แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 73

บทที่ 73 แอบไปกับคนอื่น

ป้าโอได้ยินเสียงนรมนเป็นแบบนี้รู้ตัวตัวเองนั้นพูดสำเร็จ

ป้าโอ“คุณเขมิกาป้าก็ไม่ได้อะไรกับเธอหรอกนะ แต่คุณเขมิกานั้นจริงใจกับคุณผู้ชาย ยังไงฉันก็เล่าเรื่องไปให้หมดแล้ว แล้วแต่คุณเขมิกาจะคว้าเขาไว้หรือยังไง เพราะยังไงคุณก็อยู่มา5ปีตอนนี้ก็ไม่วัยรุ่นต่างคนต่างรู้ว่าคุณแบบผู้หญิงของบ้านนี้ ถ้าคุณโดนผู้หญิงคนนี้แย่งตำแหน่งดูวัยคุณตอนนี้สิจะหาคนดีๆได้อยู่มั้ย “

พูดจบป้าโอรีบวาง

เขมิการีบขว้างโทรศัพท์

เขมิกาไม่วัยรุ่นก็จริง!

ผู้หญิงแค่ผ่านอายุ30นั้นก็สูญเสียช่วงเวลาดีๆไปแล้ว ตอนคลอดกิจจานรมนเสียเลือดไปตั้งเยอะ ตอนนี้จะโดนผู้หญิงที่มาจากไหนไม่รู้มาแย่งทุกอย่างได้ไง?

บุริศร์เป็นของฉัน

บ้านก็เป็นของฉัน

ใครก็ห้ามนรมนจะเป็นภรรยาของเขาไม่ได้

เขมิกาตาแดง อยากจะไปจากที่นี้ แต่บุริศร์นั้นให้บอดี้การ์ดเฝ้าเต็มไปหมดจะออกไปยังไง!

ทำไงดี?

ถ้าจะใช้กิจจาเป็นข้ออ้างก็ไม่ได้

ใครช่วยนรมนได้อีก?

แคทเธอรีรู้จักบุริศร์แค่กี่วันก็ให้เขาไปทำอาหารให้และอยู่บ้านใหญ่ นรมนมีสิทธิ์อะไร!

เขมิกาอยู่นิ่งไม่ได้

สายตานรมนมีความโหดร้ายโผล่ออกมา

ถ้าไม่ยอมเอาแต่เกรงกลัวก็ไม่สามารถทำสำเร็จ

เขมิการีบเข้าไปที่ห้องครัว

เขาเป่าผมให้นรมนเสร็จก็ห่มผ้าให้นรมนดีๆ

เห็นนรมนที่นอนหลับสนิทเขาอยากจะไปกอดนรมนแล้วนอนด้วยกันจริงๆ แต่เขาแค่คิด

ให้นรมนอยู่ตรงนี้ก็ยากแล้ว เขาไม่อยากทำให้หล่อนจากไปอีก

เขาก้มจูบหน้าผากและพูดว่าฝันดีนะถึงจะออกไป

พอปิดประตู นรมนเปิดตา

นรมนเช็ดจูบนั้นแรงๆและพลิกตัวอีกด้าน

วันที่สอง แดดสอดส่องเข้ามานรมนตื่น

นรมนดู8โมงกว่าแล้ว

ไม่คิดว่านรมนจะนอนที่นี่นานแบบนี้

นรมนมองผ้าห่มตัวเองไม่มีไรเกิดขึ้นดูแล้วเขาคงไม่ได้เข้ามาอีก

คิดๆก็ใช่

ตอนนั้นที่เขาแต่งงานกับนรมนก็ไม่ได้เต็มใจอยู่แล้วนิจะคิดนอนกับนรมนได้ไง?

