ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 298

เริ่มดึกแล้ว อู๋เป่ยส่งซูเฟยไปชั้นล่างที่อยู่อาศัยก่อน

ซูเฟยบิดมือทั้งสองข้าง ก้มหน้าพูด : “พรุ่งนี้ฉันก็ต้องกลับไห่เฉิงแล้ว”

อู๋เป่ย : “ทางไห่เฉิง ผมไปแน่นอน ถึงเวลาพวกเราค่อยนัดพบกันอีกครั้ง”

ภายในใจของซูเฟยมีเรื่องอยากพูด แต่เต็มไปหมด และไม่รู้จะพูดออกมายังไงดี สุดท้ายแล้ว เธอเพียงแค่โบกมือให้กับอู๋เป่ย ส่งเขาขึ้นรถจากไป

“จื่อเฉียง นายไปจัดการเรื่องนี้หน่อย เอาดีเอ็นเอของเส้นผมสองเส้นนี้ไปทำการทดสอบเปรียบเทียบดู รีบแจ้งผลให้ฉันทราบเร็วที่สุด”

หวงจื่อเฉียงพูด : “ได้ เดี๋ยวผมไปจัดการ”

ส่งอู๋เป่ยไปโรงแรมก่อน หวงจื่อเฉียงก็ไปหาเพื่อนจัดการเรื่องทันที ตีหนึ่งกว่าๆค่อยกลับมา บอกว่าการทดสอบกำลังดำเนินการอยู่ ผลลัพธ์จะถูกส่งทางอีเมลโดยตรง

ระหว่างรอข่าว อู๋เป่ยทำการฝึกฝนการหายใจต่อ

ตีห้า โทรศัพท์มือถือของหวงจื่อเฉียงได้รับผลการทดสอบ เขารีบเอาไปให้อู๋เป่ยดู

นี่เป็นรายงานการทดสอบที่มีรายละเอียดมาก เปรียบเทียบทั้งออโตโซมและโครโมโซม y ของทั้งสองคน แสดงว่าทั้งสองฝ่ายน่าจะสืบเชื้อสายมาจากบรรพบุรุษเดียวกัน และมีความเป็นไปได้สูงที่จะอยู่ภายในห้าชั่วอายุคน

แม้ว่าข้อมูลการทดสอบนี้จะหยาบมาก แต่มันบอกสิ่งที่สำคัญเรื่องหนึ่งให้อู๋เป่ย ยีนของเขาเป็นเครือญาติกับตระกูลหลี่ในอวิ๋นตง!

“ดูเหมือนว่า พ่อมีแนวโน้มที่จะมาจากตระกูลหลี่ในอวิ๋นตง” เขาพูดกับตัวเอง

หวงจื่อเฉียงก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน เขาพูด : “เถ้าแก่ ถ้าหากพ่อของคุณเป็นคนของตระกูลหลี่ในอวิ๋นตง อย่างนั้นเถ้าแก่ต้องกลับไปหาบรรพบุรุษไหม”

อู๋เป่ยพูด : “ขอทำความเข้าใจก่อน ครอบครัวใหญ่อย่างตระกูลหลี่แบบนี้ การต่อสู้ภายในต้องดุเดือดอย่างมากแน่นอน ฉันไปอย่างหุนหันพลันแล่น นั่นเท่ากับหาปัญหาให้ตัวเอง”

หวงจื่อเฉียงพยักหน้า : “สิ่งที่เถ้าแก่พูดก็ใช่ อย่างนั้นลองติดต่อดูก่อน เฝ้าดูสถานการณ์ทางนั้น”

จากนั้นอู๋เป่ยติดต่อฮั่นไป๋ ให้เขาช่วยค้นหาข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับตระกูลหลี่ในอวิ๋นตง โดยเฉพาะสายเลือดของหลี่อวิ๋นโต้ว

