แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 183

บทที่ 183 ทุกอย่างที่ผมทำเพื่อคุณ​ทั้งนั้น​

"เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ ป้าภาวนา​ให้นรมนกลับมาอย่างปลอดภัย​จะดีที่สุด​ มิเช่นนั้น..........."

คำพูดต่อไป​บุริศร์ไม่พูด แต่ว่ากลับทำให้ป้าโอตกใจมาก

"เพราะอะไร​？เธอแค่ผู้หญิง​คน​เดียวเท่านั้น​เอง！อีกอย่างห้าปีก่อนไม่ชอบเธอไม่ใช่หรือ？เธอเองที่มาตามรังควาน​คุณ​ ผู้หญิง​ที่​คุณ​ชอบไม่ใช่เธอไม่ใช่หรือ？ตอนนี้เธอก็แค่ศัลยกรรม​ และสวยกว่าเมื่อก่อน คุณ​ก็ชอบเธอเข้าแล้ว？ความชอบแบบนี้ก็คือความคิดตื้นๆ！"

ป้าโอตะคอก​แบบไม่พอใจ

บุริศร์หันหน้า​ไปมองเธอ พูดอย่างชัดถ้อย​ชัด​คำว่า:" ห้าปีก่อนฉันไม่เข้าใจในความรัก ฉันคิดว่า​ฉัน​ไม่รักเธอ แต่ว่าตอนที่ฉันรู้ว่าเธอตั้งครรภ์​ลูกของฉัน ป้ารู้มั้ย​ว่าฉันดีใจแค่ไหน​？ตอนที่ฉันรู้ว่าเธอตายอยู่​ที่​กองไฟ ป้ารู้มั้ย​ฉันเกือบตายตามเธอไปซะทีเดียวเลย？ความรักบางอย่าง​ อาจจะเป็นรักแรกพบ แต่ก็มีความรักอีกอย่างนึง เรียกว่าค่อยเป็นค่อยไป และอยู่​กันไปนานๆจะมีความผูกพัน​กันเอง หัวใจของฉันไม่ใช่เหล็ก​ ทุกค่ำคืนที่กลับมาดึกดื่น​ คือเธอเองที่คอยรอฉัน ตอนที่ฉันเมา เธอดูแล​ฉันโดยที่ไม่หลับ​ไม่​นอน​ ฉันไม่รู้ว่าเริ่มต้นตั้งแต่เมื่อไหร่​ เริ่มชอบเธอเดินตามฝีเท้าฉัน เริ่มชอบเธอและอยากเจอเธอ ขอแค่ได้เห็นเธอ ฉันก็รู้สึกว่า​สบายใจ และฉันก็รู้สึ​กว่า​ฉันมีชีวิต​อยู่​อย่างมีความสุข​ดี"

"แต่ว่าไฟไหม้​เมื่อห้าปีก่อนพาเธอจากไปแล้ว ฉันรู้ว่าเรื่องนั้นมีพิรุธ แต่ว่าฉันตรวจสอบ​ไม่​พบ​ รู้สึก​ว่า​มีคนรบกวน​ฉันตลอด​ แต่ว่าฉันกลับหาทิศทาง​ไม่พบ ห้าปีที่ผ่านมาหากไม่ใช่เพื่อหาผลสรุป​ ฉันอาจจะ​ไม่อยู่​ตั้งนานแล้วก็ได้ แต่ว่าฉันคิดไม่ถึง​เลย ทุกอย่าง​ที่​ก่อตั้ง​ขึ้น​มาถึงกับเป็นป้าเอง！หรือไฟไหม้​เมื่อห้าปีก่อนก็เกี่ยวข้อง​กับ​ป้าใช่มั๊ย​？ห้าปีก่อนป้าดีต่อเธอขนาดนั้น ฉันคิดอยู่เสมอ​ว่าป้าชอบเธอ แต่ว่าทำไมตอนนี้​ถึงโหดเหี้ยม​ขนาดนี้？เพราะอะไร​？"

คำถามที่สงสัย​ของบุริศร์ทำให้ป้าโอแบกรับ​ไม่ไหว

"ทุกอย่าง​ที่​ฉันทำเพื่อคุณ​ทั้งนั้น​ ห้าปีก่อนคุณ​ไม่ชอบเธอ แต่ว่าเธอกลับตามรังควาน​คุณ​ ฉันทำอะไรได้เล่า？ฉันได้แต่ช่วยคุณ​กำจัดเธอ แต่ว่าเธอรักคุณ​มาก ถ้าหาก​แค่ให้เธอไปจากที่นี่ เธอต้องกลับมาตามรังควาน​คุณ​อย่างแน่นอน​！ส่วนตอนนั้นเขมิกาได้ตั้งครรภ์​ลูกของบุริศร์ เด็กคนนี้เป็นเลือดเนื้อ​สุดท้ายของตรินท์ เพื่อเลือดเนื้อ​คนนี้ ฉันจึงไม่สามารถ​ให้ผู้หญิง​นรมนคนนั้นครองที่นั่งคุณนายบ้านตระกูล​โตเล็ก！"

