ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2149

อู๋เป่ยขยับตัวพร้อมกับกระแอมออกมาเล็กน้อย และเอ่ยขึ้น “ที่หัวหน้าคุ้มกันพูดมานั้นถูกต้องที่สุด ขาที่ดีขนาดนี้ จะซ่อนยังไงก็คงซ่อนไม่พ้น แต่ไม่เป็นไร แค่พวกเราไม่ลงจากรถม้าไป พวกเขาก็ดูไม่ออกแล้ว”

ในที่สุดหันเสวี่ยฉีก็เก็บขากลับมาได้แล้ว ซึ่งเป็นก็เวลาเดียวกับที่รถม้าได้เคลื่อนผ่านสำนักคุ้มกันไป และมุ่งหน้าไปยังนอกเมือง

เมื่อรถม้าออกจากเมืองมาแล้ว หันเสวี่ยฉีก็เอ่ยขึ้นมาอย่างจริงจังและเคร่งครึม “ผู้คุ้มกันอู๋ ถ้าเกิดว่าฝ่ายนั้นลงมือเมื่อไหร่ คุณไม่ต้องลังเลเลยนะ ใช้อาวุธเวทมนตร์ในมือของคุณลงมือได้เลย กำจัดพวกมันให้สิ้นซาก แค่นี้ก็น่าจะทำให้พวกมันถอยไปได้！”

อู๋เป่ย “พวกตระกูลหมาป่านี่ก็เหลือเกินจริงๆ ถอนหมั้นก็ถอนไปแล้ว ยังจะตามกัดไม่ปล่อยอีก”

หันเสวี่ยฉี “มันเรื่องของการรักษาหน้า ที่รีบร้อนที่จะยกลูกสาวให้กับศัตรูของตระกูลหมาป่า สุดท้ายกเป็นการหาเรื่องใส่ตัวจนได้”

อู๋เป่ย “การที่เขาทำแบบนี้ แสดงว่าก็ต้องมีเหตุผลสิ？”

หันเสวี่ยฉี “นอกเหนือจากที่ต้องการขยายธุรกิจ ตระกูลหยางยังสามารถมอบยาอายุวัฒนะที่ท่านปาซานต้องการได้อีก ในตระกูลของท่านปาซานผู้นี้มียอดฝีมืออยู่หนึ่งคน ชื่อว่าท่านปาอู่ ท่านปาอู่นั้นสามารถไปถึงขั้นลับขั้นที่หกแล้ว และกำลังเตรียมตัวขึ้นไปขั้นที่เจ็ด”

อู๋เป่ย “ยาอายุวัฒนะอีกแล้วเหรอ พวกมนุษย์นี่ดูจะกระหายยาอายุวัฒนะเสียเหลือเกินนะ”

หันเสวี่ยฉี “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว เพราะยังไงแค่ปรุงยาได้ ก็ได้รับการเคารพจากกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ในฐานะนักปรุงยาแล้ว”

อู๋เป่ย “แล้วที่เมืองมังกรดำมีนักปรุงยาบ้างมั้ย ？”

หันเสวี่ยฉี “ไม่มี เท่าที่ฉันรู้เมืองรอบๆนี้ไม่มีนักปรุงยาเลย”

อู๋เป่ย “การปรุงยามันก็ไม่ได้ยากขนาดนั้นนี่？”

หันเสวี่ยฉีหันไปมองที่อู๋เป่ยด้วยสีหน้าประหลาดใจ “อย่าบอกนะว่าคุณปรุงยาได้？”

อู๋เป่ยหัวเราะขึ้นเล็กน้อย “ก็ถ้ามีเตาปรุงยาก็สามารถลองดูได้”

หันเสวี่ยฉี “งั้นพวกยาเพิ่มพลัง ก็เป็นคุณที่ขายน่ะสิ？”

อู๋เป่ยชะงักไปเล็กน้อย “หัวหน้าคุ้มกันรู้？”

หันเสวี่ยฉี “ฉันรู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่เมืองมังกรดำทั้งหมดนั้นแหละ ผมเองก็เคยให้คนไปซื้อยาเพิ่มพลังของคุณมาอยู่หลายขวด ผลลัพธ์ก็ดีมากๆ แต่ก็ถือว่ายังห่างไกลจากยาอายุวัฒนะอยู่มาก”

