แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 409
บทที่ 409 ประธานตรินท์รู้จักดักฟังจริงๆ เหรอ?
“คุณรีบไปซะ!”
การตอบสนองแรกของนรมนคือผลักบุริศร์ให้รีบออกไปจากที่นี่ ท่าทางนั้นเหมือนบุริศร์เหมือนไม่ใช่สามีเธอ แต่เป็นชายชู้
สีหน้าบุริศร์ย่ำแย่ลงทันที
“นี่คุณใช้ฉันจบแล้วก็ขับไล่ฉันเลยเหรอ? ฉันเป็นสามีคุณนะ มันไม่ได้น่าอายสักหน่อย คุณจะให้ฉันไปไหน?”
เสียงบุริศร์เสียใจมาก
นรมนได้ยินเสียงฝีเท้าด้านนอกเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “โอ๊ย ตอนนี้ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร คุณก็รีบๆ ไปซะ ฉันไม่อยากให้คนอื่นเห็นว่าในห้องฉันมีผู้ชาย”
สีหน้าบุริศร์ยิ่งแย่แล้ว
“เจตต์ไม่ใช่ผู้ชายเหรอ? เขาไม่ได้มาทุกวันเหรอ? เขามาได้ทำไมฉันมาไม่ได้?”
“เขาไม่ได้มาอยู่บนเตียงกับฉันแบบนี้!”
“อะไรวะ? คุณอยากอยู่บนเตียงกับมันแบบนี้เหรอ?”
เสียงบุริศร์ดังขึ้นอย่างเร็ว ทำให้นรมนตกใจรีบเอื้อมมือปิดปากเขา
“คุณเสียงดังทำไม? เสียงดังทำไม? คุณพูดอะไรไร้สาระน่ะ? ฉันกับเจตต์บริสุทธิ์ใจกัน โอ๊ย ทำให้คุณโกรธจนยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว คุณรีบไปก่อน!”
นรมนผลักบุริศร์อย่างแรง ถึงขนาดไม่ให้เวลาเขาใส่เสื้อผ้าเลยด้วยซ้ำ ผลักเขาไปที่ระเบียงทันที ยัดเสื้อผ้าและกางเกงไว้ในอ้อมแขนเขา แล้วเกิดเสียงดัง ‘ปัง’ ประตูระเบียงก็ปิดลง
ข้างนอกมีลมหนาวพัดมา บุริศร์โดนลมพัดจนตัวสั่น มองผู้หญิงไร้หัวใจคนนั้นอีกครั้ง แล้วรีบจัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว ถึงขนาดพับผ้าห่มขึ้นมาด้วยความเร็วระดับกองทหาร
บุริศร์มองสภาพย่ำแย่ของตัวเอง กัดฟันกรอดด้วยความเกลียดชัง!
เธอกล้าดีจริงๆ!
ไม่เคยมีใครไล่เขาลงจากเตียง ถึงขนาดโดนลากมาที่ระเบียงเหมือนคนลับๆ ล่อๆ
ผู้หญิงไร้หัวใจคนนี้ ไม่กลัวคนข้างนอกเห็นคุณชายบุริศร์ผู้ทรงเกียรติอย่างเขายืนล่อนจ้อนที่ระเบียงห้องเธอเหรอ?
ถึงจะโกรธแทบตาย บุริศร์ก็ยังใส่เสื้อผ้าอย่างไม่เต็มใจ
ไอ้บ้าเอ๊ย!
เขายังไม่ได้อาบน้ำเลย!
พอคิดถึงตรงนี้ สีหน้าบุริศร์ก็อารมณ์เสียอย่างมาก
นรมนไม่สนว่าตอนนี้เขาจะคิดอย่างไร ไม่เพียงแต่พับผ้าห่มเท่านั้น แต่ยังเปิดหน้าต่าง กลัวว่าในห้องจะทิ้งร่องรอยอะไรไว้
ในตอนนี้ ด้านนอกก็มีเสียงเคาะประตู
“คุณนรมน คุณชายเจตต์ให้ฉันเอาอาหารมื้อดึกมาให้คุณ กลัวคุณหิวกลางดึก”
เสียงของบริกรดังขึ้น นรมนรีบตอบตกลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เดินไปเปิดประตู
บุริศร์ได้ยินว่าเป็นเรื่องนี้ก็โกรธจนแทบวิ่งออกไปด่าบริกรสักหนึ่งยก
กำลังคิดว่าหลังจากบริกรไปแล้ว บุริศร์จะเข้าไปอาบน้ำสักหน่อย ไม่อย่างนั้นจะรู้สึกแย่เกินไปจริงๆ ก็ได้ยินนรมนพูดขึ้น “ข้างนอกเป็นยังไงบ้าง?”
