แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 76

บทที่ 76 ไม่กลัวตายมีอะไรก็พุ่งเข้ามาได้เลย

“กิจจาไม่ใช่ลูกของฉันจริงๆ แต่กิจจาเป็นเด็กของตระกูลนี้ ฉันไม่สามารถทนเห็นเด็กของตระกูลตัวเองเร่รอน”

เขาอธิบาย

นรมนยิ่งงงเข้าไป

ตระกูลนี้ไม่ใช่ว่ามีบุริศร์คนเดียวหรอ?

เขาบอกตัวเองว่ากิจจาไม่ใช่ลูกของเขา แต่บอกว่ากิจจาเป็นเด็กของตระกูลโตเล็ก หรือว่าเป็นลูกของตาแก่? แต่นั้นก็ตายไปนานแล้วไม่ใช่หรอ คำอธิบายนี้ไม่สมเหตุสมผลพอหรอกมั้ง?

นรมนยิ้มกริ่ม “ท่านประธาน เธอไม่จำเป็นต้องอธิบายกับฉัน ฉันไม่ใช่เป็นใครสักหน่อย”

“เธอ!”

เหมือนมีไรมีติดไว้ตรงกลางอกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ผู้หญิงคนนี้อยากจะทำให้เขาบ้ารึไง?

“ฉันจะบอกให้เธอ กิจจาเป็น...”

เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเขาจึงต้องรับสาย

แต่นรมนดันไม่ได้สนใจ

ไม่ว่าเขาจะดูฤดูยังไงหล่อนก็จะไม่เชื่อ โลกนี้ไม่มีไรสำคัญเท่าคนที่ตัวเองแคร์และลูกในท้อง

5ปีก่อนใครก็ดูออกว่าบุริศร์นั้นแคร์เขมิกา อีกอย่างพวกเขาก็เคยเป็นคนรักกัน ถ้าไม่ใช่เพราะหล่อนโดนวางยาที่งานเลี้ยงและมีไรกับบุริศร์และโดนพวกนักข่าวจับได้ พวกเขาอาจจะอยู่ด้วยกันตั้งแต่8ปีที่แล้ว แล้วไม่ใช่หรอ?

นึกถึงตรงนี้นรมนยิ้มๆแล้วหันหน้าออกไปด้านนอก แต่ดันได้ยินเขาพูดว่า“เขมิกาฟื้นแล้ว? หมอพูดไงบ้าง?”

น่าจะเป็นพฤกษ์โทรมา

ระหว่างเวลาที่ช่วยให้เขมิกาฟื้นนั้นเขมิกาไม่ฟื้นทั้งคืน เมื่อเขาเพิ่งออกไปไม่นานก็ฟื้น เหอะนับเวลาดีจริงน้า

เขมิกาแม่งแอบแย่งเขาไปจากนรมนตลอด

5ปีก่อนนรมนแคร์ แต่ตอนนี้หล่อนไม่แคร์ไรสักนิด

นรมนกะจะเปิดประตูแล้วโดนลงไป แต่โดนเขาจับแขนไว้

“อืม บอกให้เขมิกาอยู่ไว้ก่อน ถ้าฉันมีเวลาไว้จะไปเยี่ยม”

เขาวางสาย

“เธอจะไปไหน?”

สายตาเขาเต็มไปด้วยความโมโห

นรมนรู้สึกตัวเองไม่ผิดไร ยักไหล่แล้วพูด“ในเมื่อการเป็นคนรักที่ดีก็ควรจะหลบหลีกเวลาที่เธอกับแฟนคุยโทรศัพท์กันไม่ใช่หรอ? ไม่ใช่ว่าควรหลีกเลี่ยงเวลาที่แฟนเธอต้องการเธอหรอ? เธอวางใจได้ จะเป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบยังไง ฉันรู้อยู่แล้ว!”

คำนี้แทงใจเขาอีกรอบ

“เธอรู้? งั้นเธอก็รู้ไม่น้อยเลย งั้นเธอรู้รึเปล่าเป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบยังมีอีกอย่างที่เธอยังไม่ได้ทำ?”

“อะไร?”

นรมนถามไป จู่ๆเขาก็ดึงตัวหล่อนเข้ามาเพราะขาข้างเดียวจึงทำให้หล่อนยืนไม่นิ่งเลยล้มลงไปที่นั่งและตอนนี้เขาได้จัดการล็อกประตู และหน้าอกที่แน่นค่อยเข้าใกล้

นรมนอึ้งสักพักแล้วเหมือนคิดไรออก

“บุริศร์ นี้มันบนรถ!”

“ไม่เป็นไร บนรถเฟลได้กว่าไม่ใช่หรอ? หรือว่าเธอกลัวเจตต์เห็น? ก็ใช่ เจตต์ยังไม่ไปเลย ที่สำหรับรถสั่นสะเทือนฉันก็อยากลองอยู่นะ ไม่ใช่ว่าเธอรู้ว่าการเป็นคนรักที่สมบูรณ์แบบหรอ? งั้นคำว่าสมยอมนี้ไม่รู้?”

เขาเกลียดที่หล่อนพูดเหมือนหล่อนเองไม่มีสิทธิ์ไม่มีตำแหน่ง

จริงแล้วนรมนเป็นคนที่เขาแต่งงานด้วยอย่างเปิดเผย จริงแล้วสามารถถามทุกอย่าง และสามารถหึงและแคร์เขา แต่ทำไมทุกอย่างมันเปลี่ยนไป?