นรมนรู้สึกน่าตลกสิ้นดี

นรมนรีบจัดการแล้วกระโดดลงเตียง

ป้าโอเห็นนรมนตื่น แล้วพูดว่า“อาหารเช้าทำเสร็จแล้ว คุณผู้ชายทำกับมือ ถ้าเธอไม่ชอบก็ไม่ต้องกินไม่มีใครบังคับ”

คำนี้ฟังก็รู้ว่าไม่ได้ดี

นรมนก็ไม่ได้ใส่ใจ

ป้าโอยิ่งทำแบบนี้แปลว่าป้าโอดีกลับนรมนในแต่ก่อน

มองรอบๆ บุริศร์ไม่อยู่ นรมนยิ้ม“ ขอบคุณค่ะ ป้าโอ แต่ฉันชอบไข่ดาวที่ป้าโอทำที่สุด หอมมากๆ”

พูดจบนรมนก็ไปที่โต๊ะอาหาร

ป้าโออึ้งค้าง

เมื่อก่อนนรมนก็ชอบไข่ดาวที่ป้าแกทำ และเคยพูด ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ก็พูดอีก ป้าโอรู้สึกแปลกๆ

หรือว่าแค่บังเอิญ?

ป้าโอมองแผ่นหลังของนรมนที่จากไป ขมวดคิ้วไม่รู้คิดไร

นรมนเอาอาหารออกมาเมนูง่ายๆ ข้าวต้มและผัดผัก

นรมนนั่งแล้วกิน

สำหรับนรมนแล้ว เขาไม่อยู่ถือว่าสบายขึ้นเยอะ

ป้าโอเห็นนรมนกินอย่างเอร็ดอร่อยรู้สึกไม่ชอบใจอย่างมาก

ขี้เกียจไปคิดว่าเป็นเขาวาง นรมนดูๆ ดันเป็น เจตต์

นรมนรีบเลื่อนรับสาย

“ประธานเจตต์โทรมาแต่เช้า ทำไม? จะเลี้ยงอาหารเช้าหรอ?”

“เธอยังไม่ได้กิน? งั้นฉันจะเลี้ยงจริงละนะ ส่งโลเคชั่นมา ฉันไปรับเธอ”

เจตต์พูด

นรมนก็ส่งโลเคชั่นไปให้

เจตต์อึ้ง

“หล่อนดันอยู่บ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก? ทำไม? บุริศร์จะเอาหล่อนจริงหรอ?”

“คุณคิดมากไปละ? ฉันโดนบังคับ! ตอนนี้พูดไม่จบหรอก เจอแล้วค่อยพูด”

พูดจบนรมนก็รีบเปลี่ยนเสื้อ

สำหรับนรมนแล้วที่นี้เคยเป็นที่ๆนรมนจะปกป้องรักษาและเป็นบ้านของนรมน! แต่หลังจากไฟไหม้5ปีก่อนทำให้หล่อนเกลียดที่นี้ทำให้นรมนรู้สึกว่าตัวเองโง่

นรมนมักจะนึกถึงตัวเองในอดีตที่เพียงเพราะทำเพื่อความรักและยอมทุกอย่าง สุดท้ายดันมาเป็นแบบนี้ น่าสมเพช!

นรมนแต่งหน้าแต่งตัวแล้วรีบลงไป

ป้าโอเห็นแบบนี้ก็เลยถาม

“เธอจะออกไป?”

“บุริศร์เคยบอกหรอไม่ให้ฉันออกไป? หรือว่าป้าเป็นคนสร้างกฎนี้ขึ้น? งั้นป้าก็ต้องผิดหวังแล้วนะ ฉันเป็นนักดีไซน์ที่บุริศร์เชิญมาจะให้ฉันอยู่บ้านทั้งวันก็เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่มีความรู้สึกไรกับเขาหรอก ป้าไม่ต้องกันฉันอย่างกับขโมย”

พูดจบเสียงบีบแตรก็ดังขึ้น

ป้าโอรีบมองไปหาต้นเสียง รถเฟอร์รารีสีแดงที่จอดไว้

เจตต์แต่งตัวจัดในมือมีดอกไม้ทำตาปีบๆ

เขายิ้มให้นรมน นรมนส่ายหัวแล้วก็ยิ้ม

“ได้ละป้าโอ ฉันมีนัดแล้ว กลางวันนี้อาจจะไม่กลับมากินข้าว”

พูดจบนรมนก็ดันรถเข็นออกไป

แต่ป้าโอจับรถเข็นไว้ทันที พูดอย่างโมโหว่า“ คุณผู้ชายเพิ่งไม่อยู่ เธอก็จะแอบออกไปกับคนอื่น? ผู้หญิงแบบเธอไม่ละอายใจหรอ?”