แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 22

บทที่ 22 ภรรยาของเขากลับมาแล้ว

หลังจากที่นรมนกลับเข้ามาในห้อง ก็ส่งข้อความไปหาบุริศร์ทันที

“ประธานบุริศร์ ขอโทษนะคะ ฉันอาจจะยังปรับตัวไม่ชินบ้างกับเมืองชลธี เลยส่งเอกสารไปที่สำนักงานใหญ่ เพื่อขอกลับไปยังบริษัทเดิมที่ฉันเคยอยู่ ทำให้จะมีนักออกแบบคนใหม่มาร่วมงานกับบริษัทของพวกคุณ แต่คุณเขมิกาได้ออกมาขอโทษและแสดงให้เห็นถึงปัญหาของฉันพอดี เป็นแบบนี้แล้ว เราก็ไม่ต้องทำงานร่วมมืออีกนะคะ แคทเธอรี”

นรมนส่งข้อความแล้วปิดโทรศัพท์ เอนหลังพิงลงที่เตียงแล้วก็หลับไป

ขณะที่บุริศร์ได้รับข้อความก็รู้สึกตะลึงเล็กน้อย

นี่เป็นเบอร์ส่วนตัวของเขา ขนาดเขมิกาเองก็ยังไม่รู้ หลังจากที่นรมนตกอยู่ในกองไฟเบอร์นี้ก็ถูกปิดใช้งานไป ต่อมาไม่รู้ว่าทำไม เขาก็กลับไปเปิดเบอร์นี้ใหม่อีกครั้ง ในตอนนี้บอกได้เลยว่านอกจากพฤกษ์แล้ว ก็มีแต่นรมนในปีนั้นเท่านั้นที่มีเบอร์โทรศัพท์นี้

คิดไม่ถึงเลยว่าแคทเธอรีคนจะส่งข้อความมาที่เบอร์นี้ เขาไม่เชื่อแน่นอนว่าพฤกษ์จะเอาเรื่องส่วนตัวไปบอกกับผู้หญิงแปลกหน้าอย่างแคทเธอรี นอกเสียจากว่าจริงๆแล้วเธอคนนี้คือนรมน！

ความรู้สึกแบบนี้ทำให้บุริศร์รู้สึกใจเต้น

สัญญาณแห่งความผูกพันแบบนี้ บุริศร์ยิ่งใจเต้นเร็วยิ่งขึ้น

บุริศร์โทรหาพฤกษ์

“ข้อมูลแคทเธอรีที่ฉันให้หาไปถึงไหนแล้ว？”

พฤกษ์ผุดตัวออกมาจากผ้าห่ม วันนี้วันหยุด เขากะจะนอนให้เต็มอิ่มเสียหน่อย ใครจะไปรู้ว่าบุริศร์จะโทรมา เขาลุกขึ้นทันทีภายในชั่วพริบตา

“ประธานบุริศร์ ผมใช้ความสัมพันธ์ในช่องทางทั้งหมด รวมถึงช่องทางกลุ่มอิทธิพลมืด เพื่อค้นหาข้อมูลของแคทเธอรี แคทเธอรีเหมือนว่าจะใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกามาตลอด มีทั้งชื่อโรงเรียนประถม มัธยม และมหาลัย รวมถึงเราสอบถามไปยังเพื่อนนักเรียนของเธอด้วย ทุกคนบอกว่าคนนี้ชื่อแคทเธอรี แต่ว่าชื่อไทยของเธอกลับไม่มีใครที่รู้”

ข้อมูลของพฤกษ์ทำให้คิ้วของบุริศร์ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย

“แคทเธอรีคนนี้มีช่องข้อมูลที่ไม่ได้กรอกบ้างไหม？อย่างเช่นช่วงลาพักเรียนชั่วคราวหรือเรื่องเกี่ยวกับการเกิดอุบัติเหตุ？”

บุริศร์ถามแบบนี้ ทำให้พฤกษ์รู้สึกงง

ตอนนั้นเขารู้แล้ว ตำแหน่งที่นรมนอยู่ในหัวใจเขานั้นเปลี่ยนไปแล้วโดยที่เขาไม่รู้ตัว แต่เขาไม่ชอบการเปลี่ยนแปลงนี้ ดังนั้นเขาจึงบังคับตัวเองให้อยู่ห่างจากเธอ โดยการไม่แยแสเธอ คิดว่าทำแบบนี้แล้วทุกอย่างจะกลับไปที่จุดเดิม แต่นรมนผู้หญิงโง่เง่าคนนั้น กลับไม่รู้สึกสะทกท้านและไม่ยอมถอย ไม่ว่าเขาจะเย็นชาใส่เพียงใด เธอก็ยิ้มรับเสมอ เก็บความขมขื่นและน้ำตาไว้ให้ตัวเอง

เขาเข้าใจผิดว่านรมนร้องไห้ไม่เป็น จนกระทั่งคืนหนึ่งที่เธอจับไข้ นอนหดตัวอยู่คนเดียวบนเตียงใหญ่ ตอนที่เธอน้ำตาไหลพรากเต็มหน้าแล้วเรียกชื่อเขานั้น บุริศร์ถึงรู้ว่าเธอเองก็เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง

เขาอยากทำดีกับเธอ แต่น่าเสียดายที่เขมิกากลับมา พร้อมพาเด็กน้อยตระกุลโตเล็กกลับมาด้วยตอนนั้นเขารู้สึกสับสนอารมณ์ตีกันไปหมด เพราะในช่วงเวลาเดียวกัน นรมนก็ตั้งท้องแล้วด้วย เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงเขมิกาไม่ให้เข้าใกล้เธอ บุริศร์จึงจัดคนให้พาเธอไปคลอดที่ต่างประเทศ แต่คาดไม่ถึงว่าเธอจะเจอกับเหตุการณ์ไฟไหม้

แม้ว่าเหตุการณ์เหล่านี้จะผ่านมาห้าปีแล้ว แต่ความสงสัยแคลงใจยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของบุริศร์ตลอดเวลา เขาไม่เชื่อว่าคนที่รักตัวเองขนาดนั้นจะกลับไปเป็นหัวขโมย ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นตั้งแต่แรกกันแน่ คงจะมีเพียงนรมนเท่านั้นที่จะบอกเขาได้กับปาก

วันนี้เธอกลับมาแล้ว！

ถึงจะไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด แต่บุริศร์รับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้น

นรมน ภรรยาของเขากลับมาแล้ว！