แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 82

บทที่ 82 ไม่มีผล​กระทบต่อฉัน

"ป้าโอ"

นรมน​อยากอธิบาย​บางอย่างกับป้าโอ​ แต่ป้าโอกลับให้ความเยือกเย็น​กับเธอเท่านั้น

ดูท่าป้าโอได้โกรธแล้วจริงๆ

นรมนถอนหายใจ​ ไม่รู้ว่าเธอจะทำอย่างไรดีกับบุริศร์ที่ตัดสินใจโดยพลการเช่นนี้

เธอเข้ามาในห้องครัวคนเดียว​ กะจะทำอะไรมากินสักหน่อย​ แต่ในครัวไม่มีอะไรเลย​ โดยเฉพาะ​ตู้เย็น​ว่างเปล่า​ไม่มีอะไรสักอย่าง

บ้านตระกูล​โตเล็กที่ใหญ่โต​เช่นนี้เป็นไปได้ไงไม่มีเครื่อง​เทศอะไรสักอย่าง?

สิ่งเดียวที่อธิบาย​ได้ก็คือป้าโอเริ่มเกลียด​เธอ​ และไม่อยากให้เธออยู่ในบ้านตระกูล​โตเล็กอีกต่อไป

นรมนรู้สึกหมดคำพูดจริงๆ

เธอหยิบโทรศัพท์​มือถือ​ออกมา​ และสั่งอาหารที่แอพpandaมาหนึ่งชุด

ระหว่าง​ที่​รออาหารมา​  นรมนก็ออกแบบภาพต่อในห้องรับแขก​

 ความจริงความคิดของบุริศร์ใกล้เคียง​กับของเธอมาก​ อย่างน้อยก็คำนึงถึง​ความปลอดภัย​ ความสวยงามภายนอกเป็นหลัก​ สมัยนี้การตลาดรถยนต์​มีการแข่งขัน​ที่ดุเดือด​มาก​ อีกอย่างคนสมัยนี้มีความนิยมสูงขึ้น​ คนจึงต้องการรถยนต์​เพิ่มมากขึ้น​ ไม่ใช่เหมือน​แต่ก่อนที่เป็นแค่ยางพาหนะนำทางเท่านั้น​ แต่ต้องสบาย​ และทันสมัยด้วย

นรมนรู้ดีรถยน​ต์ของบ้านตระกูล​โตเล็กมุ่งเป้าไปที่วัยรุ่น​ แน่นอนภายนอกต้องสวยงาม​และทันสมัย​ แต่ว่าตอนนี้รถยนต์​มันต้องมีรายละเอียด​ต่างๆมากมาย​ อยากสร้าง​นวัตกรรม​ใหม่​ไม่​ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด

เธอคิดจนหัวจะระเบิด​ และออกแบบภาพหลายภาพวางไว้ข้างๆ​ พอเธอจะหยิบขึ้นมาดู ปรากฏ​ว่า​ภาพพวกนั้นหายไปแล้ว

 หายไปไหนแล้ว?

  นรมนขมวดคิ้ว​

 นี่บ้านตระกูล​โตเล็ก​ เป็นไปไม่ได้ที่จะมีโจรเข้ามาขโมย​ภาพออกแบบของเธอ

นรมนมองดูรอบๆ​ สังเกต​เห็นป้าโอกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ห่างจากไม่ไกล​ เธอขมวดคิ้ว​ขึ้นมา

 "ป้าโอ​ ป้าเห็นภาพวาดของฉันรึเปล่า?"

นรมนเข็นรถเข็น​เเละตรงเข้าไป​ ถามอย่างอ่อนโยนและ​สุภาพ​มาก

แต่ว่าป้าโอทำเหมือนไม่ได้ยินที่นรมนถาม​ เธอยังคงรดน้ำต้นไม้ต่อไป​ ไม่สนใจนรมนสักนิด

นี่เป็นครั้งแรกที่อยู่ในบ้านตระกูล​โตเล็กมาแล้วป้าโอทำตัวเย็น​ชากับเธอได้ถึงเพียงนี้

ย้อนกลับไปคิดดูเมื่อก่อน ป้าโอเป็นคนที่มีเมตตาอ่อนโยน​มาก​ แต่ตอนนี้​ป้าเธอเปลี่ยนไป​แล้ว? ป้าโอได้เปลี่ยนไป​จริง?  หรือตั้งแต่แรกจุดยืนของพวกเขาสองคนก็ต่างกัน?

