แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 235

บทที่ 235 คุณกำลังข่มขู่ผมเหรอ

เป็นแยม

เป็นหมายเลขโทรศัพท์ของแยม

มือของนรมนสั่นเทา

ก่อนหน้านี้เธอทะเลาะกับบุริศร์ด้วยเรื่องของแยม ตอนนี้กลับได้รับสายของแยม

ทำไมเมื่อสักครู่เธอไม่รับโทรศัพท์

หรือว่ามีความเกี่ยวเนื่องกัน

นรมนดูทีวีที่รายงานข่าวอย่างต่อเนื่อง ความคิดไม่ดีได้แวบเข้ามาในหัว

หรือว่าแยมต้องการปกป้องรเมศ

ทั้งหมดนี้เป็นแผนการของรเมศ

นรมนที่กำลังคิดเช่นนี้ และโทรศัพท์ก็ยังคงดังไม่หยุด

เธอจึงต้องหายใจเข้าลึกๆ แล้วข่มอารมณ์เอาไว้ แล้วก็กดรับสาย

“นรมน ช่วยฉันด้วย! รีบมาช่วยฉันที!”

เสียงแยมดังมาจากโทรศัพท์

นรมนในตอนนี้ไม่ได้พะวงและเป็นห่วงเหมือนก่อนหน้านี้

เธอจ้องรเมศในทีวีที่ท่าทางดูตะลีตะลาน แต่ว่าเธอกลับมีอารมณ์ที่อธิบายไม่ถูกได้แวบเข้ามาในดวงตา

นรมนดูไม่เข้าใจ แต่มีความรู้สึกว่าเรื่องนี้บางทีเกี่ยวข้องกับรเมศ

“แยม เธออยู่ที่ไหน”

เสียงของนรมนราบเรียบน่ากลัว ทำให้แยมชะงักไปชั่วขณะ แล้วก็กลับมาพูดด้วยเสียงที่สั่นกลัว : ฉันไม่รู้ เธอรีบมาช่วยฉันที ฉันกลัวมาก!”

ทำไมเธอต้องหนี”

นรมนไม่ถามสถานการณ์ของเธอ แต่กลับถามขึ้นด้วยคำถามนี้”

แยมจึงร้องไห้ขึ้น

“นรมน เธอเป็นอะไรไป หนีอะไรกัน ฉันถูกคนจับตัวไป ฉันอยู่บ้านดีๆจู่ๆมีคนเข้ามาทำร้ายจนสลบไป จนกระทั่งฉันตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองตัวที่นี่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหน แต่ว่าในนี้มืดมาก ฉันกลัวมากเลย”

คำพูดของแยมไม่เป็นที่ผิดสังเกต แต่ว่าทำไมจะบังเอิญอะไรเช่นนี้

บังเอิญเข้ากับที่บุริศร์ไปหาเพื่อต้องการคลายสงสัยข่าวการหายตัวพ่อกับแม่ แล้วเธอก็ถูกคนจับตัวไป

“แยม พวกเราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม”

คำพูดนรมนทำให้แยมฉงนใจ

“ก็เป็นเพื่อนกันสิ”

“อย่างนั้นเธอบอกฉันมาว่าทำไมเธอถึงโทรศัพท์หาพ่อกับแม่ของฉัน เธอได้หมายเลขโทรศัพท์พ่อกับแม่ของฉันมาจากที่ไหน”

นรมนยิงคำถามติดๆ จนทำให้แยมไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไรดี ทันในนั้นก็ได้ยินเสียงคุ้นๆของแม่ได้แทรกเข้ามาในเวลานี้

“ที่รัก ที่รัก คุณอย่าหลับนะ! ตื่นขึ้นมาสิ!”

คำพูดนี้เป็นเสียงของแม่นรมนที่บังเอิญดังแทรกเข้ามา เสียงที่ร้อนรน เป็นห่วง และก็ร้องห่มร้องไห้

นรมนเกิดอาการกระวนกระวายขึ้นในทันใด

“แยม เธออยู่ที่หน”

นรมนไม่สามารถที่จะอยู่นิ่งได้อีก

ไม่ว่านี่จะเป็นกับดักของรเมศ หรือเป็นแผนร่วมมือกันของแยมกับรเมศก็ตาม เธอก็ไม่สามารถที่จะใจเย็นได้อีก

ก่อนหน้านี้ได้รับรูปถ่ายของพ่อกับแม่ของเธอ ก็ทำให้เป็นกังวลมาก ตอนนี้ได้ยินเสียงเรียกของแม่ นรมนใจแทบแตกสลาย

