แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 68

บทที่ 68 แค่นามภรรยาเฉยๆ

บุริศร์ก็นับว่าเร็ว พูดกับหล่อนได้ไม่นาน ก็มีนางพยาบาลพูดกับหล่อนว่าเวลากลับไปแล้วควรระวังอะไรบ้าง

หล่อนโมโหแต่ไม่แสดงออก

เขายังเหมือน5ปีก่อน คิดว่าเขาจะคุมหล่อนได้

หล่อนกำมัด รู้ว่าตัวเองต้องทำไรสักอย่าง

เวลานางพยาบาลชี้แจ้ง หล่อนทำหน้าตาเฉยไม่มีสีหน้าใดๆ พูดจบนางพยาบาลก็รีบออกไป

บุริศร์ที่บอกอยู่ด้านนอก สายตาเขาบ่งบอกถึงความรู้สึกที่ยุ่งเหยิง

เขาบอกคนทำคงามสะอาด ของที่เกี่ยวข้องกับเขมิกานั้นเอาไปไว้มีคฤหาสน์ริมทะเล เพราะรู้ว่าหล่อนไม่ชอบ และไม่มีร่องรอยที่เขมิกาเคยอาศัยอยู่ และพ้นน้ำยาฆ่าเชื้อ

1ชั่วโมงผ่านไปเร็วมาก

หล่อนรู้ว่าตัวเองควรทำไรสักอย่างไม่ว่าเพื่อความปลอดภัยของลูกหรือตัวเอง หล่อนก็ต้องตอบตกลงเขาไปอยู่ดี ความรู้สึกที่ถูกบังคับนั้นทำให้คนเกลียดและรับไม่ได้

หล่อนคิดว่าใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงมาทำให้ตัวเองอารมณ์ดีขึ้นนั้นคงจะดีขึ้น แต่เวลาผ่านไปแล้ว หล่อนยังโกรธอยู่ดี

เขาก็ยืนอยู่ข้างนอกเล่นบุหรี่ในมือไปมา ดูออกว่าเขาใจเข้านั้นวุ่นวายไปหมด

พฤกษ์โทรมาบอกว่า ทำความสะอาดเสร็จแล้ว ถามว่าจะให้ไปรับมั้ย จู่ๆเขาก็คิดได้ว่าไม่อยากทำลายบรรยากาศที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง

“ไม่ต้องละ เดี๋ยวฉันกลับเอง”

นี้เป็นรอบแรกที่เขาจะจัดการเรื่องส่วนตัวเอง

พฤกษ์ตกใจมาก และเขาก็ต้องรีเซ็ตที่ตำแหน่งผู้หญิงคนนี้ในใจบุริศร์ใหม่

ผู้หญิงคนนี้ต้องดีด้วยแล้ว

บุริศร์วางสายและไปจัดการค่าใช้จ่ายตอนนอนโรงพยาบาล เรื่องของหล่อน เขาไม่รู้ว่าหล่อนจะให้โอกาสเขาอีกมั้ย

หล่อนรอนานมากเขาก็ไม่มาสักที หล่อนก็เบื่อ หรือว่าเขาเปลี่ยนใจละ?

หล่อนดีใจครึ่งไม่ดีครึ่งที่กลับมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง หล่อนไม่รู้ว่ามันจะยากแบบนี้

หล่อนยอมจัดการเรื่องเขาให้เสร็จสิ้นสักทีไม่ว่าจะยุ่งยากยังไงก็ตาม ก็ไม่อยากเกลียดเขา และให้เขาตกหลุมรักหล่อน และหล่อนก็จะเอาของๆหล่อนไป

เมื่อเขากลับมาเห็นหล่อนสภาพที่ตัดสินใจไม่ได้

หล่อนมองเขาด้วยสายตาที่ไม่ยอมเขาง่ายๆ แต่มันกับทำให้เขาดีใจ

“คิดเสร็จยัง?”

“เธอให้ฉันคิดด้วยหรอ?”

หล่อนกัดฟันพูด

เขาเหมือนเห็นหล่อนในเมื่อก่อน จำได้ว่าตอนแรกพบ หล่อนยังวัยรุ่นและสดใส มองเขาด้วยสายตาที่ชื่นชอบ ถึงตอนนี้เขายังจำได้ชัดเจน

เมื่อก่อนในยามเวลาที่ดีทำไมเขาไม่รู้ใจตัวเองตั้งแต่แรก? แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้สายไป ในเมื่อห้าให้โอกาสอีกครั้ง เขาก็จะไม่ปล่อยมือ

ตอนนี้หล่อนแค้นเต็มที แต่เขาดันมองไม่เห็น เขากะว่าจะเก็บของให้หล่อน ยิ่งเวลาจะเก็บของที่สำคัญและส่วนตัวนั้น สีหน้าหล่อนนั้นบ่งบอกว่าไม่ยินยอมเป็นอย่างมาก

ผู้ชายนี้ไม่เจอ5ปีหน้าด้านขึ้นเยอะ

หล่อนไม่ยอมที่จะไปกับเขาอย่างมาก เพราะขาหล่อนไม่สะดวก โดนเขาอุ้มมันเรียกสายตาคนมองมาก หล่อนรู้สึกรำคาญ

“เอาไม้พยุงให้ฉัน ฉันเดินเองได้”

หล่อนพูดเสียงต่ำ

“ฉันนี้แหละไม้พยุงของเธอ”

