แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 83
บทที่ 83 คุณชายเจตต์ให้เกียรติตัวเองด้วย
ความจริงนรมนกะจะยุติเรื่องทั้งหมด ไม่คิดที่จะเอาเรื่องกับคนแก่ ที่สำคัญเธอไม่อยากสร้างศัตรู แต่ป้าโอไม่ได้คิดเช่นนี้นะสิ
พอเปลี่ยนหน้ากลับมา ก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นอีกคน ปฎิกิริยาที่ป้าโอทำกับเธอไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ทำกับเธออย่างคุณนายแล้ว แต่กลับทำสีหน้าที่รังเกียจใส่เธออย่างกะผู้หญิงจิ้งจอกข้างนอก
ธิดายังจะพูดอะไรต่ออีก แต่กลับถูกนรมนห้ามไว้ "ป้าโอ ฉันลืมบอกเธอไปว่า เมื่อครู่ฉันโทรหาบุริศร์ ยังไม่ได้วางสาย"
พูดอยู่ นรมนก็เอามือถือเข้าไปในกระเป๋า หันหลังแล้วเข็นรถเข็นเข้าไปในห้อง
ป้าโออึ้งกิมกี่
อะไรนะ?
คุณผู้ชายได้ยินสิ่งที่เธอพูดทั้งหมดหรือ?
ป้าโอตื่นตกใจขึ้นมาอย่างกระทันหัน
เธอรีบโทรหาบุริศร์ แต่สายของบุริศร์ไม่ว่างตลอด
ป้าโอกลัวเหลือเกิน
แย่แล้ว แย่แล้ว
บุริศร์ต้องโทษเธอแน่ๆ
แคทเธอรีไอ้สารเลว แกมันเหี้ยจริงๆ
ป้าโอจ้องหลังของนรมนอย่างสายตาโหดเหี้ยม เธอไม่อำพรางสายตาที่โหดเหี้ยมเลยแม้แต่น้อย
นรมนไม่สนใจสักนิด ขอแค่ได้อยู่อย่างสงบชั่วคราวก็ยังดี
ธิดาอยู่ใต้คำสั่งของนรมนไปทำอาหารแล้ว
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นไปบุริศร์ก็ไม่กลับมาที่บ้านตระกูลโตเล็กอีกเลย เหมือนนอนที่บริษัทมาตลอด
หลังใช้เวลาสิบวันกู้ชีพบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด ความสูญเสียก็ได้ถูกลดลงน้อยที่สุด ส่วนบุริศร์ก็ได้ดำเนินธุรกิจ
ใหญ่ และกู้เอกสารที่ถูกรวดไหลออกไปข้างนอกกลับมา ทำให้หุ้นส่วนในบริษัทพวกนั้นหยุดหาเรื่องสักที
ใช้เวลาสิบวันในการพักฟื้น ขาของนรมนก็หายสนิทแล้ว หลังหมอตรวจเสร็จบอกว่าไม่มีปัญหา
ในเวลาสิบวันนี้ ถึงแม้บ้านตระกูลโตเล็กดูขึ้นไปจะเงียบสงบเหมือนไม่มีอะไร แต่นรมนรู้ดี ธิดากับป้าโอทะเลาะกันไม่ว่าจะทะเลาะกันอย่างเปิดเผยหรือทะเลาะกันอย่างลับๆมันน่าจะถึงร้อยครั้งได้มั้ง น่าเสียดายทั้งคู่ต่างดุเดือดอย่างไม่มีใครยอมใคร ใครก็กดขี่ข่มเหงใครไม่ได้
สำหรับนรมน ไม่มีอะไรกระทบถึงเธอ
กานต์ยังคงวีดีโอคอลกับเธอทุกคืน
ไอ้เด็กหนุ่มตากแดดจนดำแล้ว แต่นิสัยร่าเริงขึ้นมาก ดูออกว่าเขาชอบการฝึกฝนพิเศษของทางโน้น ส่วนกิจจาก็วีดีโอคอลกับเธอพร้อมกับกานต์ด้วย ช่างเป็นเด็กน่ารักและร่าเริงมาก
ในที่สุดก็สามารถทิ้งรถเข็นไปได้ นรมนดีใจมาก เธออยากออกไปสูดอากาศข้างนอกเหลือเกิน
ขืนอยู่ในบ้านตระกูลโตเล็กอีก เธอคงต้องเบื่อตายแน่ๆเลย
นรมนเปลี่ยนชุดธรรมดา เพิ่งเดินออกมาจากห้องนอนก็เห็นธิดาเดินมาจากข้างนอกเข้ามาข้างใน
"คุณหนูนรมนจะออกไปข้างนอกหรือ?"
