แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 84
บทที่ 84 แผนการที่วางขึ้นมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ
ธิดากับเจตต์ต่อสู้กันไปมาไม่รู้ต่อสู้กันท่าไหนจนเดือดร้อนไปถึงคนข้างๆ ทำให้คนแก่คนนั้นล้มไปอยู่ที่พื้น
คนแก่ตกใจจนร้องไห้เสียงออกมา ล้มลงไปทั้งคนจนชักเกรงอยู่ที่พื้น ดูท่าทางไม่ค่อยดีนัก
ธิดานิ่งไปทั้งคน
เจตต์ขมวดคิ้วและพูดกับคนแกว่า"นี่ อย่าแกล้งทำเป็นเจ็บนะ ฉันยังไม่ได้ถูกเนื้อต้องตัวเธอเลยสักนิด"
ธิดาได้สติกลับมา เธอกับเจตต์ไม่ได้ถูกเนื้อต้องตัวคนแกคนนี้จริงๆ เธอทำไมถึงล้มลงหล่ะ?
นรมนรีบเดินเข้ามา
"คุณหนูนรมน เธออย่าเข้ามา"
ธิดารีบเอ่ยปากพูด แต่ก็สายไปแล้ว
คนแก่กอดขาของนรมนไว้ ร้องไห้ขึ้นมาอย่างเสียงดัง
"ช่วยด้วย รีบเข้ามาช่วยเร็วๆ คนกำลังจะถูกซ้อมตาย ผู้หญิงคนนี้สั่งคนมาซ้อมคนแก่จนบาดเจ็บ ยังคิดจะหนี ในโลกยังมีความยุติธรรมอีกหรอ"
คนแก่เสียงดังฟังชัด ดูไม่ออกสักนิดว่ากำลังบาดเจ็บ แต่ว่าเมื่อครู่เธอเหมือนจะหายใจรวยริน
นรมนถึงรู้ตัวว่า เจอพวกต้มตุ๋นซะแล้ว
แต่ว่าคนแก่ไม่ไปหาธิดาและเจตต์ กลับมากอดขาของเธอคนเดียวเท่านั้นมันหมายความว่าไง?
นรมนอยากดึงขาตัวเองออกมา แต่คนแก่กอดอย่างแน่นหนา ทำให้เธอไม่มีแรงเอาขาออกมา
" ยาย เมื่อครู่ฉันไม่ได้อยู่ที่นี่ ยายอยากต้มตุ๋นก็คงยังไม่ถึงตาฉันนะ? "
นรมนเกลียดคนแบบนี้มาก รู้แต่แรกว่าเป็นคนต้มตุ๋นเธอไม่เข้ามาดีกว่า
คนแก่กลับพูดอย่างห้าวหาญว่า"เธอนี่แหละ เธอเป็นคนซ้อมฉัน โอ๊ยยยยยย ฉันเจ็บหน้าอก เจ็บจะตายอยู่แล้ว"
เสียงตะโกนของคนแก่ ทำให้คนข้างๆมาล้อมดู พวกเขาต่างชี้หน้าและด่าทอนรมน ทำให้นรมนโกรธจัด
"ยาย ยายก็แก่จนอายุปูนนี้แล้ว ทำเรื่องแบบนี้ไม่อายรึไง? พูดมาเถอะ ต้องการเงินเท่าไหร่ถึงยอมปล่อยมือ? "
นรมนยอมรับว่าตัวเองซวย กะจะเอาเงินยุติเรื่อง แต่ไม่คิดเลยว่าคนแก่ยิ่งตะโกนเสียงดัง
"ทุกคนได้ยินไหม? ผู้หญิงคนนี้จะเอาเงินฟาดหัวฉัน คิดดูฉันเป็นผู้หญิงแก่ๆ ถูกเธอซ้อมจนล้มเธอไม่พาฉันไปโรงพยาบาลไม่ว่า แต่ยังคิดจะเอาเงินมาเหยียดหยามฉันอย่างนี้ ฉันอยากตาย"
ถึงแม้จะพูดเช่นนี้ แต่ยายแก่คนนี้ไม่คิดจะปล่อยมือและไปฆ่าตัวตายจริงๆเลยแม้แต่น้อย
ธิดาไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มา จึงตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
นรมนรู้สึกว่าวันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูฤกษ์ ทำไมถึงมาเจอเรื่องกลุ้มใจอย่างนี้?
เธอกำลังอยากพูดอะไรขึ้นมา แต่กลับเห็นเงาวิ่งเข้ามา แตะเข้าไปหน้าอกคนแก่จังๆ
" คนแก่แล้วไงแกล้งทำตัวน่าสงสาร ให้โอกาสไปแล้วไม่เอา แตะหน้าอกแกหรือ? ใช่กูแตะไปแล้ว จะทำไม? "
เจตต์ทำตัวเหมือนนักเลง ทำให้นรมนตกใจจนอึ้งไปทั้งตัว
ครั้งนี้ยายแก่ไม่ได้แกล้งแล้วนะ เธอสลบไสลไปแล้วจริงๆ
คราวนี้เรื่องไปกันใหญ่แล้ว
คนรอบข้างเริ่มแจ้งความ บางคนเริ่มติการกระทำของนรมนและเจตต์
นรมนปวดหัวมาก
เจตต์ทำไมถึงไร้สติเช่นนี้?
นี่ต่อหน้าต่อตาคนมากมายทำไงดีนะ?
