แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 345
บทที่ 345 ความวุ่นวายและการแก่งแย่งชิงดี
"เป็นอะไร？"
นรมนหดหู่ใจอย่างกะทันหัน
ตอนเช้าตรู่ บุริศร์พูดว่าออกไปธุระนี่น่ะ ตอนนี้ยังไม่กลับมาอีก หรือว่าบุริศร์เกิดเรื่องอะไรขึ้นมา？
คิดถึงความเป็นไปได้เช่นนี้ นรมนนิ่งเฉยไม่ได้อีกแล้ว
เธอลุกขึ้นมาโดยตรง และเดินตรงไปหาพฤกษ์
พฤกษ์มองหน้านรมน และมองหน้าธิดา พูดเสียงทุ้มต่ำว่า:"ไม่ใช่ประธานบุริศร์เกิดเรื่องครับ เป็น.........."
"เป็นใครหล่ะ？"
นรมนโล่งใจเมื่อได้ยินว่าไม่ใช่บุริศร์ เพียงแต่ว่าที่สามารถให้พฤกษ์มาแจ้งเรื่องทุกข์น่าจะเป็นคนในคฤหาสน์
พฤกษ์มองหน้าธิดา และพูดเสียงทุ้มต่ำว่า:"เป็นนาวินครับ"
"เปรี้ยง"นึงครั้ง กุญแจในมือของธิดาตกลงไปบนพื้นอย่างกะทันหัน
"นาวินเป็นอะไร？"
เสียงของธิดาสั่นคลอน
นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย
ธิดากับนาวินเพิ่งได้ใช้ชีวิตที่สุขสบายร่วมกันได้แค่ไม่กี่วันนี่เเอง ทำไมเกิดเรื่องขึ้นมาซะแล้วหล่ะ？
"เกิดเรื่องอะไรขึ้นมากันแน่？"
นรมนกอดไหล่ของธิดาเอาไว้ ซึ่งไม่ให้เธอล้มลงไป
พฤกษ์พูดเสียงทุ้มต่ำว่า:"หลังจากนาวินส่งประธานบุริศร์ไปถึงที่บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดเรียบร้อยแล้ว พูดว่าธิดาชอบทานซาลาเปาใส่ปูของภาคตะวันออกเมือง ก็เลยบอกกับประธานบุริศร์ว่าต้องการไปซื้อมาหลายๆลูก พอดีว่าประธานบุริศร์ไม่มีธุระเร่งด่วน จึงให้นาวินไป เพียงแต่ว่าเมื่อไม่นานของก่อนหน้านี้หัวหน้าธีมการจารจรโทรศัพท์ให้กับประธานบุริศร์ พูดว่านาวินถูกรถบรรทุกสิบล้อชนที่ทางแยกภาคตะวันออกเมือง ตอนนี้กำลังช่วยเหลือชีวิตอย่างเร่งด่วน ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นยังไง ประธานบุริศร์ให้ผมมาบอกกับท่านและธิดา หากธิดาสะดวก ให้ไปเที่ยวนึง เกรงว่า.......เกรงว่า......."
คำพูดตอนท้ายพฤกษ์ไม่ได้พูด แต่ว่าสีหน้าของธิดากลับขาวซีดอย่างกับกระดาษ
"ซื้อซาลาเปาใส่ปูอะไรกันเล่า？ฉันไม่ได้ทานไม่ตายสักหน่อย ทำไมเขาต้องไปซื้อซาลาเปาใส่ปูนั้นด้วย？"
ธิดาพูดอยู่ น้ำตาก็ไหลออกมาทันที
พฤกษ์ก็ไม่ค่อยสบายใจนัก
ช่วงนี้ นาวินกับเขาทำงานให้กับบุริศร์ร่วมกัน ทำอย่างเต็มที่ทั้งแรงกายและแรงใจ และอยากใช้ชีวิตอยู่กับธิดาต่อไปจริงๆ เพียงแต่ว่าคิดไม่ถึงจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา
"ธิดา เธอก็อย่าเสียใจไปเลยนะ รีบเก็บข้าวของและไปเร็วๆเถอะ"
"ฉันก็ตามไปดูด้วย"
นรมนนิ่งดูดายไม่ได้
"คุณนายคะ ประธานบุริศร์พูดว่าท่านยังต้องอยู่ไฟอีกไม่กี่วันถึงจะออกจากการอยู่ไฟ ดีที่สุดคือ........"