ต่อให้อันตรายเฉกเช่นภูเขาดุจคมมีดหรือจะเป็นทะเลเพลิง เธอก็จะพร้อมที่ลุยฝ่าไป

แยมพูดทั้งร้องไห้: ฉันไม่รู้ ที่นี่มืดมาก อีกทั้งยังมีคนอื่นอยู่ด้วย ฉันเหมือนจะได้ยินเสียงน้ำทะเล ไม่รู้ว่าอยู่ใกล้ทะเลหรือเปล่า”

นรมนยังอยากจะถามรายละเอียดเพิ่มเติม แต่สายแยมได้กดวางลงทันใด

เมื่อนรมนโทรกลับไป ฝ่ายนั้นได้ปิดเครื่องไปแล้ว

ทะเลเหรอ

นรมนไม่รู้ว่านี่ใช่เหยื่อล่อหรือเปล่า แต่เธอไม่สามารถที่จะไม่ทำอะไรไม่ได้

เธอส่งข้อความให้บุริศร์ ยังไม่ทันได้ส่งออกไป เหมือนเธอฉุกคิดอะไรได้แล้วก็ลบข้อความทิ้งไป

การโทรครั้งนี้เห็นได้ชัดว่ามีคนแอบฟังอยู่

เธอลุกขึ้นเดินออกจากห้อง และไปหาพฤกษ์ในลำดับแรก

“ฉันขอยืมใช้โทรศัพท์หน่อย”

พฤกษ์ไม่รีรอ รีบยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้กับนรมน

นรมนหยิบโทรศัพท์มา จากนั้นก็รีบส่งข้อความให้บุริศร์ เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ รวมถึงบอกในสิ่งที่ตัวเองคาดเดา

เธอบอกว่าเธอสงสัยนี่เป็นแผนการทั้งหมดที่รเมศกับแยมได้วางแผนไว้

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ ทำไมแยมถึงช่วยรเมศมาตลบหลังเธอ แต่นรมนก็ไม่อาจไม่บอกในสิ่งที่ตัวเองคาดเดาให้กับบุริศร์รับรู้

เธอไม่สามารถเอาความเป็นความตายของพ่อแม่เธอมาเดิมพัน

บุริศร์ยังอยู่สถานที่ถ่ายรูป ที่รอบๆรายล้อมไปด้วยนักข่าว

โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นทีหนึ่งจากนั้นก็เงียบไป

เห็นเป็นหมายเลขโทรศัพท์ของพฤกษ์ บุริศร์ได้สไลด์เพื่อปลดล็อก และเห็นข้อความจากนรมน

ในความคิดของเขา กานต์ยังหาไม่เจอ บางทีที่บุริศร์ฟาดฟันกับเขาเช่นนี้คงคิดว่ากานต์อยู่ในกำมือของเขา ดังนั้นถึงได้บีบบังคับเขาเช่นนี้ ขอเพียงเขายังคงคิดแบบนี้ บุริศร์ก้ไม่กล้าที่จะพูดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างนรมนกับเขา แต่ว่าเขานึกไม่ถึงว่าบุริศร์นั้นกลับพูดออกมา

หรือว่าเขาไม่สนใจความเป็นความตายของกานต์แล้ว

รเมศขมวดคิ้วขึ้น

“ประธานบุริศร์พูดตลกจังเลย ห้าปีก่อนผมช่วยภรรยาของคุณไว้ ห้าปีต่อมาคุณมาที่นี่เพื่อบีบบังคับตระกูลวัชโรทัย ช่างไม่สมเหตุสมผล หรือว่าบุญคุณต้องชำระ

รเมศยิงคำถามตรงๆไปที่บุริศร์

บุริศร์ยิ้มแล้วพูดอย่างเย้ยหยัน : “ทำไมผมถึงต้องทำแบบนี้ประธานรเมศย่อมรู้ดี ผมขอขอบคุณที่คุณช่วยภรรยาไว้ แต่เรื่องที่คุณใช้บุญคุณการช่วยเหลือครั้งนั้นมาข่มขู่คุกคาม กักขังหน่วงเหนี่ยวภรรยาผม หรือว่าผมไม่ควรที่จะตอบโต้ เรื่องคุณวางยากมลลูกสาวผม หรือผมไม่ควรทางความยุติธรรมจากคุณ