เพราะว่าเปลี่ยนหน้าหรอถึงทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลง?

เขายอมได้ที่หล่อนไม่พูดความจริง สามารถรอหล่อน แต่เขาสังเกตเห็นว่าหล่อนนั้นค่อยๆตัดตัวเองออก

เขารีบจูบลงไปที่ริมฝีปากหล่อน

นรมนรู้จักการหลบ

ริมฝีปากเขานั้นผ่านตรงแก้มหล่อนไป

ตอนนี้เขายิ่งโมโห

“ไม่ใช่บอกว่าจะเป็นคนรักที่สมบูรณ์แบบหรอ? ฉันคิดว่าเธอมีประสบการณ์สักอีก แต่แค่จูบยังไม่เป็นให้ฉันสอนมั้ย?”

คำนี้ทำให้หล่อนโมโห รีบเงยหน้าขึ้นก็เห็นตาที่แดงก่ำ ของเขาที่กำลังอดทนไรอยู่

นรมนทำไรให้เขาเป็นแบบนี้?

นรมนขมวดคิ้วคิดอยากจะดันเขาออกแต่ก็ได้เปลี่ยนใจ

นรมนรีบไปกอดคอเขาไว้ ยิ้มกริ่ม พูดอย่างออดอ้อน “เค้าไม่ชอบตรงนี้ได้มั้ย?”

“เธอชอบตรงไหน? วันนี้ฉันอยู่กับเธอเอง!”

ดูสภาพเขาแล้วไม่น่าจะให้หล่อนพักเลย

ก่อนกลับมานรมนก็ทำได้ไว้แล้วมันไม่เป็นไม่ได้ที่จะไม่มีเพศสัมพันธ์กับเขาหรอกแต่ไม่รู้ว่ามันจะเกิดขึ้นเร็วแบบนี้ จริงแล้วนรมนเกลียดแต่เพื่อกานต์และกลม หล่อนยอม

นรมนก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ยังบริสุทธิ์ และขึ้นเตียงกับเขาก็ไม่ใช่รอบแรก ก็คิดว่าโดนหมากัดแล้วกัน เพียงแค่ถึงจุดหมายที่หล่อนต้องการยกตัวหล่อนให้เขาแล้วยังไง?

นรมนคิดได้ และพูดไปว่า“ไปโรงแรมเถอะ”

สายตานรมนนั้นอัดแน่นไปด้วยจำใจยอมและโมโห แต่คำพูดหล่อนนั้นเฉยชามาก เหมือนหล่อนพูดคำว่าตอนเช้านี่กินอะไรดีแบบนี้เลย แต่มันกลับกลับกัน ทำให้เขานั้นอยู่ยาก

ถ้าไม่ใช่เขาไม่อยากไปฝึก เจตต์ถึงขั้นต้องโดนปู่ตัวเองพาไปที่ค่ายทหารเลยหรอ?

3ปีนั้นเจตต์เกลียดเขาเข้ากระดูกดำ

สำหรับพวกเขาแล้วไม่มีคำว่าเพื่อนมีแต่ความเกลียดและคู่อริ!

เจตต์เดินไป เขาก็ขึ้นรถ

ตัวเขายังมีกลิ่นบุหรี่ติดจนทำให้หล่อนไอ

เขาหันไปมองหล่อนเห็นหล่อนกำลังดูข่าวบันเทิง

ผู้หญิงคนนี้ไร้หัวใจแค่ไหน?

งั้นเขาไม่เกรงกลัวให้หล่อนรู้ว่าใครเป็นผู้ชายของหล่อนกันแน่

ผู้หญิงของตัวเองต่อเมื่อจะเป็นผู้หญิงของตัวเอง เขาก็ต้องทำให้ตัวเองหนักแน่น

เขาเปิดกระจกให้อากาศเข้ามาลบล้างกลิ่นบุหรี่ของตน

เขาเหยียบคันเร่ง ไปโรงแรมใกล้ๆ

หล่อนคิดว่าเขาลงไปสูบบุหรี่เพื่อทำให้ตัวเองใจเย็นแล้วพาหล่อนกลับ ใครจะไปคิดว่าเขาขับมาที่โรงแรมHilton?

หล่อนอึ้ง

ในความทรงจำเขาไม่ได้เป็นคนแบบนี้นิยิ่งตอนนี้ตอนเช้า แล้วตอนนี้ทำไงเนี่ย?เขาเปิดประตูอุ้มหล่อนลงมา

หล่อนเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองกอดคอเขา เขาเอากุญแจให้เด็กไป ก้าวขายาวเข้าไปโรงแรม

“ยินดีต้องรับ ท่านประธานบุริศร์ ท่านจะเอา?”

“เปิดห้อง!”

เขาพูดอย่างไม่อายเหมือนเปิดห้องตอนเช้าๆไม่ได้อะไรสักนิด

ผู้จัดการมองไปที่หน้าหล่อน

หล่อนรีบหลบหน้า

โตขนาดนี้แล้ว มีแม่ลูก2 หล่อนยังกล้ามาเปิดห้องกับผู้ชายอีก

หล่อนรู้สึกหน้าตัวเองร้อนๆต่างคนต่างพากันมองหล่อน

มายก้อด!

น่าอายชะมัด!

หล่อนนี้เส้นประสาทไหนผิดปกติเนี่ย? ถึงมาเปิดห้องกับบุริศร์?