"นี่มันเวลาไหนแล้ว ยังจะพูดพวกนี้อีก รีบเตรียมพร้อมรถยนต์ ฉันกับธิดาไปเดี๋ยวนี้เลย"
นรมนพูดขัดจังหวะพฤกษ์โดยตรง จากนั้นหันหลังไปทันที
เห็นนรมนเช่นนี้ พฤกษ์ก็พูดอะไรไม่ได้ รีบออกไปเตรียมรถยนต์ ส่วนธิดาเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วยิ่งกว่าอะไร ใส่ผิดไปตั้งหลายครั้ง
"อย่าใจร้อนเลยนะ ธิดา เวลานี้เธอจำเป็นต้องใจเย็นๆ ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงนาวิน แต่ว่าเธอยิ่งกระวนกระวาย ยิ่งจัดการธุระได้ไม่ดี ตอนนี้นาวินยังต้องการเธออยู่นะ เธอต้องให้ตัวเองใจเย็นๆนะรู้มั๊ย？"
นรมนจับไหล่ของธิดาเอาไว้แน่นๆ บีบบังคับเธอไม่มองสายตาของตัวเองไม่ได้
ธิดามองตาของนรมน จู่ๆร้องไห้และพูดว่า:"คุณนายคะ ดิฉันกลัว！ดิฉันกลัวจริงๆค่ะ！ถ้านาวินยื้อต่อไปไม่ไหว และมีอันเป็นไป ดิฉันจะทำยังไงหล่ะคะ？เขาเพิ่งพูดเองว่าจะแต่งงานกับดิฉัน เราได้จองฤกษ์เรียบร้อยแล้วด้วย ความหวังที่ยิ่งใหญ่ในใจของดิฉันก็คือเป็นเจ้าสาวของเขา"
"แน่นอน แน่นอนอยู่แล้ว ฉันคิดว่านาวินก็อยากให้งานแต่งที่เพอเฟคกับเธอนะ เพราะฉะนั้นอย่าละทิ้งเด็ดขาด ทุกอย่างคิดไปในทางที่ดีรู้มั๊ย？"
นรมนไม่สบายใจอย่างยิ่ง
คู่รักที่เหมาะสมอย่างกับกิ่งทองใบหยก ซึ่งใกล้จะแต่งงานกันในเร็วๆนี้แล้วด้วย ทำไมถึงเกิดเหตุแบบนี้ขึ้นมานะ？"
ทั้งคู่มาถึงที่โรงบาลเร็วมาก บุริศร์ก็ได้ยินข่าวจึงมาอย่างเร่งด่วน ขณะที่เห็นนรมนอึ้งไปเล็กน้อย และเห็นว่าเธอใส่แค่ชุดบางๆ ถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกมา ณ ที่นั่นโดยตรงและสวมใส่ให้กับนรมน รวมทั้งติดกระดุมให้เรียบร้อยอีกด้วย
"อากาศหนาวเย็นขนาดนี้ออกมาทำไม？"
บุริศร์โทษว่าเธอบ้างนิดหน่อย
นรมนพูดเสียงทุ้มต่ำว่า:"นาวินเกิดเรื่องขึ้นมา ฉันจึงต้องมาคอยดูธิดาทางนี้"
ได้ยินเธอพูดเช่นนี้ บุริศร์ก็ไม่ได้ว่าอะไรแล้ว เพียงแต่ว่ากลับให้เธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างๆ ตัวเองกับธิดารออยู่ที่ข้างนอก
การผ่าตัดของนาวินไม่นานก็เสร็จสิ้นแล้ว ตอนที่หมอออกมา ธิดาใจร้อนมากๆ
"คุณหมอคะ เขาเป็นยังไงบ้างคะ？"
"สาหัสมาก คอยดูคืนนี้ก็แล้วกัน ถ้าหากยื้อต่อไปไม่ได้ เป็นไปได้สูงมากอาจจะกลายเป็นคนอัมพาต"
คำพูดของคุณหมอทำให้ธิดานั่งลงไปบนเก้าอี้โดยตรง
"ไม่นะ ธิดา เธอต้องเข้มแข็งเข้าไว้นะ ในใจนาวินมีเธออยู่นะ เขาต้องยืนหยัดตลอดไปอย่างแน่นอน"
นรมนเห็นหน้าตาท่าทางแบบนี้ เสียใจโดยไม่รู้ตัว
ถึงแม้ธิดาเศร้าศอกเสียใจก็ตาม แต่ก็รู้ร่างกายของนรมนดี พูดกับพวกเขาไปว่า:"ประธานบุริศร์คะ คุณนายคะ พวกท่านกลับไปก่อนเถอะค่ะ ดิฉันอยู่ที่นี่คนเดียวก็พอแล้วค่ะ"
"ฉันสั่งคนมาคอยดูแลนาวินกับเธอนะ"
บุริศร์รู้ดี เรื่องนี้ไม่จัดการให้ดีๆ นรมนจะต้องไม่สบายใจแน่ เพราะฉะนั้นเขาเอ่ยปากออกมาด้วยตัวเอง
เธอไม่ใช่คนขี้น้อยใจ ตุลยาสามารถกตัญญูคุณนายแทนเธอ เธอควรจะดีใจถึงจะถูก เพียงแต่ว่าที่น่าประหลาดใจคือเธอถึงกับไม่มีความดีอกดีใจเลยแม้แต่นิดเดียว ยิ่งไปกว่านั้นรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอก มาแบบไม่ถูกที่ถูกเวลา
ขณะที่นรมนไม่รู้จะทำตัวยังไฝดี และไม่รู้ว่าควรพูดอะไรอยู่นั้น คุณนายทวีทรัพย์ธาดามองเห็นนรมน ตื่นเต้นขึ้นมาทันที