“ประธานบุริศร์ จะพูดอะไรต้องมีหลักฐาน ที่คุณพูดมาทั้งหมดมีหลักฐานหรือเปล่า เท่าที่ผมรู้ คุณนายบุริศร์ก็อยู่กับคุณในตอนนี้ อยู่สถานพักฟื้นไม่ใช่เหรอ และกมลลูกสาวของคุณ ห้าปีที่ผ่านมาก็เป็นผมที่ให้รักษาตัวที่โรงพยาบาลเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก โรงพยาบาลของตระกูลมาโดยตลอด ในจุดนี้ทุกๆคนก็รู้ ผมไม่รู้ว่าประธานบุริศร์ทำไมถึงทำกับผมแบบนี้ ถึงขนาดต้องใส่ร้ายผม ผมแค่ทำเรื่องดี ช่วยชีวิตคุณนายไว้เท่านั้นเอง ประธานบุริศร์กลับมาบีบบังคับกันเช่นนี้ หรือว่าการที่ผมช่วยภรรยาและลูกสาวท่านให้มีชีวิตอยู่ต่อบนโลกนี้เป็นการคุกคามคุณอย่างนั้นเหรอ”

การพลิกผิดให้เป็นถูกของรเมศ ทำให้บุริศร์ถึงกับต้องชื่นชม

เขานั้นไม่มีหลักฐานเกี่ยวกับการกระทำของรเมศทั้งหมด แม้จะมีใบเสร็จของการซื้อFallen heaven แต่ในเวลานี้เขาก็ไม่อาจจะเอาออกมาได้ มิเช่นนั้นสถานะของนรมนจะถูกผู้คนสงสัยและคาดเดาไปต่างๆนานา จนถึงขึ้นอาจมีคำพูดที่ไม่ดีเกิดขึ้น

และนี่ไม่ใช่สิ่งที่บุริศร์ต้องการเห็น

เขามองท่าทีที่มั่นอกมั่นใจของรเมศ จนแทบอยากฉีกเขาให้เป็นส่วนๆ

ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายคนนี้สามารถทำให้นรมนรู้สึกว่าเลิศเลอเพอร์เฟค

เธอตาบอดไปหรือเปล่า

นึกถึงนรมนก็ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน มีอันตรายอะไรหรือเปล่า ดวงตาบุริศร์ค่อยๆเย็นลง”

“รเมศ คุณควรจะภาวนาให้ภรรยาผมปลอดภัย ไม่อย่างนั้นผมจะใช้ตระกูลวัชโรทัยทั้งโคตรในการเซ่นไหว้!”

“นี่ประธานบุริศร์กำลังข่มขู่ผมเหรอ”

“ใช่!”

ชายหนุ่มทั้งสองคนฟาดฟันกันต่อหน้านักข่าว กลิ่นตุๆของดินปืนกำลังจะปะทุ

และในเวลานี้นรมนกำลังขับรถมุ่งหน้าสู่ทะเล

เธอออกจากสถานพักฟื้นแล้วก็โยนโทรศัพท์ทิ้งไป จากนั้นก็ไปที่ร้านขายโทรศัพท์ซื้อเครื่องใหม่พร้อมกับซิมใหม่ แล้วขึ้นรถไป และก็โทรหากิมจิ

“สามารถระบุตำแหน่งที่ฉันอยู่ได้ไหม”

“เกรงว่าจะไม่ได้นายหญิงตอนนี้โทรศัพท์ของท่านไม่มีตำแหน่งของฉันนิ”

กิมจิรู้สึกหมดคำพูด

ต่อให้เขานั้นจะเก่งกาจแค่ไหน ก็ไม่สามารถค้นหาตำแหน่งของโทรศัพท์เครื่องใหม่ได้

นรมนได้ส่งตำแหน่งของตัวเองออกไป

“รีบตามมา ฉันมีเรื่องด่วน ถ้าหากเป็นไปได้ ให้ส่งคนมาสะกดรอยตามฉันด้วย เมื่อถึงเวลาจำเป็นก็ให้ออกมาช่วยฉัน”

เดิมทีนรมนไม่คิดที่จะให้คนสะกดรอยตาม แต่ว่าทางฝั่งบุริศร์ยังไม่รู้สถานการณ์ แม้ว่าเธอจะได้บอกกับบุริศร์ไปแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าบุริศร์จะมาทันหรือเปล่า อีกอย่างเธออยากให้พ่อกับแม่และตัวเองมีแผนการวิธีที่รอบคอบสำรองไว้ ถึงได้โทรศัพท์หากิมจิ