แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 77

บทที่ 77 ฉันอาจจะใกล้ตายแล้ว

เขาคิดถึงหล่อนที่สภาพแบบอารมณ์สาวน้อยมาก

เขาเห็นหล่อนแก้มแดง รู้สึกเหมือนกลับไปเมื่อ5ปีที่แล้ว หล่อนที่คิดเผื่อเขาทุกอย่างและรักเขา

สายตาเขาอ่อนโยนมาก กระตุกยิ้มแปลว่าอารมณ์ดีมาก

ผู้จัดการเห็นเขาอารมณ์ดีแบบนี้เลยพูดว่า“ยังเหลือห้องใหญ่อีก1ห้อง เดี๋ยวผมให้คนนำทาง”

“เตรียมของกิน เอาที่แบบย่อยง่ายๆ”

เขานึกได้ว่าที่หล่อนออกไปกับเจตต์นั้นเพื่อไปกินข้าวก็เลยพูดขึ้น

ผู้จัดการไม่เคยเห็นเขาพาผู้หญิงมาเปิดโรงแรมและการพูดของเขาเมื่อตะกี้อ่อนโยนแบบนี้ ผู้จัดการเลยรู้ว่าผู้หญิงคนนี้สำคัญกับเขาแน่ๆ

ถึงแม้ผู้จัดการจะไม่เห็นหน้านรมนแต่ผู้จัดการก็รู้กฎระเบียบให้คนพาขึ้นลิฟต์ทันที

พอเข้าลิฟต์หล่อนรู้สึกโล่งทันทีแต่มือที่จับคอเสื้อเขานั้นเปียก

รู้สึกได้ว่าหล่อนตื่นเต้น เขารู้สึกดีใจเฉย

ดูแล้วน่าจะเป็นรอบแรกที่หล่อมมาเพื่อทำสิ่งแบบนี้

ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เขาอารมณ์ดี

ตลอดทางทั้งสองไม่พูดไรกัน

หล่อนรู้สึกตกใจกับตัวร้อนของเขา หล่อนอยากเอามือกลับมาแต่ก็กลัวตัวเองตกลงไปก็เลยได้แค่นอนไปที่อกเขาฟังเสียงใจเต้นหล่อนเองก็ตื่นเต้นขึ้นมาก

หลังเข้ามาในห้องเขาวางหล่อนบนเตียงและปลดกระดุมออกจนเห็นไหปลาร้าของเขา

หล่อนรู้สึกทั้งห้องนั้นเต็มไปด้วยความร้อนหล่อนพยายามหารีโมทแอร์แต่เขาไปปรับอุณหภูมิให้ต่ำลง

“งั้นอาบน้ำก่อนมั้ย? เดี๋ยวของกินจะมาส่ง กินของก่อนเดี๋ยวจะไม่มีแรง”

เขาพูดอย่างปกติแต่หล่อนนั้นตื่นเต้นมาก

พูดแล้วก็แปลกไม่ใช่ว่าหล่อนไม่เลยเอากับเขาทำไมตอนนี้ตื่นเต้นสะงั้น?

เสียงใจเต้นตุบๆนั้นแปลว่าไร?

หัวใจหล่อนเต้นจนจะหลุดออกมา

หล่อนไม่กล้ามองตาเขา

หล่อนบอกตัวเองปล่อยวางๆปล่อยวาง! ไม่ใช่ว่าไม่เคยทำแค่เปลี่ยนที่เอง ภาพเก่าๆของเขากับหล่อนค่อยๆลอยออกมา ทำให้หล่อนรับไม่ได้

“ฉันว่าฉันไปอาบน้ำก่อน”

หล่อนอยากเดินไปเองแต่เขานั้นอุ้มหล่อนก่อนแล้ว

“ขาไม่ดี ฉันว่าฉันอุ้มเข้าไปดีกว่า อีกอย่างขาเธอโดนน้ำไม่ได้ให้ฉันช่วยมั้ย?”

“ไม่ต้อง!”

หล่อนตอบเร็วเท่าไหร่แปลว่าหล่อนยิ่งตื่นเต้นเท่านั้น

เขารักตายกับสภาพของหล่อนในตอนนี้ ไม่ได้ทำให้หล่อนลำบากใจและวางหล่อนลงและใส่น้ำให้หล่อน แล้วยิ้มอ่อน “ตอนนี้เธอแช่น้ำไม่ได้งั้นก็อาบๆไปก่อนนะเสร็จแล้วเรียกฉัน ฉันจะอุ้มเธอออกไปเองพื้นมันรื่นเธอต้องระวังหน่อย”

“เข้าใจละ รีบออกไปเถอะ”

หล่อนไม่เคยรู้ว่าเขาจะอ่อนโยนได้ขนาดนี้ เมื่อก่อนเป็นแค่หล่อนนั้นแหละที่เปิดน้ำให้เขาอาบ?