คำพูดป้าโอทำให้บุริศร์เจ็บหน้าอกอย่างยิ่ง

ที่แท้นี่ถึง​จะ​เป็นความจริง

ที่แท้เป็นเขาเองที่ทำร้ายนรมนกับลูกๆ！

บุริศร์หัวเราะ​ออกมา​อย่างเสียง​ดัง

"นี่เป็นความรักที่ป้ามีต่อฉันกับตรินท์！แต่ว่าป้าถือสิทธิ์​อะไร​？ป้​า​ถือสิทธิ์​ที่ว่าเป็นแม่นมของเรา ก็เลยมาตัดสินใจแทนเราได้ทุกอย่างงั้นเหรอ​？ป้าเป็นแค่แม่นม ป้าไม่ใช่มารดา​ของเรา！ต่อให้เป็นมารดา​ของเราก็ไม่มาก้าวก่ายเรื่องของเราหรอก ป้าคิดว่า​ป้าเป็นใคร？"

บุริศร์ไม่อยากพูดจาทำร้ายจิตใจคนแบบนี้ แต่ว่าเขาทนไม่ไหว​แล้วจริงๆ

ความคิดของป้าโอทำให้คนประหลาด​ใจเกินไป​แล้ว​

อะไรคือหวังดีกับเขา และหวังดีกับตรินท์​ เอาจริงๆเธอเป็นใคร？

ป้าโอถูกคำพูดของบุริศร์ทำให้ตกใจจนสีหน้าขาวซีด​ร่างกาย​ก็ทรงตัว​ไม่อยู่​

"คุณ​คิดว่าตัวเองเป็นใคร？บุริศร์​ ฉันจะบอกคุณนะ หากไม่​มีฉัน บนโลกใบนี้ก็จะไม่มีคุณกับตรินท์เด็ดขาด！"

"คุณ​อย่าเห็นตัวเองสำคัญให้มากนัก ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาพูดมากกับป้า พฤกษ์​ เอาคนออกไปซะและจับตาดูให้ฉันดีๆ หากไม่ไหวแล้วละก็ส่งไปที่​บ้านตระกูล​ทวีทรัพย์ธาดาให้คุณชายธรณีช่วยจับตาดูไว้ ที่บ้านตระกูลโตเล็กใครเป็นคนของเธอ สืบออกมาให้ฉันหมด！นอกจาก​นี้ จองตั๋ว​เครื่องบิน​ไปที่อเมริกาให้กับฉันด้วย ฉ้นต้องการบินไปที่อเมริกาเดี๋ยวนี้！"

บุริศร์พูดจบอย่างเย็นชา หันหลัง​ก็ออกไปเลย

พฤกษ์​เข้ามาควบคุมป้าโอเอาไว้อย่างเร่งด่วน

ป้าโอยังคงดิ้นรน

"คุณ​ไปไม่ได้​！คุณ​บ้าไปแล้วหรือ？ตอนนี้​ร่างกายของคุณเป็นแบบนี้แล้วนะ คุณ​ไปที่อเมริกาได้ไง？ต่อให้คุณไปแล้วก็ตาม ผู้​หญิง​คนนั้นก็ไม่สะอาดแล้ว คุณ​เอาผู้หญิงที่ไม่สะอาดทำไม？"

"ปั้ง" เสียงดัง​นึงครั้ง หมัดของบุริศร์​เฉี่ยว​ไปที่ข้างหูของป้าโอโดยตรง ชกต่อย​ไปที่กำแพงข้างหลังของเธอ เลือดสดๆซึมออกมาจากนิ้วมือของเขา

เขาพูดอย่างเย็นชาว่า:"ต่อให้เธอดูแย่แค่ไหนก็ตาม ก็สะอาดกว่าป้าก็แล้วกัน！"

"คุณ​ต้องเสียใจแน่！คุณ​ทำกับฉันแบบนี้คุณต้องเสียใจอย่างแน่นอน！"

ป้าโอดิ้นรนอยู่ แต่ก็ยังถูกพฤกษ์พาออกไปจนได้

บุริศร์​ไม่กล้าเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว เปลี่ยน​เสื้อผ้า​อย่างเร่งรีบ​ และ​กลับไปที่อเมริกาอย่างเด้งด่วน