"ยายเด็กนรมน มาสิมาสิ รีบเข้ามาให้คุณย่าดูเร็วๆ！"
ความรักที่อบอุ่นของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาที่มีต่อนรมนปกปิดไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ยิ่งไปกว่านั้นเธออยากลุกขึ้นมาและเข้าไปต้อนรับนรมนด้วยตัวเอง กลับถูกตุลยาขัดขวางไว้
"คุณย่าคะ ขาของคุณยายเพิ่งหายดี คุณหมอพูดแล้วว่า ให้ท่านเดินน้อยๆหน่อยค่ะ พี่มาแล้วนี่ไงค่ะ？ร่างกายเธอดี ให้เธอเข้ามาก็ดีแล้วค่ะ"
ตุลยาเรียกคำว่า"คุณย่า" คำนี้จนทำให้นรมนอดที่จะยักคิ้วไม่ได้
คิมเห็นเช่นนี้ รีบอธิบายขึ้นมาว่า:"ช่วงนี้ตุลยาอยู่ปรนนิบัติข้างกายคุณนายมาโดยตลอด คุณนายเห็นว่าเธอเป็นเด็กดีและเชื่อฟัง ก็เลยให้เธอเรียกคุณย่าตามเธอ"
นรมนไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแต่ว่าเห็นตุลยาตั้งใจขัดขวางคุณนายทวีทรัพย์ธาดาลุกขึ้นมา จึงไม่สบายใจบ้างเป็นธรรมดา
เธอเดินมาตรงหน้าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาอย่างเร็วไวพูดอย่างยิ้มแย้มว่า:"ร่างกายท่านดีขึ้นบ้างหรือยังคะ？"
"ดีขึ้นมากแล้ว"
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นนรมน รีบจับมือของเธอเอาไว้
"ฉันได้ยินมาว่าหนูไปทำธุระที่ต่างประเทศ นี่เพิ่งกลับมาหรือ？"
คำพูดของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาคำนี้ทำให้นรมนเข้าใจ ท่านยังไม่รู้เรื่องที่ตัวเองแท้งลูก สำหรับเรื่องนี้นรมนก็ไม่พูดอะไรมาก ยังไงซะถ้าหากให้คุณนายรู้ว่าตัวเองเพื่อให้ได้ยาแก้พิษมาแล้วทำให้ต้องแท้งลูก คาดว่าคุณนายคงเสียใจแย่เลย
"ค่ะ เพิ่งลงจากเครื่องค่ะ"
นรมนพูดไหลไปตามคำพูดของคุณนาย
"ถึงว่าหล่ะ ฉันดูสีหน้าหนูไม่ดีเอามากๆเลย ปรับเวลาไม่ได้แน่ๆเลยละสิ คุณลุงของหนูก็ยุ่งๆ ย่าไม่เห็นเขาทั้งวันแล้ว ตอนนี้มีแต่แม่หนูกับน้องสาวหนูคนนี้อยู่เป็นเพื่อนย่า ดีนะที่มีพวกเธออยู่ด้วย ตอนนี้หนูกลับมาแล้ว ต้องอยู่เป็นเพื่อนย่ามากๆนะรู้มั๊ย？"
คุณนายทวีทรัพย์ธาดายิ่งมองนรมนยิ่งรู้สึกถูกชะตา
ดวงตาคู่นั้นของเธอเหมือนชินทรสุดๆ ทำให้เธอคิดถึงลูกชายตัวเองโดยไม่รู้ตัว
"ถ้าพ่อของหนูยังมีชีวิตอยู่ เห็นสภาพหนูแบบนี้ คาดว่าต้องดีใจมากๆเลย"
ร่างกายของคุณนายตื่นเต้นเล็กน้อย
"คุณย่าคะ ท่านอย่าตื่นเต้นเกินไปนะคะ ท่านลืมแล้วหรอคะ คุณหมอพูดแล้วว่า ท่านตื่นเต้นเกินไปไม่ได้ พี่ก็จริงๆเลย กลับมาก็ไม่โทรมาก่อน ฉันจะได้พูดกับคุณย่าล่วงหน้า จะได้ไม่ทำให้ความดันคุณย่าสูงเพราะความตื่นเต้น"
ตุลยาพูดเหมือนกับว่าเป็นห่วงเป็นใยคุณนายทวีทรัพย์ธาดามากๆ กลับทำให้นรมนขยะแขยงเป็นพิเศษ
เธอไม่ได้เป็นลูกหลานตระกูลบ้านทวีทรัพย์ธาดาโดยสิ้นเชิง ตอนนี้มาวุ่นวายและแก่งแย่งชิงดี เพื่ออะไรกันแน่？"
แววตาของนรมนเย็นชาเล็กน้อย คิมก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย รีบเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าวและพูดว่า:"ฉันนึกขึ้นได้แล้ว ผลการตรวจของคุณนายยังไม่ได้ไปรับเลย เอางี้ดีกว่าฉันกับตุลยาไปดูสิ นรมน หนูคุยเป็นเพื่อนคุณนายสักครู่นะ"
พูดจบ เธอทั้งลากทั้งดึงตัวตุลยาและพาออกไปโดยตรง
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
650 ตอนยังไม่จบเลยค่ะ...
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...