 นรมนจ้องหน้าป้าโอแล้วพูดว่า"เธอไม่ชอบฉันก็ไม่เป็นไร​ แต่นั่นมันเป็นภาพออกแบบที่บุริศร์ต้องการ​ หากเธอคิดว่าทำเช่นนี้แล้วจะให้ฉันขายหน้าต่อบุริศร์แล้วก็​ เธอคิดผิดไปแล้ว​ จากบุริศร์ไป​ และเสียบริษัท​ฮัวยูกรุ๊ปจำกัดไป​ ฉันยังสามารถกลับไปทำดีไซน์​เนอร์​H' Jที่อเมริกา​ได้​ ไม่มีผลกระทบ​อะไรต่อฉัน​ แต่หากบุริศร์เสียรายได้ครั้งนี้ไป​ บริษัท​ฮัวยูกรุ๊ปจำกัดต้องสูญเสีย​เงินเท่าไหร่เธอลองคิดดูเองเถอะ​"

 พูดจบ​ นรมนก็ไม่สนใจป้าโอจะมีปฎิกิริยา​อย่างไร​ เข็นรถเข็น​เข้าไปในห้องทันที 

สีหน้าป้าโอดูแย่มาก​ แต่ก็คิดทบทวน​อย่างรอบคอบ​

 คนส่งอาหารมาแล้ว​ นรมนเข็นรถเข็น​ออกไปรับ​ เห็นภาพออกแบบของตัวเองวางไว้บนโต๊ะเรียบร้อย​ 

 เธอมองหน้าป้าโอ​ ป้าโอยังคงยุ่งๆ​ ทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้​ แต่ว่านรมนรู้ดี​ ความพยายาม​ที่ป้าโอปกป้องบุริศร์ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลง​เลยสักนิก

 นรมนเก็บภาพออกแบบไว้อย่างดี​ เธอลืมเรื่องนี้ไปจนหมดสิ้น

  ป้าโอมองนรมนกำลังเก็บภาพออกแบบและเอาไปเก็บไว้ในห้อง​ เธอคิดในใจ​ ไม่รู้​ว่าเธอจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับบุริศร์รึเปล่า​

หากเธอไปบอกเรื่องนี้กับบุริศร์จริง​ งั้นบุริศร์จะโทษจะโกรธ​เธออีกครั้งรึเปล่า?

ป้าโอขมวดคิ้ว​

 เธอรีบโทรศัพท์​ไปหาบุริศร์

 "ท่านประธาน​บุริศร์  คุณหนูแคทเธอรีออกแบบภาพในห้องรับแขก​ แต่อาจถูกลมพัดไปอยู่ใต้เก้าอี้​คนทำความสะอาด​ของเราก็ไม่รู้​ จึงทิ้งลงไปที่ถังขยะ​ พอเห็นคุณหนูแคทเธอรีกำลังหา​ ฉันถึงรู้เรื่องนี้​ และรีบตามคนหากลับมา​ แต่ว่าไม่รู้ว่าคุณ​หนูแคทเธอรีจะโกรธ​มั้ย  ท่านบอกว่าไม่ให้ฉันยุ่งเรื่องของเธอ​ เพราะฉะนั้น​ฉันจึงมารายงานให้กับท่านประธาน​ทราบ"

ป้าโอพูดอย่างระมัดระวัง​

บุริศร์เป็นคนฉลาดมาก​ เขารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น​ แต่เห็นแก่ป้าโอที่ทำงานอย่างลำบาก จึงไม่เปิดโปง​

" รู้แล้ว หลังเลิกงานฉันจะซื้อของขวัญ​เพื่อเป็นการขอโทษ​เธอแล้วกัน"

บุริศร์พูดอย่างใจเย็น​

 ป้าโอพูดอย่างเกรงใจ​ว่า"คุณ​ผู้ชาย​ ฉันรบกวน​เธอแล้วใช่ไหม?"

