ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2116

อู๋เป่ยพูดว่า: "ก็ดีเหมือนกัน ขอบคุณซือจวินมากครับ!"

โฉวกวางไท่หัวเราะพูดว่า: "รีบกลับไปเตรียมตัวเถอะ พรุ่งนี้เช้ามาที่นี่"

"ครับ!"

อู๋เป่ยกลับไปที่ยอดเขากู่ซิ่ว ขณะผ่านประตูเขา เขาได้ยินเสียงจากทางซ้าย เมื่อหันไปมอง เขาเห็นชายในชุดหรูเดินเข้ามา ใบหน้าซีดเทา ชายผู้นั้นยิ้มพูดว่า: "ศิษย์น้อง ผมคือศิษย์พี่คนที่สองของคุณ เกาอี้"

อู๋เป่ยรีบพูด: "เป็นศิษย์พี่คนที่สองนี่เอง"

เกาอี้พูด: "ศิษย์น้อง เมื่อครู่ผมตั้งใจจะไปหาคุณที่สำนักซือจวิน แต่ผมไร้ความสามารถเหลือเกิน ไม่มีหน้าไปพบซือจวิน จึงรอคุณอยู่ที่นี่"

อู๋เป่ย: "ศิษย์พี่มีธุระอะไรหรือ?"

เกาอี้พูดนิ่งๆ: "ตอนนี้ผมเป็นคนไร้ค่า พรสวรรค์ธรรมดา ที่เป็นเช่นนี้เพราะมีคนทำร้ายผม พวกเขาไม่ต้องการให้ซือจวินของเรารับศิษย์อัจฉริยะ"

อู๋เป่ย: "ศิษย์พี่รู้หรือไม่ว่าใครเป็นคนทำ?"

เกาอี้พูด: "รู้แล้วจะทำอย่างไรได้? ผมเป็นคนไร้ค่า ไม่มีคุณค่าอะไรอีกแล้ว"

เขาหยุดชั่วครู่: "ที่ผมมา ก็เพียงต้องการเตือนศิษย์น้อง ให้ระวังตัวให้ดี ปกป้องตัวเองให้ดี"

ขณะพูด เขาหยิบกล่องใบหนึ่งออกมา เมื่อเปิดออก ข้างในกลับเป็นโคลนเทียนชาอีกก้อนหนึ่ง เขามอบโคลนเทียนชาให้อู๋เป่ยและพูดว่า: "ศิษย์น้อง อาจารย์คงให้คุณก้อนหนึ่งด้วย เมื่อก่อนผมก็มีหนึ่งก้อน แต่ยังไม่ทันได้ใช้ ก็กลายเป็นคนไร้ค่าเสียแล้ว ตอนนี้ผมขอมอบมันให้คุณ"

อู๋เป่ยรู้สึกสะดุดใจ เขาไม่เชื่อว่านี่เป็นความตั้งใจของเกาอี้ที่จะมอบให้เขา มันน่าจะเป็นการบอกใบ้จากโฉวกวางไท่ เขาอดรู้สึกสะเทือนใจไม่ได้ จึงพูดว่า: "ศิษย์พี่ ขอบคุณมาก พิษที่ทำร้ายท่านรักษาไม่ได้เลยหรือ?"

เกาอี้ส่ายหัว: "ซึมลึกถึงไขกระดูกแล้ว รักษาไม่ได้"

อู๋เป่ยพูด: "ต่อไปพวกเราศิษย์พี่น้องควรพบปะกันบ่อยๆ"

เกาอี้ยิ้มอย่างเศร้าๆ: "ผมเป็นคนไร้ค่า จะมีอะไรน่าพบปะ พอเถอะศิษย์น้อง ผมจะไม่รบกวนคุณแล้ว ลาก่อน" พูดจบ เขาก็หันหลังเดินจากไป

อู๋เป่ยมองไม่เห็นว่า หลังจากเกาอี้หันหลังไปแล้ว บนใบหน้าเขาฉายแววอาฆาตและดุร้าย

เมื่อเดินห่างออกไป มีผู้ติดตามไม่กี่คน

คนที่ปรากฏตัว หนึ่งในนั้นพูดว่า: "คุณชาย โฉวกวางไท่ถึงกับให้ท่านส่งต่อของที่เคยมอบให้ท่านในอดีตให้กับอู๋เป่ยคนนี้ ช่างเกินไปจริงๆ!"

เกาอี้พูดเย็นชา: "ผมจะปฏิเสธได้หรือ? นี่เพียงแค่เริ่มต้น ต่อไปผมคงต้องมอบทรัพยากรมากขึ้นให้กับอู๋เป่ย และไม่อาจแสดงความไม่พอใจออกมาได้ มิเช่นนั้นผมอาจถูกขับออกจากสำนักเซวียนหมิง"

ผู้ติดตามอีกคนหนึ่ง: "คุณชาย เราไม่อาจนั่งรอความตาย เราต้องโต้กลับ!"

เกาอี้มองเขา: "จะโต้กลับอย่างไร?"

ผู้ติดตาม: "ทุกคนรู้ว่า ศิษย์ของโฉวกวางไท่จะไม่มีจุดจบที่ดี คนก่อนหน้าเป็นเช่นนั้น คุณชายท่านก็เป็นเช่นกัน ถ้าอู๋เป่ยคนนี้เป็นเหมือนท่าน ทุกอย่างก็จะสงบไร้เรื่อง"

เกาอี้ใจสั่น: "คุณหมายความว่า พวกเราหาคนออกมือจัดการอู๋เป่ย?"

ผู้ติดตามพยักหน้า: "แม้พวกเราจะทำเช่นนี้ คนอื่นก็จะไม่สงสัย เพราะคนที่ควรถูกสงสัยมากที่สุดคือคนอื่นอีกไม่กี่คน"

ดวงตาของเกาอี้เป็นประกาย พยักหน้าแรงๆ: "ดี! งั้นให้เงินก้อนใหญ่ ซื้อชีวิตของอู๋เป่ยคนนี้!"

เมื่อเขาพูดจบ มีชายวัยกลางคนเดินออกมาจากข้างๆ เมื่อเห็นชายวัยกลางคน สีหน้าของเกาอี้เปลี่ยนไปอย่างมาก เสียงสั่นเครือพูดว่า: "ผู้อาวุโสหลิว!"

ผู้อาวุโสหลิวเป็นหนึ่งในผู้ติดตามของโฉวกวางไท่ จงรักภักดี มักทำงานบางอย่างให้โฉวกวางไท่เสมอ

ผู้อาวุโสหลิวหน้าตาเรียบเฉย พูดว่า: "ซือจวินของคุณตั้งใจจะเลี้ยงดูคุณต่อไป แต่เขากลัวว่าคุณจะทำเรื่องโง่ๆ"

เกาอี้ "ผัวะ" คุกเข่าลงกับพื้น เสียงสั่นพูดว่า: "ผู้อาวุโสหลิว เมื่อกี้ผมแค่พูดเล่นๆ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายศิษย์น้องอู๋เป่ยจริงๆ..."

ผู้อาวุโสหลิวหน้าตาเรียบเฉย พูดเนิบๆ: "ซือจวินของคุณบอกว่า จะไว้ชีวิตคุณ ตอนนี้ คุณต้องมอบทรัพย์สมบัติทั้งหมด แล้วสละพลังยุทธ์ ออกจากสำนักเซวียนหมิงตลอดไป"

สีหน้าเกาอี้เปลี่ยนเป็นขาวซีด: "อย่านะ ผู้อาวุโสหลิว ผมผิดไปแล้ว..."