“ไม่มีอะไร มีนักพนันคนหนึ่งแพ้ ต้องการให้ภรรยาอยู่ที่นี่ ตอนนี้ยังโวยวายอยู่”
“ต้องการให้ฉันลงไปดูไหม?”
“ไม่ต้องครับ แต่คุณชายเจตต์อยากให้คุณนรมนเปลี่ยนห้อง กลัวว่าเดี๋ยวเรื่องใหญ่โต คนมาเยอะแล้วบังเอิญเจอคุณนรมนมันจะไม่ดี”
คำพูดบริกรทำให้นรมนชะงักไปสักพัก แต่ก็ยังพยักหน้า
“ไปห้องไหน?”
“ห้องในสุดเป็นห้องส่วนตัวของคุณชายเจตต์ ปกติไม่มีใครกล้าเข้าไป คุณนรมนไปที่นั่นเถอะ”
“โอเค”
นรมนชำเลืองมองไปทางระเบียงเหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่ แล้วเดินไปกับบริกร
ในใจบุริศร์ร้องออกมาด้วยความโกรธ!
เขาเป็นสามีที่ชอบด้วยเหตุผล ตอนนี้กลายเป็นอะไรไปแล้ว?
แล้วผู้หญิงไร้หัวใจคนนั้น ตอนนี้ก็ทิ้งคำพูดให้ตนแม้แต่ประโยคเดียว?
เดิมทีเขาอยากจะออกไป วางแผนรอให้บริกรออกไปก่อนแล้วค่อยไปอาบน้ำ แต่ตอนนี้ไม่มีความคิดอะไรแล้ว
ด้านล่างโวยวาย ถ้าเขาอยู่ที่นี่ต่อไป ก็ไม่แน่ว่าอาจจะถูกคนเห็นเข้า ถึงตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าจะส่งผลกระทบอะไรกับนรมนบ้าง
คิดถึงตรงนี้ บุริศร์ก็กระโดดลงจากระเบียงอย่างขุ่นเคือง แล้วกลับไปที่รถ
พฤกษ์ได้กลิ่นพิเศษ จึงถามขึ้นด้วยความงงงวยเล็กน้อย “ประธานบุริศร์ คุณไปทำอะไรมา? ตัวมีกลิ่นอะไร?”
“กลิ่นอะไรแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย? ขับรถ!”
บุริศร์อ้าปากก็พูดจารุนแรงเลย ทำให้พฤกษ์ยิ่งไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็รู้สึกว่าบุริศร์อาจจะไม่เจอคุณนาย ก็เลยโมโหแบบนี้?
พฤกษ์คิดตามใจชอบ จากนั้นก็ขับรถไปส่งบุริศร์ที่คฤหาสน์หลังเก่าตระกูลโตเล็ก
เดิมทีคิดว่าทุกคนหลับไปแล้ว ไม่คิดว่ากานต์จะชะโงกศีรษะเล็กออกมา เมื่อเห็นบุริศร์ก็เดินออกมา
“คุณบุริศร์ คุณเจอหม่ามี้ไหม?”
หน้าบุริศร์หนักอึ้งเล็กน้อย
“เจอแล้ว รีบไปนอน เรื่องของผู้ใหญ่ลูกไม่ต้องยุ่ง”
ขณะที่พูดบุริศร์ก็จะขึ้นข้างบน ร่างกายรู้สึกแย่เกินไปจริงๆ
แต่กานต์กลับดึงแขนเขาไว้แล้วพูดขึ้น “คุณไปทำอะไรมา?”
“พ่อจะทำอะไรล่ะ? ไปหาหม่ามี้ลูกไง”
“ไม่ใช่ บนตัวคุณยับยู่ยี่ คุณไปเกลือกกลั้วกับผู้หญิงคนไหนมา?”
กานต์เหมือนนักสืบตัวน้อย จมูกดมกลิ่นบนตัวบุริศร์ ท่าทางนั้นทำให้บุริศร์ร้องไห้ไม่ค่อยออก
“เจ้าเด็กเมื่อวานซืนอย่างลูกจะรู้จักผู้หญิงอะไรกัน? เกลือกกลั้วอะไร? รีบไปนอนซะ”
คุณนายตระกูลโตเล็กกำลังจะทุบบุริศร์ บุริศร์ก็รีบพูดขึ้น “แม่ ผมทำกับนรมน”
“ว่าไงนะ?”
คุณนายตระกูลโตเล็กตกตะลึงทันที ไม่อยากจะเชื่อ
“จริงๆ นะ ผมทำกับนรมน”
นึกถึงความรู้สึกอัดอั้นของตัวเองเมื่อครู่นี้ บุริศร์ก็กลัดกลุ้มอยากตาย
ถูกภรรยาตัวเองผลักออกไปที่นอกหน้าต่างเหมือนชายชู้ เรื่องอับอายแบบนี้เขาจะบอกคุณนายตระกูลโตเล็กอย่างไร?