มองหน้าที่เขินแดงของหล่อนเขาแอบยิ้มและเดินออกไป

เสียงเคาะประตู พนักงานเอาอาหารมาส่ง

เขาบอกให้พนักงานรีบวางแล้วรีบไป

ด้านนอกเงียบกริบ

หล่อนแอบฟังอยากจะล็อดประตูห้องน้ำแต่เดี๋ยวก็ต้องเปิดอยู่ดี อีกอย่างรนอย่างเขาพูดไรก็ทำนั้น วันนี้หล่อนคงไม่รอดแล้ว ถึงจะอยู่ในห้องน้ำตลอดชีวิตสุดท้ายก็ต้องออกไปอยู่ดีไม่ใช่หรอ?

นึกออกก็ได้แต่หายใจลึกๆเพื่อไม่ให้ตัวเองตื่นเต้น

ในสมองหล่อนนั้นเป็นแต่ภาพเขาที่มีร่างกายที่เพอร์เฟคและแรงพุ่งสุดตัว

คิดๆหล่อนก็ร้อนระอุไปทั้งตัว

หล่อนรีบสาดน้ำใส่หน้า

ถึงแม้5ปีนี้ไม่ได้อะไรกับผู้ชายแต่ก็ไม่จำเป็นต้องคงจำชัดเจนขนาดนั้นมั้ย?

อีกอย่างหล่อนจะคิดเรื่องพวกนี้เพื่ออะไร?

อยากจะคืนดีกับเขาจริงหรอ?

ถึงแม้เขาจะเก่งกล้าจารสาวๆหลายคนหลงรักแต่เขาก็โหดร้ายเย็นชาไม่ใช่หรอ?

หล่อนเอาแต่พูดให้ตัวเองสงบสติอารมณ์แต่มันไม่สำเร็จ

ทุกๆนาทีผ่านไป ในห้องน้ำไม่มีการขยับเขยื้อนอะไร

เขารู้สึกเป็นห่วง

หล่อนนั้นขาไม่สะดวก ไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องอีกแล้วนะ?

เขารีบเคาะประตู เคาะๆแล้วถาม “นรมนไม่เป็นไรใช่มั้ย”

หล่อนรีบตอบกลับ “ไม่เป็นไร”

หล่อนรู้ว่าตัวเองหนีไม่รอดสุดท้ายก็เลยถอดเสื้ออาบน้ำแล้วคลุมตัวเองไว้แน่นๆแล้วค่อยพูดขึ้น“ฉันเสร็จแล้ว เธออุ้มฉันออกไปได้แล้ว”

หล่อนก็ยังตื่นเต้นไม่หาย

เขาเปิดประตูเห็นหล่อนออกมาจากไอน้ำเวลา5ปีนี้ทำไรหล่อนไม่ได้เลย

เขารู้สึกจุดๆหนึ่งของร่างกายเจ็บปวด

นี่เป็นผู้หญิงของเขา!

หล่อนรีบหลบทำเป็นมองไม่เห็นแต่สมองก็โผล่มาแต่ภาพนั้น

อ้ากกกกก!

หล่อนจะบ้าตาย!

หล่อนรีบจับไวน์ดื่มๆๆไปครึ่งขวดรู้สึกสบายขึ้นบ้าง

จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

หล่อนตะโกนไป

“บุริศร์ มีสายเข้า!”

“รับแทนฉันเลย ถ้าเป็นบริษัทก็บอกว่าวันนี้ฉันไม่ว่างไป”

เสียงเขาดังออกมาตากห้องน้ำ

หล่อนหันไปดู ชั่งเป็นอาหารตาที่ดีจริงๆ

5ปีมานี้ผู้ชายนี้บำรุงได้ดีจริงๆ

หล่อนมองไปที่โทรศัพท์ เขมิกาเด้งออกมา

หล่อนคิดไรออก

เขมิกากลัวหล่อนกับเขาจะมีไรกันไม่ใช่หรอ?

ถ้าให้เขมิการู้ว่าหล่อนกับเขาอยู่ที่โรงแรม เขมิกาจะลุกจากเตียงมาหาถึงที่ป่าวน้าาา?

นึกถึงตรงนี้ หล่อนรู้สึกสนุก

ใช่!

ก็ทำเอางี้เลย!

หล่อนปลดล็อกโทรศัพท์อย่างเคยชิน ไม่คิดว่าจะปลดล็อกได้

หล่อนอึ้ง

5ปีแล้ว รหัสนี้ไม่เคยเปลี่ยนเพราะติดนิสัยหรือว่าขี้เกียจ?

นี้เป็นรหัสที่หล่อนตั้งให้เขา

รู้สึกความเสียใจโดนปาดออกไป

หล่อนรีบรับโทรศัพท์

“บุริศร์ เธออยู่ไหน? ฉันทรมานมากเลย! รีบกลับมาดูฉันได้มั้ย? ฉันอาจจะใกล้ตายแล้ว!”

เสียงอ่อนแอของเขมิกาดังขึ้นมา

หล่อนยิ้มสะแยะ“ขอโทษนะ พอดีบุริศร์อาบน้ำอยู่ พวกเราเปิดห้องที่โรงแรมHiltonหน่ะ คุณมีอะไรไว้พูดทีหลังนะ พวกเรายุ่งมาก”

พูดจบ หล่อนก็วางแล้วรู้สึกทั้งดีใจทั้งสนุก