ถึงเขาจะพูดแบบนี้ แต่หล่อนก็ไม่สนใจอยู่ดี

ทั้งสองเงียบต้นทางจนถึงบ้าน

นี้เป็นรอบแรกที่ป้าโอเห็นบุริศร์อุ้มผู้หญิงเข้าบ้านและผู้หญิงคนนี้สวยมาก ทำให้ป้าโอนึกถึงภรรยาคนก่อนนรมน ยังไงตำแหน่งนี้มันก็ว่างอยู่แล้ว ยิ่งผู้หญิงข้างนอกที่อยากแทนที่ ป้าโอไม่ทำสีหน้าดีๆให้หรอก

“คุณบุริศร์ ห้องเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว ฉันเก็บวาดห้องแขกให้คุณแคทเธอรีแล้ว ไม่ว่ายังไง หล่อนไม่ใช่ภรรยา งั้นก็ไม่สามารถให้อยู่ห้องเดียวกับคุณบุริศร์ไม่ได้”

ป้าโอพูดอย่างหนักแน่น

หล่อนทำงานในบ้านโตเล็กนี้ตั้งแต่บุริศร์เด็กๆแล้ว ตอนนั้นน้ำนมของแม่บุริศร์ไม่พอ จึงเรียกป้าโอมาเป็นแม่นมให้ ถึงแม้ตลอดมานี้เป็นแค่ตำแหน่งคนใช้ที่พิเศษขึ้นมาหน่อย แต่บุริศร์ก็เคารพป้าโออย่างมาก

ตั้งแต่นรมนแต่งงานและเข้าบ้านนี้มามีป้าโอนี้แหละที่ดีกับหล่อนที่สุด แต่สีหน้าไม่ให้แล้วยิ้มพูด:“เธอเป็นใครหรอ? สามารถออกคำสั่งได้ หรือว่าเป็นคุณนายหญิง?”

คำนี้ทำให้ป้าโอเอาไม่อยู่

“คุณคะ นี่เป็นบ้านตระกูลโตเล็ก บ้านนี้มีกฎระเบียบ คุณบุริศร์ให้คุณเข้ามาอยู่ ไม่ได้ให้สิทธิ์มาตามใจตัวเองแบบนี้”

“หล่อนมี”

เขาพูดคำนี้ออกไป ทำให้ป้าโออึ้ง

5ปีมานี้ป้าโอรู้ความรู้สึกที่บุริศร์มีต่อนรมน แม้ไฟไหม้ใน5ปีก่อนผ่านไป ถึงแม้บุริศร์จะให้เขมิกาเข้ามาอยู่บ้านนี้ แต่ก็ไม่เคยมองเขมิกาเลยสักนิด ยิ่งอย่าคิดว่าจะให้เขมิกาเข้าห้องนอนบุริศร์

ตอนนี้ดันมาบอกว่าหล่อนมีสิทธิ์ทำตามใจตัวเอง น่าตลกชะมัด!

หล่อนก้มหน้า ไม่พูดไร ให้เขาอุ้มเข้าไปที่ห้องนอน

เมื่อเข้าไปแล้ว นรมนอึ้ง

5ปีแล้ว!

ทุกอย่างเหมือนเดิม!

ขนาดโต๊ะแต่งหน้าก็ยังอยู่ แค่เปลี่ยนแพ็คเกจใหม่ ยี่ห้อก็ยังมียี่ห้อที่หล่อนใช้มาตลอด

หนังสือที่ทุกคืนหล่อนชอบอ่านก่อนนอนก็ยังวางอยู่บนหัวเตียงที่เดิม และหนังสือมีร่องรอยที่เปิดอ่านทุกวันระยะเวลา5ปี

ผ้าปูบนเตียงนั้นก็เป็นที่หล่อนชอบ และยังมีตุ๊กตาที่หล่อนชอบ ขนาดแก้วน้ำที่หล่อนใช้ดื่มทุกคืนก็ยังอยู่

เวลานี้เหมือนหล่อนกลับไปเมื่อก่อน ตอนที่หล่อนยังรักเขา เดินตามตูดเขาตลอด

ที่นี้มีความสุขความทุกข์ ความรู้สึกทั้งหมดที่ฝากไว้ 5ปีมานี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง คนข้างเป็นสามีหล่อน ตรงนี้เป็นทุกอย่างของหล่อน แค่แป๊บเดียวหล่อนรีบเรียกสติ

ไม่!

ยังไงก็เปลี่ยน!

หล่อนเปลี่ยนไป!

เขาก็เปลี่ยนไป!

หล่อนปิดตาเพื่อกักเก็บความรู้สึกทั้งหมด

ตั้งแต่หล่อนเข้ามาเขาสังเกตหล่อนตลอด คิดถึง คาดไม่ถึง และเย็นชาเหมือนเดิม ทุกอย่างอยู่ในสายตาเขา

ในขณะที่หล่อนปิดตา เขารู้สึกเจ็บ เขารู้ หล่อนกลับมาแล้ว แต่ใจนั้นหายไปนานแล้ว

แต่ไม่เป็นไร เขามีเวลาที่จะทำให้หล่อนนั้นยอมรับที่จะเป็นภรรยาเขา และเป็นคุณหญิงของที่นี้

เขาวางหล่อนลง จู่ๆก็ได้ยินหล่อนพูดว่า:“นี้เป็นห้องของเธอกับภรรยาเธอหรอ?”

“ใช่!”

หล่อนยิ้มถาม:“ทำไมไม่เห็นรูปแต่งงานของพวกเธอละ? หรือว่าตำแหน่งภรรยานั้นแค่ในนามเฉยๆ?”

คำพูดนี้ทำให้เขาเย็นไปทั้งหัวจรดเท้า