อู๋เป่ย “แน่นอนอยู่แล้ว เพราะยานี้ใช้เพียงแค่ส่วนผสมธรรมดาปรุงขึ้นมา ซึ่งก็แน่นอนอยู่แล้วไม่สามารถเทียบเคียงกับยาอายุวัฒนะได้เลย”

ดวงตาของหันเสวี่ยฉีเป็นประกายขึ้นมา “เช่นนั้นถ้าฉันจัดหาส่วนผสมของยาและเตาปรุงยามาให้คุณได้ คุณก็จะสามารถปรุงยาอายุวัฒนะที่แท้จริงออกมาได้ใช่ไหม？”

จริงๆแล้วอู๋เป่ยเองก็ไม่แน่ใจ แต่ถึงยังไงนี่ก็เป็นโลกขอบเขตแห่งเต๋าขั้นที่เก้า ซึ่งไม่เหมือนกันกับโลกก่อนหน้านี้ เขาจึงตอบกลับ “ก็ไม่แน่ แต่ก็มีโอกาสที่จะสำเร็จ”

หันเสวี่ยฉีพยักหน้า “จริงๆแล้วที่บ้านของฉันก็มีเตาปรุงยาอยู่นะ เป็นเตาที่ได้มาโดยบังเอิญตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษน่ะ ถ้าถึงตอนนั้นคุณจะไปดูสักหน่อยก็ได้ ในส่วนของส่วนผสมยา ฉันก็พอจะมีทางช่วยคุณได้อยู่นะ”

อู๋เป่ยหัวเราะ “ขอบคุณหัวหน้าผู้คุ้มกันมากๆ！”

ระยะทางกว่าห้าพันกิโล แน่นอนว่ารถม้าต้องใช้เวลาหลายวัน ดังนั้นพอถึงเวลากลางคืน เลยหาโรงเตี๊ยมเพื่อพักผ่อนเสียหน่อย

เมื่อมถึงที่โรงเตี๊ยม หันเสวี่ยฉีไปนอนอีกห้องหนึ่ง ส่วนอู่เป่ยก็ไปนอนอีกห้องข้างๆกัน

สภาพแวดล้อมของโรงเตี๊ยมนี้ถือว่าทั่วๆไป ของใช้ส่วนมากค่อนข้างเก่าและทรุดโทรมแล้ว ซึ่งหันเสวี่ยฉีก็ดูที่จะไม่ชอบใจนัก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เนื่องจากที่เขาฮวงแห่งนี้ไม่มีโรงเตี๊ยมอีกที่ให้เธอเลือกแล้ว มีเพียงที่นี่ที่เดียว

เมื่อเวลาล่วงเลยไปถึงยามเที่ยงคืน จู่ๆอู๋เป่ยที่นั่งขัดสมาธิอยู่ก็ลืมตาพร้อมกับลุกขึ้น และผลักประตูห้องของหันเสวี่ยฉีให้เปิดออก

ซึ่งในยามนี้หันเสวี่ยฉีเองก็ขึ้นมานั่งอยู่บนหัวเตียงแล้ว พร้อมกับพยักหน้าให้เขาเบาๆ

อู๋เป่ยกล่าว “บนหลังคามีคน”

เมื่อพูดจบ ก็มีแสงไฟสลัวๆ ลอดลงมาจากข้างบน ซึ่งมาจากการที่มีคนเปิดแผ่นกระเบื้องออก

อู๋เป่ยยิงลำแสงออกไป จากลูกแก้วสีดำที่เขาส่วนไว้ในร่างกาย ที่มีขนาดเล็กเท่าเมล็ดถั่วทำด้วยเหล็กบริสุทธิ์

“ฟู่！”

คนที่อยู่บนหลังคาร้องด้วยความทรมาน จากนั้นก็กลิ้งตกลงมาด้านล่าง แรงกระแทกที่รุนแรงนั้นกระทบไปที่ดวงตาข้างซ้ายของเขาเต็มๆ