ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2106

“เกี่ยวข้องกับถ้ำปีศาจงั้นเหรอ?” อู๋เป่ยมองดูอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกล่าวว่า “ดูไม่ออกเลยว่าเป็นอะไร”

พูดจบก็คืนม้วนหนังให้ฟางฟาง

แต่ฟางฟางก็ยื่นกลับมาอีกครั้ง พร้อมพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ขอบคุณที่ช่วยชีวิต ฉันไม่มีอะไรจะตอบแทน ของสิ่งนี้เป็นของมีค่าที่สุดของฉัน ขอมอบให้ หวังว่าจะเป็นประโยชน์”

ฟางฟางเป็นคนฉลาด นางรู้ว่าด้วยความสามารถของตน หากเก็บของชิ้นนี้ไว้มีแต่จะนำภัยมาสู่ตัว เสียอีกส่งมอบให้อู๋เป่ยจะปลอดภัยกว่า แถมยังตอบแทนบุญคุณได้อีกด้วย

อู๋เป่เห็นว่านางมอบให้อย่างจริงใจ ก็พยักหน้ารับม้วนหนังไว้

หลังจากกินฉันวเสร็จ ทั้งสองกลับไปที่ร้านตัดเสื้อเพื่อรับชุด เมื่อฟางฟางเปลี่ยนชุดเรียบร้อย ทั้งคู่ก็ขึ้นม้าคนละตัว มุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ

อู๋เป่ยไม่ทำตามที่หนุ่มน้อยบอกให้เดินอ้อม แต่กลับตรงไปทางเหนือโดยไม่ลังเล

ม้าทั้งสองวิ่งเร็วมาก ราวสองชั่วโมงต่อมาก็เฉันสู่เขตของถ้ำปีศาจ

บริเวณขอบของถ้ำปีศาจนั้นแตกต่างจากด้านนอกอย่างเห็นได้ชัด ทันทีที่เข้าสู่เขตนั้น อู๋เป่ยก็สัมผัสได้ถึงอันตรายอย่างรุนแรง จึงลงจากม้าทันที แล้วหันไปพูดกับฟางฟางว่า “รออยู่ตรงนี้ ฉันจะไปดูข้างหน้า”

ฟางฟางเป็นห่วงมาก พูดว่า “พวกเราจะอ้อมไปดีไหม”

อู๋เป่ยหัวเราะ “มาถึงนี่แล้ว ถ้าไม่ไปดูซักหน่อย ฉันคงนอนไม่หลับหรอก ไม่ต้องห่วง ฉันไม่เป็นไรแน่”

พูดจบก็เดินตรงไปข้างหน้า

เท้าเขาเหยียบลงพื้น พลังลมปราณซึมเข้าสู่ดินโดยรอบ ภายในรัศมีหลายลี้ ทุกอย่างตกอยู่ในการรับรู้ของเขา นี่คือความอัศจรรย์ของพลังลมปราณ สามารถสอดแนมศัตรูและสัมผัสถึงอันตรายได้

เดินไปได้สักพัก เขาก็หยุดทันที พลังลมปราณตรวจพบว่าทางด้านหน้าไปทางซ้ายประมาณเจ็ดร้อยกว่าเมตร มีบางอย่างยาวเจ็ดถึงแปดเมตร ขนาดเท่าถังน้ำ กำลังพุ่งตรงมาด้วยความเร็วสูง มันเคลื่อนที่ในดินได้เร็วมาก เพียงพริบตาก็หลายสิบเมตรแล้ว

พอสิ่งนั้นใกล้ถึงเท้า อู๋เป่ยก็ยกเท้าขวาขึ้น กระทืบลงอย่างแรง

“โครม!”

พื้นดินสั่นสะเทือนเล็กน้อย การโจมตีนี้เขาใช้พลังเต็มที่ พลังลมปราณทะลุลงใต้ดิน โจมตีตรงจุดที่สิ่งมีชีวิตนั้นกำลังจะพุ่งขึ้นมาจู่โจม

เมื่อรู้สึกว่าสิ่งนั้นไม่ขยับแล้ว เขาก็ใช้มีดสั้นขุดดินขึ้นมา แล้วลากสัตว์ประหลาดคล้ายตะขาบตัวใหญ่ขึ้นมา มันมีเกล็ดแข็งบนหลัง ปากข้างหน้าน่ากลัวมาก เต็มไปด้วยเขี้ยวแหลม ถ้าไม่ระวังขาอาจโดนกัดจนขาด

อู๋เป่ยดึงมันขึ้นมาจากดินจนหมด พบว่ามันยังไม่ตาย แค่ถูกกระแทกที่หัวจนสลบ

เพื่อความไม่ประมาท เขาใช้มีดสั้นตัดหัวมัน ระหว่างที่ตัดหัว พบว่าเกล็ดของมันแข็งแกร่งมาก แม้แต่พลังลมปราณยังทะลุผ่านได้ยาก

ดังนั้น เขาจึงใช้มีดสั้นตัดเกล็ดจากตัวสัตว์ประหลาดเก็บใส่แหวนเก็บสมบัติไว้บางส่วน

หลังจากฆ่าสัตว์ประหลาด เขาก็เดินต่อไปอีกสิบกว่าลี้ อยู่ๆ ก็หยุดลง ข้างหน้าของเขามีก้อนหินรูปร่างประหลาด สูงห้าเมตร กว้างกว่าสามเมตร หนึ่งด้านของหินมีลวดลายตามธรรมชาติ คล้ายกับสัญลักษณ์บางอย่าง เมื่อเห็น เขารู้สึกคุ้นตาทันที

คิดได้จึงหยิบม้วนหนังออกมา

พอดูเทียบกับม้วนหนัง ก็พบว่าสัญลักษณ์บนม้วนนั้นเหมือนกับบนก้อนหินไม่มีผิด!

ในใจเขาพลันรู้สึกตื่นตัว “บนหินทำไมถึงมีสัญลักษณ์ในม้วนหนัง ทั้งสองอย่างนี้เกี่ยวข้องกันยังไง?”

เขาเดินวนรอบหินหนึ่งรอบ มือแตะบนหิน ปล่อยพลังลมปราณแทรกเข้าไป ก็พบว่าภายในก้อนหินมีบางอย่างที่ปล่อยคลื่นพลังประหลาดออกมา

เขาสูดลมหายใจ แล้วต่อยใส่ก้อนหินหนึ่งหมัด “โครม!” หินแตกกระจาย ลูกกลมสีดำกลิ้งตกลงมาบนพื้น ลูกนั้นก็สลักสัญลักษณ์เดียวกันกับที่อยู่บนม้วนหนัง