แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 30

บทที่ 30 เธอขับรถชำนาญไหม

นรมนอยู่ข้างกายบุริศร์รู้สึกอึดอัดมาก เธออยากจะหลุดออกไปจากแขนของบุริศร์ แต่ได้ยินบุริศร์พูด“ฉันเคยเห็นผลงานการออกแบบของเธอมาก่อนแล้ว ออกแบบได้คล้ายกับที่ฉันอยากได้เลยทีเดียว ฉันเองก็ออกแบบไว้แล้วคันนึงพอดี อยากไปลองสักหน่อยไหม？”

คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนนิ่งเงียบ

ตอนเด็กเธอชอบวาดภาพ แต่ที่เธอเรียนออกแบบรถยนต์นั้นเป็นเพราะบุริศร์ เพราะว่าบุริศร์ชอบเธอเลยชอบตาม เธอถึงขนาดเคยคิดไว้ว่า หากออกแบบรถคันแรกเสร็จ เธอจะมอบให้เป็นของขวัญกับบุริศร์

แต่สิ่งที่เธอคาดไม่ถึงคือ ภาพสเกตนั้นเพิ่งจะออกแบบมาได้เพียงครึ่งปี เธอกับบุริศร์ก็แยกทางกันแล้ว

รถคันนั้นออกแบบขึ้นตามแนวคิดของบุริศร์จริง หลังจากที่เธอปรับเปลี่ยน และแก้ไขเพิ่มเติมอีกมากในด้านความปลอดภัยเสร็จเรียบร้อย จัดการการผสมผสานความงามและสมรรถนะออกมาให้ลงตัว ถึงได้มีรถคันนั้นออกมาสู่ท้องตลาด

ที่น่าเยาะเย้ยก็คือ ตอนที่รถออกวางตลาดนั้น คือช่วงที่ลูกของเขมิกาออกมาร้องอุแว้ๆพอดี และตอนนั้นเธอยังต้องเจ็บปวดจากแผลที่ถูกไฟไหม้ กลางคืนก็นอนไม่ได้ แต่ก็เหนื่อยกับลูกในไส้ไม่ได้เหมือนกัน

วันนี้บุริศร์นำรถที่เขาที่ออกแบบด้วยตัวเองมาไว้ตรงหน้านรมน นรมนรู้สึกเยาะเย้ยอย่างมาก แต่ก็มีแรงกระตุ้นอยากที่จะลอง

นับได้ว่าบุริศร์คือครูคนแรกในการออกแบบภายในรถของเธอ ตอนนี้รถที่เขาออกแบบก็อยู่ตรงหน้าแล้ว ไม่ว่ายังไงเธอก็ขอลองสักหน่อยแล้วกัน หลังจากนั้นก็ตรวจหาดูสักหน่อยว่าข้อแตกต่างของรถอยู่ตรงไหนบ้าง

“ฉันขอลองขับดูหน่อยได้ไหมคะ？”

“แน่นอน”

บุริศร์เห็นด้วยอย่างมากกับคำขอของนรมน

นรมนรับกุญแจแล้วขึ้นรถ บุริศจะขึ้นไปนั่งด้วย แต่ถูกนรมนปรามไว้ก่อน

“ประธานบุริศร์คะ ฉันอยากลองคนเดียว คุณมานั่งข้างฉันแบบนี้จะทำฉันกดดันไม่น้อยเลยนะคะ”

บุริศร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดเสียงต่ำ“เธอขับรถชำนาญไหม？”

“ดูถูกคนขับรถผู้หญิงใช่ไหมคะ？แค่ประธานบุริศร์มีการตรวจเช็ครถคันนี้เป็นประจำ ไม่มีอะไรที่เป็นอันตรายอย่างที่บอก ก็ไม่มีปัญหาสำหรับฉันหรอกค่ะ”

สายตาของนรมนเต็มไปด้วยความดื้อดึงและไม่ยอม แต่ก็กลับทำให้บุริศร์ไม่กล้าที่จะขึ้นตามเธอไปบนรถ

การกลับมาของนรมนครั้งนี้ บุริศร์รู้สึกได้ว่าเธอแตกต่างกับเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง ถึงแม้ว่าจะไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดมายืนยันว่าเธอคือภรรยาของเขา แต่เขาก็ยอมรับเธอไปแล้ว

“รถคันนี้ตรวจเช็คเป็นประจำอยู่ตลอด อีกอย่างก็มีแค่ฉันคนเดียวที่ขับ เรื่องอันตรายเกี่ยวกับความปลอดภัยนั้นไม่มีปัญหาอะไร เธอแค่ระวังตัวเองก็พอ”

สุดท้ายบุริศร์ก็ยอม

นรมนยิ้มบาน

“ขอบคุณนะคะประธานบุริศร์”

เธอสัมผัสพบว่าเบรกรถมีปัญหา

เป็นแบบนี้ได้ยังไง？

บุริศร์บอกว่ารถคันนี้ตรวจเช็คเป็นประจำอยู่ตลอด ตอนที่เธอเริ่มออกรถก็รู้สึกว่าไม่มีอะไร แต่พอมารอบนี้ เธอกลับเบรกรถไม่อยู่

เหตุการณ์แบบนี้ดูแล้วเหมือนจะเป็นอุบัติเหตุ แต่การเป็นนักออกแบบรถยนต์อย่างนรมนกลับเข้าใจได้อย่างชัดเจน เรื่องนี้น่าจะมีคนจงใจ！

มีคนต้องการอยากที่จะฆ่าเธอ！จึงสร้างเรื่องให้เหมือนเป็นอุบัติเหตุ！

ใครกัน？

บุริศร์เหรอ？

แต่คิดดูแล้วท่าทางของบุริศร์เมื่อกี้ เธอเองก็ได้มองไปที่บุริศร์เหมือนกัน สายตาของเขานอกจากชื่นชมก็คืออัศจรรย์ใจ ไม่มีสายตาอย่างอื่น

ถ้าหากว่าไม่ใช่บุริศร์แล้ว แล้วจะเป็นใครอีกที่ต้องการชีวิตของเธอ？

สมองของนรมนปั่นป่วนไปหมด สายตามองไปรอบข้างโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีกลุ่มคนมาอยู่รอบๆตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอตัดสินใจอย่างไว หมุนพวงมาลัย เบี่ยงรถไปทางกำแพงกั้นที่อยู่ด้านหลังของสนามทดลองรถแล้วชนเข้าไป