แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 419
บทที่ 419 เธอพูดออกมาได้อย่างไรกัน
นรมนถือโทรศัพท์มือถือเหม่อลอยอยู่ชั่วครู่ จนกระทั่งถึงตอนที่เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นอีกครั้ง เธอถึงได้สติกลับคืนมา
หมายเลขโทรศัพท์บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือยังคงเป็นหมายเลขแปลกหน้า
นรมนรู้สึกว่าตัวเองน่าขบขันมาก ที่นึกว่าเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์มือถือแล้ว คนอื่นก็จะหาตัวเองไม่พบ เวลาก็เพิ่งจะผ่านไปได้ไม่กี่วัน กลับสามารถโทรศัพท์มากันได้ ดังนั้นบนโลกใบนี้ไม่มีอะไรที่ตัวเองคิดว่าสามารถปกปิดได้ แล้วจะปกปิดได้จริงๆ
เธอวาดมือผ่านปุ่มรับ เสียงจากฝ่ายตรงข้ามเป็นเสียงที่ไม่เคยได้ยินคนหนึ่ง
“คุณนรมน รูปภาพถ่ายได้ไม่เลวเลยนะครับ มีความสนใจจะถ่ายโฆษณาหรือว่าหนังอีโรติกไหมครับ”
นี่เป็นเสียงอัปลักษณ์ของผู้ชายคนหนึ่ง
คิ้วของนรมนขมวดเป็นปมทันที
“คุณอยากตายหรือคะ ถ้าหากว่าอยากล่ะก็ ฉันจะให้คุณสมปรารถนา”
นรมนพูดจบแล้วก็สายตัดโทรศัพท์ไป
เป็นใครกันแน่ที่เปิดเผยเบอร์โทรศัพท์ของเธอออกไป
ตังเมหรือ
ไม่สามารถตัดความเป็นไปได้นี้ออกไปได้เช่นกัน เพียงแต่เกรงว่าเบอร์โทรศัพท์เบอร์นี้คงไม่สามารถใช้ต่อไปได้อีกแล้ว
นรมนปิดโทรศัพท์มือถือ รู้สึกว่าภายในห้องอุดอู้เป็นอย่างมาก
เธอเดินออกจากห้อง ธิดาและนาวิน พวกเขาอยู่ที่เรือนกระจก นรมนไม่ได้ทักทายอะไร คิดจะไปเดินเล่นในสวน แต่กลับพบเงาร่างของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาปรากฏขึ้นในที่ไม่ไกล
นรมนคิ้วขมวดเล็กน้อย
เห็นได้ชัดเจนว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็มองเห็นเธอ จึงกวักมือเรียกนรมน
นรมนลังเลอยู่ชั่วครู่ สุดท้ายแล้วก็ยังคงเดินเข้าไปหา
“มีเรื่องอะไรหรือคะ”
เธอกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดานั้นไม่มีความสัมพันธ์อะไรต่อกันนานแล้ว เพียงแต่ว่าสำหรับคุณนายทวีทรัพย์ธาดา เธอยังคงไร้หนทางที่จะทำเป็นมองไม่เห็นได้
ยิ่งไปกว่านั้น อาณาเขตส่วนตัวของบุริศร์ เธอกลับสามารถเข้ามาได้ ดูท่าว่าคงจะใช้เส้นสายความสัมพันธ์
เมื่อคิดถึงตรงนี้ คิ้วนรมนก็กดลึกมากกว่าเดิม
“คุณนายทวีทรัพย์ธาดาคะ คุณน่าจะรู้ว่า ที่นี่เป็นอาณาเขตส่วนตัว หากไม่มีใครเชิญเข้ามา ดิฉันสามารถเรียกบอดี้การ์ดมาพาตัวคุณออกไปได้นะคะ”
นรมนไม่อยากจะพูดคำพูดเหล่านี้กับคุณนายทวีทรัพย์ธาดา แต่ว่าตัวเองก็อดไม่ได้จริงๆ
ถ้าหากว่าทุกคนล้วนเข้ามาได้ล่ะก็ เธอจะหลบหนี แอบซ่อนตัวไปทำไมกัน
เดิมสีหน้าของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็ไม่น่าดูเท่าไร ตอนนี้ได้ยินนรมนพูดจาแบบนี้แล้ว สีหน้าก็ยิ่งไม่น่าดูยิ่งกว่าเดิม
“เธอพูดจากับผู้อาวุโสแบบนี้หรอกหรือ”