"อืม ออกไปเดินเล่น ทำไมหรือ?"
สิบวันที่ผ่านมานี้นรมนทำกับธิดาอย่างเย็นชา ธิดา ไม่ใส่ใจ เธอพูดอย่างมีมารยาทว่า"ไม่มีอะไร คุณหนูนรมนจะไปไหน? ฉันไปขับรถ"
"ฉันอยากเดินเล่นคนเดียว"
นรมนไม่ชินกับมีคนคอยติดตาม
แต่ว่าธิดายังคงยืนยันหนักแน่น
" คุณหนูนรมน ฉันอยู่อย่างไร้ตัวตนมาก ท่านประธานบุริศร์ให้ฉันมาอยู่ข้างกายเธอ ก็เพื่อปกป้องเธอ ขออนุญาตให้ฉันติดตามคุณไปด้วย"
ธิดาพูดอย่างจริงใจมาก
นรมนไม่อยากให้เธอลำบากใจ จึงจำใจพยักหน้า และให้ธิดาขับรถออกไป
ส่วนป้าโอยังคงทำตัวเหมือนหนูใต้ดิน ที่พยายามหาทุกวิธีทางในการลงมืออย่างลับๆ
นรมนทำเหมือนไม่เห็นเธอ ออกไปกับธิดาทันที
อากาศข้างนอกดีจริงๆ ขาทั้งสองข้างสามารถเหยียบกับพื้นดินความรู้สึกนี้ช่างดีจริงๆ
นรมนและธิดาขับรถมาถึงทะเล ไม่คิดว่าจะมาเจอกับเจตต์ที่นี่
หลังจากที่จากกันครั้งก่อน เจตต์ก็ไม่เคยหานรมนอีกเลย วันนี้ได้เจอ นรมนยังลังเลว่าจะเข้าไปทักทายรึเปล่า เจตต์กลับพบเห็นนรมนอย่างกระทันหัน
"อ้าว คนสวย คิดถึงตายเลย "
เจตต์อ้าแขนก็วิ่งตรงมาหานรมน
ธิดาขมวดคิ้ว เธอรีบเข้าไปขวางเจตต์ทันที
เจตต์ไม่ทันตั้งตัว เขาแบรคช์ไม่อยู่ จึงล้มลงไปอยู่ในอกของธิดา วินาทีต่อมาก็ถูกธิดาโยนออกไป
"แมร่ง ผู้หญิงป่าเถื่อนมาจากไหนเนี่ย"
เจตต์ล้มลงไปอย่างกะหมา เขาจึงโมโหขึ้นมา
ความจริงนรมนยังเกรงใจบ้าง แต่พอเห็นสีหน้าที่ตลกของเจตต์ เธอจึงหัวเราะออกมา
เจตต์น้อยใจจนอยากร้องไห้
"แคทเธอรี ฉันถูกคนทำแบบนี้เธอยังหัวเราะออกมาได้ เธอไม่กลัวฉันเสียใจหรือไง?"
เจตต์ทำท่าทางโอเวอร์แบบจับหัวใจตัวเอง ทำให้นรมนหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง
"พอแล้วพอแล้ว เธออย่าล้อเล่นอีกเลย คนตั้งมากมายมองอยู่ คุณชายเจตต์เธอยังจะเอาหน้าอีกไหม?"
นรมนเข้าไปพยุงเจตต์ลุกขึ้นมา
เจตต์เข้ามาพิงไหล่ของนรมน
เจตต์ทรงตัวไม่อยู่ นั่งลงไปบนพื้นทันที ไม่คิดลุกขึ้นมา นั่งหัวเราะอยู่ที่นั่นและพูดว่า" ฉันได้ยินมาว่าบุริศร์มีค่ายฝึกพิเศษลับๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาใช้ฝึกซ้อมพวกรปภของบ้านตระกูลโตเล็ก คนนอกลือกันว่ารปภของบ้านตระกูลโตเล็กเป็นทหารผู้สูงอายุที่เกษียณแล้ว ความจริงไม่ใช่ ล้วนเป็นคนที่บุริศร์คัดเลือกด้วยตัวเอง เมื่อก่อนฉันไม่รู้แหล่งที่อยู่ แต่ช่วงนี้ฉันได้แผนที่ที่ชัดเจนของที่นั่นแล้วมันเป็นเกาะร้าง ที่รัก เธอว่าฉันพาเธอไปเที่ยวสักครั้งเป็นไง? "
นรมนทำตาหรี่ขึ้นมา
" ค่ายฝึกซ้อม? เธอเอาข่าวมาจากไหน?"