 "ไม่มีอะไร​ ป้าโอ​ อย่าไปมองแคทเธอรีอย่างนั้น​ เธอเป็นคนดีคนนึงเลยนะ"

 "อ๋อ"

  ป้าโอตอบรับ​ และวางสายทันที

 บุริศร์ไม่ได้ต่อว่าอะไรเธอ​ คงยังแคร์​แม่นมคนนี้ของตัวเองอยู่​ ป้าโอจึงรู้สึกสบายใจขึ้นมา

แค่บุริศร์ไม่โกรธ​เธอเรื่องนี้​ งั้นเธอก็สบายใจมากแล้ว​ ส่วนแคทเธอรี  เธอไม่แคร์​และไม่สนใจเลยสักนิด

นรมนกะจะออกมาเอาของนิดหน่อย​ ไม่คิดว่าจะมาได้ยินป้าโอกำลังคุยโทรศัพท์​อยู่

 เธอรู้สึก​อยากหัวเราะ​มาก

  ต้องรีบไปรายงานยกับบุริศร์ด่วนเช่นนี้​ ก็เพื่ออยากเลี่ยงความ​ผิดที่ตัวเองก่อ​ นอกจากเธอก็ไม่มีใครแล้ว

  ทำไมเมื่อก่อนจึงไม่รู้​ว่าป้าโอเป็นคนที่นกสองหัวนกสามหัวเช่นนี้นะ?

ในความพยายามของป้าโอที่คอยปกป้องบุริศร์ในจุดนี้​ ป้าโอทำได้ดีทีเดียว​ แต่สำหรับการกระของเธอที่มีต่อคนอื่น​ นรมนไม่ค่อยเห็นชอบด้วยเท่าไหร่

เธอรู้สึกว่าสามปีที่อยู่ในบ้านตระกูล​โตเล็กมา​ เธออยู่อย่างสูญเปล่า​

  หรือว่าในใจเธอและในสายตาเธอมีแต่บุริศร์คนเดียว​เท่านั้น​ จึงไม่ได้สังเกต​นิสัยใจคอ​ของคนรอบๆตัว

นรมนผิดหวังมาก​ เธอไม่อยากไปเจอกับป้าโออีกแล้ว​ เธอกลับไปที่โต๊ะ​ทำงานและตั้งใจทำงานอีกครั้ง

 เวลาค่อยๆผ่านไปทุกนาที​ ในที่สุดเวลากลางคืนก็มาถึงอย่างไม่รู้​ตัว​

 นรมนได้ยินหน้าห้องมีคนเคาะ​ประตู​ เธอนิ่งไปสักพัก​ ถึงรู้ตัวว่าเวลานี้เป็นเวลาหัวค่ำแล้ว​ พระอาทิตย์​ที่กำลังตกดินส่องแสงเข้ามาในห้อง​ ทำให้เกิดภาพที่สวยงาม

 เสียงเคาะประตู​ยังคงดังอยู่

นรมนยิ้มแย้ม​อย่างประชด​ จากนั้นก็พูดอย่างเสียงเบาว่า" ฉันเข้าไปได้หรือยัง? "

ถึงเสียงเธอจะเบา​ แต่ว่าซ่อนความห่างเหิน​

บุริศร์มองหน้าเธอ​ และพูดเสียงต่ำว่า" คืนนี้​ฉันมีงานเลี้ยง​ ไม่ทานข้าวที่บ้าน​ เธอห้ามหลบหน้า​ฉันเด็ดขาด​ ธิดาจัดเตรียม​อาหารเย็น​ให้ฉันเอง​ เธอเรียนด้านโภชนาการ​มา​ เธอเข้าใจดีที่สุดในเรื่องโภชนาการที่มีประโยชน์​  เธอมอบหมายทุกอย่างให้เธออย่างวางใจเถอะ"

"วางใจหรือ? เธอเป็นคนของฉันจริงหรือ? ท่านประธาน​บุริศร์อย่าล้อเล่นเลย"

แม้้แต่รอยยิ้มที่จำใจนรมนก็ไม่ให้

บุริศร์ขมวดคิ้ว​

  " ธิดา ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป​ เธอฟังคำสั่งของคุณหนูนรมนคนเดียว​เท่านั้น​ ไม่ต้องมารายงานกับฉันทุกเรื่อง​ เธอเป็นคนของเขา​ เขาให้เธอทำอะไรเธอก็ทำ"

" รับทราบ​ ท่านประธาน​บุริศร์"