ความจริงแล้ว นรมนก็อยากจะพูดคุยกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาดีๆ เพียงแต่น่าเสียดายที่ สีหน้าของเธอทำให้ผู้คนที่เห็นรู้ว่าไม่มีสิ่งดีๆอะไรจะพูด
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาแค่นเสียงเย็น “เป็นพวกที่ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนอย่างที่คิดไว้จริงๆ”
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไม่ต้องอยู่ที่นี่มองดูดิฉันที่ไร้การอบรมสั่งสอนอีกเลยค่ะ เชิญคุณตามสบาย”
นรมนเอ่ยจบก็หมุนตัวจากไป
“นรมน เธอคิดว่าฉันสมัครใจที่จะมาหาเธอจริงๆอย่างนั้นหรือ ฉันมาเธอเพราะมีธุระ”
“ดิฉันคิดว่า ดิฉันไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องพูดคุยกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่ใช่หรือคะ ถึงอย่างไรพวกเราก็ไม่ได้สนิทสนมกัน”
นรมนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่มีโทนสูงต่ำ แต่ท่าทีเช่นนี้กลับทำให้โทสะของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาปะทุขึ้นมา
“ตัวเธอเองทำเรื่องขายขี้หน้าออกมาขนาดนั้น ในเมื่อประกาศไปแล้วว่าจะหย่ากัน ตอนนี้ยังพักอาศัยอยู่ในบ้านของบุริศร์ทำไมอีก เธอควรจะหย่ากับเขา หลังจากนั้นก็ไปจากเมืองชลธี หาสถานที่ที่ไม่มีใครรู้จักเธอถึงจะถูก”
คำพูดของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาทำให้เท้าของนรมนหยุดทันที
“ดิฉันจะหย่ากับบุริศร์หรือไม่ เกี่ยวข้องอะไรกับคุณด้วยหรือคะ คุณอยากให้ดิฉันหย่ากับบุริศร์ขนาดนั้นเลยหรือคะ”
“ตัวเธอเองทำเรื่องอับอายขายขี้หน้าขนาดนั้น ถ้าเป็นตระกูลใหญ่ก็ล้วนทนไม่ได้ทั้งนั้น ตัวเธอเองไม่มีสมองคิดหรืออย่างไร”
“ดิฉันทำเรื่องน่าอับอายอะไรหรือคะ ถึงได้ทำให้คุณนายทวีทรัพย์ธาดามาเหยียดหยามฉันถึงที่”
นรมนรู้สึกว่าดวงชะตาชีวิตตัวเองในชาติที่แล้วอาจจะไม่เหมาะสมกับเธอ
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาได้ยินก็มีโทสะทันที
“นรมน ถ้าหากว่าเธอยังนับถือว่าฉันเป็นคุณยาย ให้ดีที่สุดก็ฟังฉันเสีย ตอนนี้ชื่อเสียงของเธอดังกระฉ่อนไปในทางที่ไม่ดี หรือว่าจะให้น้องสาวของเธอต้องเสียชื่อเสียงไปด้วยกัน ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เธอก็เคยแต่งงานมาแล้ว มีลูกมาแล้ว น้องสาวของเธอยังเยาว์วัย ยังเป็นหญิงสาววัยกำดัด หลังจากนี้จะไปหาครอบครัวของสามีได้อย่างไร ทำไมเธอถึงไม่คิดเผื่อน้องสาวเธอบ้าง”