ปรับเวลาไม่ได้ บุริศร์​ได้แต่ให้พฤกษ์นำข่าวทุกอย่างไปบอกกับธรณี หวังให้ธรณีช่วยเหลือ

เจตต์​ได้ยินว่าบุริศร์ไปที่อเมริกาเรียบร้อยแล้ว เดิมทีกะจะไปด้วยกัน แต่บ้านพักคนชราทางโน​้​น​ส่งข่าวมาอย่างกะทันหันว่า​ แม่ของเขาฆ่าตัวตายไปแล้ว！

เขารีบไปที่บ้านพักคนชราอย่างไม่หยุดไม่หย่อน​

ตอนที่บุริศร์กลับไปที่อเมริกา ร่างกายใช้แรงมากเกินไป แต่ว่าเขาไม่กล้าเสียเวลา และเสียเวลาไม่ได้ด้วย วิ่งไปที่Fallen heavenอย่างเร่งรีบ​ น่าเสียดายสุดท้าย​เขาก็สายไปแล้วหนึ่งก้าว

"ขอโทษ​นะครับคุณ​ผู้ชาย การประมูล​ของเราจบสิ้นไปเรียบร้อยแล้วครับ"

หลังจากถูกบอกผลสรุปให้ทราบแบบนี้ บุริศร์​เกือบ​บ้าไปเลยทีเดียว

"ใครซื้อนรมนไป？ผู้หญิง​คน​นี้​นี่เอง ! บอกฉันมาทีใครซื้อเธอไปแล้ว เอาเงินเท่าไหร่ฉันก็จะให้"

บุริศร์หยิบมือถือออกมาเหมือนกับบ้าไปแล้ว และปรับ​รูปถ่าย​ของนรมนออกมา

จอร์จมองดูรูปถ่ายใบนี้ ประหลาดใจ​อยู่​แป๊บนึง เพียงแต่ว่าปกปิดไว้อย่างรวดเร็ว​

อยู่​ที่​อเมริกา​ เขาไม่กล้าบาดหมางกับรเมศหรอก

"ขอโทษ​ด้วย​นะครับ​คุณ​ผู้ชาย​ ที่นี่เราไม่มีผู้หญิงคนนี้ ต่อให้มีก็ตาม เราก็เปิดเผยความลับของลูกค้าไม่ได้ เชิญ​คุณ​กลับไป​เถอะ​ครับ"

"ได้โปรดคุณบอกฉันได้มั้ย？เอาเงินเท่าไหร่ผมก็จะให้คุณ！"

ที่นี่ไม่ใช่เมืองชลธี บุริศร์​เอาเงินของตัวเองทั้งหมดในตัวให้กับจอร์จ

เห็นเงิน​มากมายก่ายกอง​ขนาดนี้ จอร์จย่อมหวั่นไหวอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าเขาก็ไม่กล้าบาดหมางกับรเมศ เพียงแค่มองดูซ้ายขวาแล้วพูดว่า:"คนที่​ซื้อผู้หญิงคนนี้ไปเป็นคนรวยแอฟริกาบ่อน้ำมัน รายละเอียด​ผมก็ไม่ทราบแล้ว"

"แอฟริกา？"

บุริศร์​รู้สึก​ว่า​มึนๆงงๆ

เป็นแอฟริกาได้ยังไง？

ถ้าหาก​นรมนถูกพาไปที่แอฟริกาจริงๆ เขาควรตามหายังไง?

นรมนลืมตาขึ้นมาอย่างกะทันหัน​ สิ่งที่เห็นก็คือนัยน์ตาคู่นั้นที่มีความรักอันลึกซึ้งของรเมศ

เธออึ้งอย่างกะทันหัน​

เป็นเขาจริงๆด้วย？

รเมศกลับไม่ตกใจ ยิ้มแย้ม​อ่อนโยน​เป็นพิเศษ​

"ตื่นแล้วหรือ？รู้สึกหิวบ้างแล้วใช่มั๊ยหล่ะ？คุณ​หมอพูดแล้วว่า คุณ​ยังดื่มน้ำไม่ได้ ทำได้แค่ชุ่มปากชุ่มคอหน่อยเท่านั้น ฉันได้เอาน้ำที่ดีที่สุดมาให้แล้ว และนำไม้สำลีมาอีกด้วย เด็กดี อดทน​หน่อยนะ สักพัก​ก็​ดีแล้ว"

รเมศพูดอยู่ ใช้ไม้สำลีชุปน้ำด้วยท่าทางที่อ่อนโยน จากนั้นมาส์กไว้บนริมฝีปากของนรมนอย่างเบามือ