ฮั่นไป๋สุดยอดมาก ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ข้อมูลก็ถึงมือแล้ว เนื้อหาที่แสดงอยู่ด้านบน หลี่อวิ๋นโต้วเป็นลูกชายคนที่สามของหลี่เซิ่งฮวาซึ่งเป็นหัวหน้าตระกูลคนแรกของตระกูลหลี่

หลี่เซิ่งฮวาแบ่งทรัพย์สินของครอบครัวออกเป็นสองส่วน ลูกชายคนโตของเขารับผิดชอบลานใต้ นั่นก็คือบ้านเก่า ลูกชายคนที่สองได้ทรัพย์สินและเงินสดไปส่วนหนึ่ง

เพราะหลี่อวิ๋นโต้วเป็นลูกชายคนที่สองของภรรยา ดังนั้นทรัพย์สินที่แบ่งได้จึงน้อยที่สุด คือไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซ็นของทรัพย์สินทั้งหมด ยังน้อยกว่าพี่สะใภ้น้องสะใภ้ที่แต่งเข้ามาในบ้านคนอื่นๆเลย

อย่างไรก็ตามหลี่อวิ๋นโต้วมีพรสวรรค์ในด้านธุรกิจมาก ในเวลาเพียงห้าปี ทรัพย์สินในมือเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า และหลังจากนั้น เขาตัดสินใจเดินทางไปทำธุรกิจที่หนานหยาง

หลังจากสิบปี เขาได้ตั้งหลักอย่างมั่นคงในหนานหยาง กลายเป็นราชาน้ำตาลและราชาสิ่งทอในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเปิดโรงงานผลิตอาหาร เชนซูเปอร์มาร์เก็ต ธนาคาร ฯลฯ ด้วยเงินทุนที่หนาแน่น

เพียงแต่ สี่สิบสามปีก่อน ตอนที่หลี่อวิ๋นโต้วกลับบ้านเพื่อเยี่ยมญาติ ลูกชายหลี่เนี่ยนจู๋วัยสามขวบได้พลัดหลงหายตัวไป เขาถูกโจมตีอย่างหนัก ครั้งหนึ่ง มีการมอบธุรกิจที่หนานหยางให้หุ้นส่วนจัดการแทน ค้นหาลูกชายด้วยกำลังทั้งหมด

หลังจากสิบปี เขาค่อยๆ เปลี่ยนจุดสนใจของธุรกิจไปที่เมืองอวิ๋นตงและเมืองกั่ง ในช่วงเวลานี้ เขารับเลี้ยงลูกชายคนหนึ่งจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ชื่อหลี่จั่นถู และหลังจากนั้นไม่นานเกิดลูกชายและลูกสาวอย่างละหนึ่งคน ลูกชายชื่อหลี่ตงซิง ลูกสาวชื่อหลี่เจียหนิง

ตอนนี้ หลี่ตงซิงอายุสี่สามปี เป็นช่วงเวลาที่อยู่ในจุดสูงสุดของชีวิต เขามีลูกชายสองคนและลูกสาวหนึ่งคน ลูกชายคนโตอายุยี่สิบปี

หลี่เจียหนิงแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยในเมืองตงอวิ๋น มีลูกแล้วเช่นกัน อีกอย่าง หลี่จั่นถูลูกชายบุญธรรมมีลูกชายหนึ่งคน ปีนี้อายุสามสิบแล้ว ปัจจุบันมีส่วนร่วมในการบริหารงานของครอบครัว

ตามข้อมูลฉบับนี้ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาหลี่อวิ๋นโต้วได้ส่งมอบธุรกิจของครอบครัวให้กับลูกชายบุญธรรมและลูกสาวของเขาอย่างค่อยเป็นค่อยไป ลูกชายบุญธรรมหลี่จั่นถูค่อนข้างมีความสามารถ หลี่อวิ๋นโต้วก็ค่อนข้างพอใจในตัวเขาเช่นกัน