“ให้ดิฉันคิดเพื่อเธอหรือคะ อาศัยสิทธิ์อะไรมาให้ดิฉันคิดเพื่อเธอกันคะ เธอเป็นหญิงสาวที่ยังไม่ได้แต่งงานคนหนึ่ง กลับโลภอยากได้พี่เขยตัวเอง ทั้งยังมีข่าวอื้อฉาวหลุดออกไปอีก คุณยังจะให้ดิฉันคิดเพื่อเธอหรือคะ ดิฉันเคยแต่งงาน ดิฉันเคยมีลูก ดิฉันก็ควรจะตายได้แล้วใช่ไหมคะ บุริศร์เป็นสามีของดิฉัน ไม่ใช่สิ่งของ ที่จะให้คุณมาสั่งให้ดิฉันทำอย่างไรก็ได้! คุณชอบเธอ คุณจะมอบทั้งตระกูลทวีทรัพย์ธาดาให้กับเธอ ดิฉันก็ถอยให้แล้ว เพราะไม่ว่าจะเป็นคุณหรือว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดา สำหรับดิฉันล้วนไม่สนใจ! แต่ว่าคุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้ดิฉันมอบสามีและครอบครัวของตัวเองออกไป ถ้าหลังจากนี้ตุลยาต้องการชีวิตนี้ของดิฉัน คุณก็จะให้ดิฉันมอบชีวิตนี้ให้กับเธอใช่หรือไม่คะ”
นรมนเสียใจจริงๆ
เธอเคยคิดถึงคำขอร้องที่น่าอับอายแบบนี้มาก่อน และคุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็พูดมันออกมาจริงๆ
เธอพูดออกมาได้อย่างไรกัน
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นนรมนโกรธจนตัวสั่น ก็ไม่กล้ามองตาเธอเท่าไร เอ่ยเสียงเบาว่า “เด็กน้อยตุลยาจิตใจโอบอ้อมอารี จะต้องไม่เอาชีวิตของเธอเด็ดขาด”
“ดังนั้นล่ะคะ”
“เธอไม่เหมาะสมกับบุริศร์ ไปจากเขา เธอสามารถหาผู้ชายที่ดีกว่านี้ได้”
นรมนนอกจากยิ้ม ก็มีแต่นิ้ม แต่ว่านัยน์ตากลับเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา
“เหมาะสมกับดิฉันหรือไม่นั้น ต้องเป็นดิฉันที่พูดค่ะ คุณไม่มีสิทธิ์จะมาวิจารณ์การแต่งงานของดิฉัน เดิมดิฉันก็ไม่ได้วางแผนจะทำอะไรตุลยา แต่ในเมื่อพวกคุณบีบบังคับ อย่างนั้นก็อย่าโทษดิฉันแล้วกันนะคะ”
แววตาโหดเหี้ยมพาดผ่านนัยน์ตานรมน
“เธอคิดจะทำอะไร นรมน ฉันจะบอกเธอให้นะ ถ้าหากว่าเธอกล้าทำอะไรเด็กน้อยตุลยาล่ะก็ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่นอน!”
ท่าทางเคร่งเครียดของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาทิ่มแทงใจของนรมนอีกครั้ง
“มานี่หน่อย เชิญเธอออกไปให้ฉันหน่อย! บอกกับพนักงานรักษาความปลอดภัยในวันนี้ที่ปล่อยให้เธอเข้ามาว่า สามารถเก็บของแล้วไสหัวไปได้แล้ว! ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ตอนนี้ฉันก็ยังเป็นคุณนายน้อยของตระกูลโตเล็ก หลังจากนี้ ถ้าให้ฉันเห็นคนที่ทำเรื่องราวไม่สะอาดปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีก ทุกคนก็ไสหัวไปให้พ้นทั้งหมด!”
นรมนเอ่ยจบแล้วก็หมุนตัวจากไป
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาโกรธจนตัวสั่น
“เธอว่าใครทำเรื่องสกปรกกัน นรมน เธอจะกำเริบเสิบสานเกินไปแล้วนะ!”
“คุณนายทวีทรัพย์ธาดา เชิญคุณออกไปเถอะ ไม่อย่างนั้นพวกเราต้องเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยแล้วจริงๆ!”
ธิดาไม่สนใจว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจะมีฐานะสูงส่งเพียงใด ในตอนนี้จึงมีท่าทีที่จะลงมือ ถ้าหากว่าคุณไม่จากไป ทำให้คุณนายทวีทรัพย์ธาดามีโทสะจนเกือบจะหมดสติไป
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
650 ตอนยังไม่จบเลยค่ะ...
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...