เธอรู้สึกว่าริมฝีปากที่แห้งเหี่ยว​ของตัวเองมีความชุ่มชื้น​เพิ่มขึ้น​มา​ก และทำให้เธอสดชื้นมากขึ้นอีกด้วย แต่ว่าสภาพที่ถูกมัดมือมัดเท้าเอาไว้ทำให้เธอไม่สบายเอามากๆ

"รเมศ คุณ​มัดฉันไว้ทำไม？"

นรมนถามอย่างลำคอแหบแห้ง

รเมศกลับยิ้มแย้มพูดว่า:"คุณ​สบายใจได้เลย ฉันใช้ไหมที่ดีที่สุดในโลกมัดคุณไว้ ไม่ทำให้คุณได้รับบาดเจ็บ​อย่างเด็ดขาด​ ที่​ตัวคุณมีบาดแผลเยอะมาก คุณ​หมอ​พูดว่า​คุณ​ต้องการ​พักฟื้น​อย่างสงบๆ ฉันกลัวว่าเวลาที่ฉันลงยาให้กับคุณคุณจะเจ็บเกินไป เพราะฉะนั้น​จึงไม่ทำแบบนี้ไม่ได้ รอให้คุณดีขึ้นบ้างแล้ว ฉันย่อมปล่อยคุณเอง"

สายตาของเขาอ่อนโยนขนาดนั้น เหมือนกับนรมนเป็นผู้หญิงที่เขารักที่สุด

นรมนกลับดิ้นรน

"คุณ​ปล่อยฉันเถอะ ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้ รเมศ ฉันรู้คุณช่วยฉันอีกแล้ว ฉันติดค้างคุณอีกครั้ง บุญคุณ​ที่ใหญ่หลวงครั้งนี้กลับไปฉันต้องตอบแทนคุณแน่ แต่ว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้จริงๆ บุริศร์​ยังไม่รู้ว่าฉันถูกขายมาที่นี่ อาจจะร้อนใจจนบ้าไปแล้วก็ได้ ที่สำคัญตอนนี้ลูกขายของฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ฉันต้องกลับประเทศ ฉันต้องกลับเมืองชลธี！รเมศ คุณ​ให้ฉันกลับไปได้ไหม? "

นรมนคำก็บุริศร์สองคำก็บุริศร์ และคำก็กานต์สองคำก็กานต์ นัยน์ตา​ของรเมศเข้มขรึมเล็กน้อย

"เด็กดี ตอนนี้คุณต้องการพักฟื้นร่างกายอย่างสงบๆ ทุกอย่างรอให้ร่างกายคุณดีขึ้นก่อนแล้วค่อยว่ากัน"

"รเมศ ตอนนี้กานต์มีอันตราย ไม่รู้​ว่าเป็น​ตายร้ายดียังไง ฉันจะกลับไป！คุณ​ปล่อย​ฉันนะ！"

นรมนอยู่ไม่ไหวแล้ว

ความคิดของเธอทั้งหมดล้วนอยู่ที่ตัวบุริศร์และกานต์

ถ้าหาก​บุริศร์รู้ว่าเธอหายไป ไม่รู้​ว่า​จะ​ร้อนใจแค่ไหน

กานต์​ไม่รู้​ว่า​อยู่​ที่​ไหน ตอนนี้เธอก็เกิดเรื่องขึ้นมาอีก บุริศร์​ตัวคนเดียวต้องเผชิญยังไง?

หน้าตาที่ร้อนใจของนรมนกระตุ้นต่อรเมศเป็นอย่างมาก

เขาขว้างปาถ้วยชามไปที่พื้น เสียงที่สดใสดังออกมา

"บุริศร์​ บุริศร์​！ตอนนี้หัวสมองของคุณมีแค่บุริศร์ผู้ชายคนนี้คนเดียวใช่ไหม？นรมน คุณ​ต้องเข้าใจสิ ห้าปีก่อนฉันเป็นคนที่ช่วยเหลือคุณออกจากไฟไหม้ครั้งนั้นเองนะ ให้ชีวิตกับคุณหนึ่งชีวิต ยิ่งไปกว่านั้น​ให้คุณกำเนิดเด็กเวรสองคนนั้นออกมาอีกด้วย ห้าปีที่ผ่านมานี้ฉันทำกับพวกเขายังไงคุณยัง​ไม่เข้าใจอีกใช่ไหม？ตอนนี้ฉันอีกแล้วที่ช่วยคุณออกมาจากขุมนรก ทำไมในใจคุณและในสายตาคุณมีแค่บุริศร์เท่านั้น? คุณ​เอาฉันไว้ที่ไหนกันแน่? "