หลี่ตงซิงลูกชายแท้ๆสุขภาพไม่ค่อยดี รักษาตัวอยู่บ้านตลอดทั้งปี ไม่ค่อยสนใจเรื่องธุรกิจมากนัก

มองดูบนข้อมูล ชายชราผมสีเงินคนนั้น อู๋เป่ยรู้ว่าเขาอาจจะเป็นคุณปู่แท้ๆของตัวเอง

เฉินจื่ออวี๋อดไม่ได้ที่จะมองไปทางอู๋เป่ย เธอนั่งตัวตรง พูด : “อ้อ คุณเคยรักษาจ้าวจู้กั๋วเหรอ”

อู๋เป่ยพูด : “ใช่แล้ว”

เฉินจื่ออวี๋พยักหน้า : “เชิญนั่ง”

หลังจากนั่งลง เฉินจื่ออวี๋เขย่าหนังสือ ถามด้วยรอยยิ้ม : “คุณอู๋ คุณเรียกตัวเองว่าหมอเทวดา เชื่อว่าต้องมีอะไรที่ไม่ธรรมดาใช่ไหม”

อู๋เป่ย : “หมอเทวดาไม่กล้าเป็น ผมเป็นเพียงหมอคนหนึ่งเท่านั้น”

คำพูดของเขา เฉินจื่ออวี๋นั้นเห็นด้วย พูด : “สามารถรักษาอาการป่วยของจ้าวจู้กั๋วได้ ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน การแพทย์แผนจีนประสบความสำคัญจากการสังเกต การฟัง และการถาม คุณอู๋คุยกับฉันมานานมากแล้ว รู้หรือไม่ว่าโรคที่ฉันเป็นอยู่เป็นโรคอะไร”

อู๋เป่ยมองออกตั้งนานแล้ว ผิวของเฉินจื่ออวี๋ซีดขาว มือและเท้าเย็น สีหน้าเหนื่อยล้า เลือดลมไม่ค่อยดี

เขาพูด : “คุณน่าจะเป็นเพราะเจ็ดวันก่อนเจอเรื่องที่น่ากลัวอย่างมาก ภายใต้การถูกระตุ้น การทำงานของร่างกายอาจเกิดบกพร่อง นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร พักฟื้นครึ่งเดือนก็หายดีแล้ว อีกสักพัก ผมจะออกใบสั่งยาให้คุณกิน”

เฉินจื่ออวี๋ตกใจอย่างมาก สิ่งที่อู๋เป่ยพูด ไม่ผิดแม้แต่นิดเดียว! เจ็ดวันก่อน เธอตกใจกลัวและวิ่งหนีไปหลายกิโลเมตร ปรากฏว่าหลังจากนั้นทำให้ร่างกายอ่อนแรงไร้พลังงาน ฝันร้ายต่อเนื่อง ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีทางมาพักฟื้นที่บ้านเก่า

เธอไม่กล้าดูถูกอู๋เป่ยอีกต่อไป พูด : “สายตาของหมอเทวดาอู๋เฉียบขาด ฉันได้รับความตกใจจริงๆ”

ฟางเช่าชงดีใจอย่างมาก : “คุณผู้หญิงเฉิน ตอนนี้คุณเชื่อแล้วใช่ไหม หมอเทวดาอู๋ออกโรง อาการป่วยเล็กๆนี้ของคุณไม่นับอะไร”

อู๋เป่ยกลับถามอย่างกะทันหัน : “เรื่องที่คุณผู้หญิงเฉินพบเจอ จะต้องน่ากลัวอย่างมากใช่ไหม”

สีหน้าของเฉินจื่อหวี๋เปลี่ยนทันที ในดวงตาเผยให้เห็นถึงความหวาดกลัว เธอเงียบไปหลายนาที ถามกลับ : “หมอเทวดาอู๋ คุณว่าบนโลกใบนี้มีเทวดาไหม”