  ธิดาพยักหน้า​รับทราบ​

  บุริศร์หวังว่านรมนจะรั้งตัวเองไว้​ แต่นรมนกลับทำเหมือนไม่เห็นสายตาของบุริศร์เลย​ พูดกับธิดาว่า" ไปเตรียม​อาหารเย็น​เถอะ​ ฉันหิวแล้ว"

  " รับทราบ​ คุณหนูนรมน"

    ธิดาถอดเสื้อคลุม​ออก​ หันหลังเข้าไปในครัวทันที

    นรมนเข็น​รถเข็น​โดยลำพังมาถึงหน้าเครื่องทำน้ำอุ่น​ รินน้ำเปล่ามาแก้วนึง​ พอหันหน้ามาก็เจอกับบุริศร์  เธอจึงถามไปคำนึงว่า

  " ท่านประธาน​บุริศร์ยังไม่ไปหรือ? ไหนบอกว่ามีงานเลี้ยงคืนนี้ไม่ใช่หรือ?"

หัวใจดวงนี้ของบุริศร์​   ถูกทิ่มแทงจนเจ็บ

 เธออยากให้เขาไปขนาดนี้เชียวหรือ?

  แต่เขาทำได้เพียงถอนหายใจ​ หันหลังจากไปทันที

ป้าโอเห็นสีหน้าที่ผิดหวัง​ของบุริศร์​ เธอเอ็นดูมาก

 " คุณ​ผู้ชาย​ คุณ​รอก่อน​ ฉันทำอะไรให้คุณกินระหว่าง​ทาง​ กระเพาะ​คุณ​ไม่ดี​ งานเลี้ยงดื่มแต่เหล้า​ เดี๋ยว​ร่างกายไม่ไหว"

ป้าโอวิ่งตามไปออกไป​ บุริศร์กลับโบกมือ

   "ไม่ต้องแล้ว​ ฉันไม่หิว"

พูดจบก็ขึ้นรถเลย

รถยนต์​ขับออกไปไกลๆ​ ป้าโอยังยืนมองอยู่หน้าประตู​ อย่างไม่ค่อยสบายใจนัก

จนกว่าไม่เห็นบุริศร์​ ป้าโอถึงจะหันหลังกลับไป  ระหว่างสบตากับนรมน​ ป้าโอก็พูดอย่างสีหน้าดุๆ​ว่า"  เธออยากให้คุณ​ผู้ชายออกไปอยู่​ข้างนอกถึงเพียงนี้เชียว​ ผู้หญิง​อย่างเธอหน้าเนื้อใจเสือจริงๆ"

นรมนไม่รู้สึ​กว่าตัวเองทำอะไรผิด​ไป แต่ป้าโอกลับตั้งฉายา​ให้เธอว่าหน้าเนื้อใจเสือ​ เธอรู้สึกตลกมาก

เดิมทีเธอก็ไม่อยากถือสาอะไรกับป้าโอ​ แต่พอธิดาเดินออกมาจากห้องครัว​ ได้ยินป้าโอพูดจาเช่นนี้จึงพูดขึ้นมาว่า" เธอคือป้าโอใช่ไหม? ท่านประธาน​บุริศร์เคยบอกกับฉันแล้วว่าเธอเป็นหัวหน้าผู้ดูแลบ้านนี้​ แต่ว่าหัวหน้าจะใหญ่แค่ไหน​ จะใหญ่สู้เจ้านายได้หรือ? คุณหนูนรมนเป็นแขกสำคัญที่ท่านประธาน​บุริศร์เชิญ​มา​ หวังว่าวันหลังป้าโอจะพูดจาอย่างมีมารยาท​นะ"

 ป้าโอโกรธ​จัด

" แกเป็นใคร? ฉันอยู่บ้านตระกูล​โตเล็กมาสามสิบปี​ยังต้องให้พี่เลี้ยงที่เพิ่งเข้ามามาสั่งสอนฉันหรือ? ฉันจะบอกให้​ ในบ้านตระกูล​โตเล็ก​ นอกจากคุณผู้ชายและคุณ​ท่านผู้หญิง​  นอกนั้นต้องฟังฉันหมด​ หากพวกเธอไม่พอใจ​ ก็พาคุณหนูนรมนของเธอส่ายหัวออกไปจากบ้านตระกูล​โตเล็กซะ "