" เรื่องนี้เธอไม่ต้องรู้หรอก เธอแค่บอกมาว่าจะไปกับฉันไหม? "
ข้อเสนอของเจตต์ทำให้คนอ่อนไหวจริงๆ
นรมนคิดถึงกานต์มาก ถึงจะวีดีคอลทุกวัน ยังไงก็สู้เจอตัวจริงไม่ได้ แต่ว่าไปกับเจตต์ เขาจะแค่ไปเที่ยวชมอย่างนั้นจริงหรือ?"
หากเด็กได้รับอันตรายทำไง?
บนเกาะยังมีกานต์และคมทิพย์
นรมนลังเล แต่เจตต์กลับลากตัวเธอขึ้นมา ยิ้มแย้มพูดว่า" โถ๋เอ้ย อย่าคิดมากเลย รอเธอคิดออกเรื่องก็สายไปแล้ว ฉันเตรียมเครื่องบินไว้เรียบร้อยแล้ว หากไม่มาเจอกับเธอ ฉันอาจไปคนเดียวแล้ว ตอนนี้มีเธอเป็นเพื่อนฉันรู้สึกว่าฟ้าเมตตาฉันมากเลย"
พูดอยู่ก็ผลักตัวนรมนไปที่รถที่จอดอยู่ข้างๆ
เวลานี้ ธิดาเดินเข้ามาอย่างกระทันหัน แยกตัวนรมนกับเจตต์ออกจากกันทันที ที่สำคัญดึงตัวนรมนมาที่ข้างหลัง
" คุณชายเจตต์ ให้เกียรติตัวเองด้วย"
เจตต์ถูกธิดาเข้ามาขัดขวางเป็นครั้งที่สองแล้ว เขาสีหน้าท่าทางนิ่งเฉยขึ้นมาทันที
"ฉันจะบอกให้ ฉันไม่เคยมีคติที่ว่าไม่ต่อยผู้หญิงนะ หากยังมาขัดขวางฉัน เธอเชื่อไหมฉันต่อยเธอแน่"
เจตต์กำหมัด สีหน้าท่าทางดุร้ายมาก
ธิดาไม่สนใจเขา กะจะพานรมนเดินออกไป ก็ได้ยินข้างหลังมีเสียงหมัดกำลังดังขึ้น การโจมตีของเจตต์มาถึงหน้าถึงตาแล้ว
นรมนคิดไม่ถึงเขาสองคนจะต่อสู้กันขึ้นมา รีบถอยหลังไปอยู่ข้างๆ คิดๆดูฝีมือที่อ่อนแอของตัวเองจึงตัดสินใจช่างมันเถอะ
ธิดาและเจตต์ต่อสู้กันอย่างดุเดือด
นรมนไม่คิดเลยว่าคนเจ้าชู้อย่างเจตต์ ฝีมือในการต่อสู้จะอยู่ในระดับเดียวกันกับธิดา
ในใจเธอกำลังลังเล
เธอคิดถึงกานต์มาก และก็อยากตามเจตต์ไปดูเด็กที่ค่ายฝึกซ้อมว่าเด็กเป็นยังไงบ้างแล้ว แต่พอคิดถึงความปลอดภัยของกานต์ นรมนก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี
หลังหยิบมือออกมา นรมนก็หาเบอร์โทรของบุริศร์ออกมา
เธอลังเลสักพัก สุดท้ายก็ส่งข้อความให้กับบุริศร์
"เจตต์หาที่ตั้งของค่ายฝึกซ้อมเจอแล้ว ตอนนี้เรากำลังจะไปด้วยกัน"
พอส่งคำนี้เสร็จ นรมนก็ปิดเครื่องทันที
เธอรูิดีที่เธอทำแบบนี้บุริศร์ต้องเป็นบ้าแน่ๆ แต่จะให้ทำยังไงหล่ะ? ทำให้บุริศร์กลุ้มใจ ส่วนเธอก็สบายใจอย่างนั้นหรอ
ที่สำคัญเธอได้บอกกับบุริศร์ไปแล้วว่าเจตต์จะไปด้วย ความคิดความอ่านของบุริศร์ ต้องให้คนในค่ายฝึกซ้อมเตรียมรับมืออย่างดีแน่นอน
เธอไม่สนใจระหว่างการต่อสู้ของบุริศร์และเจตต์ เธอแค่อยากเจอกับลูกชายของเธอแค่นี้เอง แต่ในวินาทีนี้ เสียงดังขึ้นมาอย่างกระทันหัน นรมนตกใจจนรีบหันหน้าไปดู เหตุการณ์นั้นทำให้เธอตกใจจนอึ้งไปทั้งตัว
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
650 ตอนยังไม่จบเลยค่ะ...
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...