่ง ทำให้ร่างกายเบาดุจขนนก เมื่อ พลังวิญญาณ สั่นสะเทือนอากาศ ก็สามารถบินไปในอากาศได้อย่างรวดเร็ว ความเร็วไม่แพ้ เฟยซัว เลย