เห็นได้ชัด คุณนายตระกูลโตเล็กก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อ
“ลูกกับนรมนอยู่ด้วยกันจนสภาพแบบนี้เลยเหรอ? ลูกอย่าบอกนะว่านี่นรมนเป็นคนทำทั้งหมด”
“ไม่ใช่ผู้หญิงไร้หัวใจคนนั้นแล้วจะเป็นใครได้อีก?”
น้ำเสียงบุริศร์แย่มาก ฟังแล้วเหมือนน้อยใจอย่างมาก ทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กไม่รู้ว่าตัวเองควรถามหรือไม่ ควรสนใจหรือไม่
“นรมนจริงๆ เหรอ?”
“ไม่เชื่อแม่ก็โทรไปถามเธอสิ!”
บุริศร์พูดอย่างไม่สบอารมณ์
ร่างหายเหนียวไปหมด รู้สึกแย่เหมือนมีแมลงหลายร้อยตัวคลานขึ้นมา กลับมาบ้านอยากจะอาบน้ำร้อนสักหน่อย ดีมาก แถมยังคิดว่าออกไปเกลือกกลั้วอีก และโดนแม่สั่งสอนเหมือนเด็ก
นี่เขาทำให้ใครโมโหกันแน่
คุณนายตระกูลโตเล็กเห็นบุริศร์เป็นแบบนี้ ก็ไม่ถามอะไรมาก ไม่สามารถโทรถามนรมนได้จริงๆ ว่าเมื่อครู่นี้พวกเขาสองสามีภรรยาหลับนอนด้วยกันใช่ไหม?
“แค่กๆ งั้นลูกรีบกลับห้องไปอาบน้ำเถอะ ลูกก็เหมือนกัน ถึงจะนอนกับนรมนมา ก็อย่าทำจนสภาพย่ำแย่กลับมา ถ้าคนนอกเห็นเข้า อาจจะถูกเขียนจนกลายเป็นยังไงแล้วก็ไม่รู้ ข่าวฉาวระหว่างลูกกับตุลยาก็ยังไม่หายไป ลูกคิดว่าตัวเองยังโด่งดังไม่พอใช่ไหม?”
“ผม……”
ตอนนี้บุริศร์เอ่ยอย่างร้องไห้ไม่ออก
เขาอยากกลับมาสะอาดหมดจดและผ่อนคลายสบายๆ ที่สำคัญคือนรมนผู้หญิงคนนั้น เธอให้เวลาเขาไหม?
แต่เรื่องน่าอายแบบนี้เขาไม่สามารถพูดกับคุณนายตระกูลโตเล็กได้ ทำได้แค่พูดอย่างขุ่นเคือง “แม่ งั้นผมกลับห้องก่อนนะครับ”
“ไปเถอะ!”
คุณนายตระกูลโตเล็กก็รู้สึกว่าความผิดพลาดของเย็นวันนี้ก็ค่อนข้างมากเกินไปหน่อย
เธอกระแอมไอ แล้วให้บุริศร์ออกไป
บุริศร์ที่ออกมาเมื่อเปิดประตูก็เห็นตรินท์ยืนดักฟังอยู่ที่ประตู ก็จ้องมองเขาอย่างขุ่นเคืองแล้วพูดขึ้น “ไม่เจอกันไม่กี่วัน ไม่คิดว่าประธานตรินท์รู้จักดักฟังจริงๆ เหรอ? เรียนรู้นิสัยนี้มาตอนไหน? ยิ่งเหมือนผู้หญิงขึ้นเรื่อยๆ เลยนะ”
พูดจบ บุริศร์ก็กลับไปที่ห้องตัวเองอย่างโกรธเคือง และไม่สนว่าตอนนี้ตรินท์จะทำสีหน้าอย่างไร
บุริศร์ที่หลังจากกลับห้อง ก็รีบอาบน้ำอย่างรวดเร็ว ออกมาก็รู้สึกว่าสดชื่นสุดยอด นอนอยู่บนเตียงใหญ่ ทันใดนั้นเขาก็พบว่าทำไมเตียงนี้มันใหญ่ขนาดนั้นกันนะ?
เมื่อก่อนตอนที่นรมนยังอยู่ ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเตียงใหญ่ ถึงขนาดรู้สึกว่าอบอุ่นมากด้วยซ้ำ ตอนนี้เขานอนอยู่ที่นี่คนเดียว มันใหญ่เหมือนท้องฟ้าขนาดมหึมา โดดเดี่ยว และมีร่องรอยความเปล่าเปลี่ยวและเงียบเหงา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
650 ตอนยังไม่จบเลยค่ะ...
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...