แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 10

บทที่10 คุณแน่ใจนะว่าอยากให้ฉันไป

“เธอรังแกผมก่อนนะ”

กานต์พูดอย่างน้อยใจ ตาหงส์เฟิ่งคู่นั้นมองละห้อยไปที่เธอ คงไม่ต้องบอกว่าดูน่าสงสารแค่ไหน

ถึงนรมนจะรู้ว่ากานต์แกล้งทำ แต่เธอก็ยังอดรนทนไม่ได้ เธอได้แต่ส่ายหัวและพูดว่า “ป้าคมทิพย์เขาแสดงออกเพราะว่าชอบหนู วิธีการแสดงออกของหนูกลับไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความเป็นลูกผู้ชายเลยนะ”

“เอาล่ะ ผมจะขอโทษเธอ”

กานต์เก็บอาการไม่พอใจเอาไว้ เขาถอนหายใจและเดินออกไป

คมทิพย์ยังคงชอบกานต์มาก ความจริงแล้วเด็กคนนี้ก็ดูแล้วเจริญหูเจริญตาดี ทำให้คนโกรธไม่ลง ไม่นานนักเธอก็เริ่มถึงเนื้อถึงตัวกานต์อีกครั้ง

กานต์จ้องหน้านรมนและอดกลั้นเอาไว้ อย่างไรก็แล้วแต่เขายังพยายามรักษาระยะห่างระหว่างเขาและคมทิพย์

ทั้งสามใช้เวลาคืนนั้นผ่านไปโดยราบรื่น

นรมนตื่นแต่เช้าตรู่ กานต์ออกไปข้างนอกและซื้ออาหารเช้าเข้ามาด้วย และยังจัดวางไว้บนโต๊ะอย่างเรียบร้อย

“มามี๊ อรุณสวัสดิ์”

เขาฉีกยิ้มให้นรมนกว้างมาก แม้ว่าใบหน้านั้นจะคล้ายกับใบหน้าของบุริศร์ แต่บุริศร์ไม่เคยยิ้มให้เธอมาก่อน แต่ว่ากานต์เป็นเหมือนเทวดาตัวน้อยของเธอนรมน เป็นเทวดาตัวน้อยของเธอคนเดียว

“อรุณสวัสดิ์!”

นรมนลูบหัวของเขาอย่างมีความสุข

คมทิพย์ได้ยินเสียงจึงเดินออกมาจากห้อง เมื่อเธอเห็นอาหารเช้าวางอยู่บนโต๊ะเธอจึงพูดขึ้น “มน เธอเป็นนางฟ้าของฉันจริงๆ เธอซื้ออาหารเช้าเตรียมไว้แล้ว สุดยอด! ในที่สุดฉันก็จะได้ทานอาหารเช้าก่อนไปสอนหนังสือ”

“กานต์ซื้อมา ฉันก็เพิ่งจะตื่น”

นรมนชินกับกิริยาท่าทางของคมทิพย์เช่นนี้ แต่ว่ากานต์กลับขมวดคิ้วขึ้นมา

“มามี๊ ผมต้องไปเรียนที่โรงเรียนอนุบาลของป้าคมทิพย์จริงๆหรอครับ”

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความดูแคลน

คมทิพย์หนีบใบหูของเขาขึ้นมา

“ตัวแสบ ทำเสียงอะไร ฉันจะบอกเธอให้นะ ฉันนี่ล่ะครูตัวท๊อปของโรงเรียนอนุบาลเธอนะ!”

“ตึง!”

กานต์นั่งลงและหยิบจานขึ้นมาทาน

คมทิพย์อยากร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา

นรมนรีบหนีออกจากสนามรบอย่างรวดเร็ว

“วันนี้ฉันจะไปรายงานตัวที่บริษัทฮัวยูกรุปจำกัด ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”

“นรมน เธอเอาจริงดิ!”

คมทิพย์กระทืบเท้า นรมนเดินเข้าห้องน้ำไปตั้งนานแล้ว

ไม่เจอกันห้าปี หล่อนยังคงสวยเหมือนเดิม หุ่นยิ่งดีกว่าเดิมอีก

นรมนจ้องมองเธอ นัยน์ตาเธอไม่สามารถซ่อนความโกรธแค้นเอาไว้ได้

เขมิกาไวต่อความรู้สึกและหันกลับมามอง สายตาจึงปะทะเข้ากับนรมน ถึงแม้ว่านรมนจะเก็บอารมณ์ขุ่นเคืองเอาไว้แล้ว แต่ว่าเขมิกาก็ยังขมวดคิ้ว

“เธอเป็นใคร มาที่นี่ทำไม ดูท่าทางไม่น่าไว้วางใจ ไม่ได้มาหาบ้านเราตระกูลโตเล็กหรอกใช่ไหม”

เขมิกาพูดลอยๆออกมาอย่างไม่น่าฟัง

ที่แท้เธออิจฉาความงามของนรมน

ผู้หญิงคนนี้ทำให้เธอรู้สึกถึงอันตราย ถึงแม้ว่าตัวเธอเองก็จะดูดีเช่นกัน ยังน่าจะสวยกว่าเธออยู่เล็กน้อยด้วยซ้ำ ทั้งรูปร่างและใบหน้า ขนาดผู้หญิงก็ยังหลงใหล ไม่ต้องพูดถึงสำหรับผู้ชาย

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขมิกาก็รู้สึกว่าเธอต้องหาทางรับมือ

“คุณน้ำ ให้พนักงานรักษาความปลอดภัยเอาตัวผู้หญิงคนนี้ออกจากบริษัทฮัวยูกรุปจำกัดไปซะ!”

คำพูดของเขมิกาทำให้คุณน้ำพนักงานต้อนรับรู้สึกลำบากใจ เธอยังไม่ทันอธิบายให้เขมิกาได้รู้ว่านรมนเป็นใคร นรมนก็หัวเราะขึ้นมา

เสียงหัวเราะนั้นสั่นสะเทือนไปทั้งจิตวิญญาณ

“คุณล่ะเป็นใคร เป็นอะไรกับบริษัทฮัวยู คุณแน่ใจนะว่าอยากให้ฉันไป”

นรมนพูดเนิบๆ แต่สายตาเต็มไปด้วยกระแสความดูถูกและการประชดประชัน ท่าทางไม่สนไม่แคร์ช่างเป็นการยั่วยุเขมิกาเสียจริง จู่ๆหล่อนก็รู้สึกว่านรมนต้องการยั่วโมโหหล่อน!