"เจตต์ เธอมันใจร้อนเกินไป"
คนรอบข้างที่เป็นพยานเยอะขนาดนี้ คราวนี้ทำไงดี?
เจตต์กลับพูดแบบไม่พอใจว่า"กลัวอะไร ยายแก่คนนี้ถูกคนวางแผนมาใส่ร้ายเราชัดๆ ฉันต่อสู้กับยายป่าเถื่อนแท้ๆ แต่มันดันมาใส่ร้ายเธอ หากให้มันทำตามอำเภอใจเช่นนี้ ไม่รู้ว่ามันจะทำถึงขนาดไหน"
พูดจบ เจตต์ก็ดึงแขนนรมน หันไปพูดกับธิดาที่กำลังอึ้งว่า" นี่ ยายป่าเถื่อน เธอเป็นบอดี้การ์ดของแคทเธอรีไม่ใช่หรือ? ที่นี่เธอจัดการเองแล้วกัน ฉันกับแคทเธอรีไปก่อนแล้วนะ"
" ไม่ได้ คุณหนูนรมนไปกับเธอไม่ได้
ธิดาได้สติจึงเข้ามาขัดขวาง
เจตต์พูดอย่างเข้มขรึม" ไม่ไปกับฉัน รอให้คนอื่นมาใส่ร้ายเธออยู่ที่นี่หรือ? รอให้คนอื่นมาหัวเราะเยาะเธอหรือไง?"
ธิดาพูดอะไรไม่ออก
เธอหันไปมองนรมน
นรมนก็ไม่มีวิธีอะไร พยักหน้าให้เธอแล้วพูดว่า"รีบโทรหาบุริศร์ เรื่องนี้ฉันจัดการเอง ก็แค่จ่ายเงินยุติเรื่องราว เงินเท่าไหร่ฉันออกเอง"
" รับทราบ คุณหนูนรนระวังตัวด้วย
ธิดายังคงไม่ไว้ใจเจตต์เช่นเคย
ผู้ชายเจ้าชู้หลายใจคนนี้มันไม่ทำตามที่มันพูดไว้หรอก
เจตต์ไม่มองหน้าธิดา ลากตัวนรมรก็หันหลังแล้ววิ่งไปทันที
คนรอบข้างมองเจตต์ทำเช่นนี้ จึงรีบเข้าไปขวางเขา แต่เจตต์ถีบแต่ละคนไปหนึ่งครั้งถีบจนแต่ละคนล้มไปคนละทิศละทาง
ไหนๆเรื่องก็บานปลายแล้ว จะกลัวอะไรถ้าจะบานปลายไปกว่านี้ อีกอย่างนิสัยของเขาเป็นคนห้าวหาญแบบนี้อยู่แล้ว
นรมนถูกเขาลากไปอย่างนี้ ขึ้นไปที่รถเฟอร์ลารี่สีแดงที่สะดุดตาของเขาอีกครั้ง รถเหมือนเช่นธนูที่บินออกไปอย่างรวดเร็ว
คนอย่างเจตต์นรมนเพิ่งเจอครั้งแรกในชีวิต
เธอไม่ได้เป็นคนกลัวกับเรื่อง ยิ่งไม่อยากจากไปอย่างไม่มีความรับผิดชอบเช่นนี้
บุริศร์ฟังเธอพูดจบ และถอนหายใจพูดว่า" เธอไปจากที่เมืองชลธีก่อน เรื่องนี้ฉันสืบให้แน่ชัดเธอค่อยกลับมา นิสัยของเจตต์ตอนนี้กำลังคิดหนีแน่นอน เธอไปกับเขา เดี๋ยวฉันหาคนไปรับเธอเอง
ฟังบุริศร์พูดเช่นนี้ นรมนอึ้งไป
"เธอให้ฉันจากไป? เรื่องนี้ฉันเป็นคนก่อขึ้นเอง ฉัน...."
"นรมน เธอฟังฉันพูด เรื่องนี้ไม่ได้ง่ายขนาดนี้ เบื้องหลังยายคนนี้มีเงื่อนงำ แต่ว่าเขามาใส่ร้ายเธอ ต้องไม่ใช่แค่มาต้มตุ๋นแค่นั้น ตอนนี้ฉันไม่สามารถอธิบายกับเธอเยอะขนาดนี้ เธอฟังที่ฉันพูด ไปจากที่เมืองชลธีก่อน เราค่อยติดต่อกันทีหลัง"
น้ำเสียงบุริศร์เข้มขรึมมาก นี่ก็ทำให้นรมนได้รู้อย่างชัดเจนแล้วว่า นี่อาจเป็นแผนการชั่วร้ายจริงๆ แผนการที่วางขึ้นมาเพื่อใส่ร้ายเธอโดยเฉพาะ
แต่ว่าเธอมาที่เมืองชลธีได้ไม่นาน ไม่เคยมีเรื่องกับใคร แล้วใครทำแบบนี้กับเธอหล่ะ?
" เจตต์จะไปค่ายฝึกซ้อมของเธอ"
นรมนไม่อยากติดค้างอะไรบุริศร์
ถึงแม้เรื่องนี้เธอถูกคนใส่ร้ายก็ตาม แต่สาเหตุก็มาจากเธอ หากเจตต์จะทำอะไรกับค่ายฝึกซ้อม เธอจะรู้สึกว่าตัวเองนั้นติดค้างอะไรต่อบุริศร์
บุริศร์ฟังจบแล้วพูดเสียงต่ำว่า"เธอตามเขาไปเถอะ ไปที่นั่นฉันสบายใจกว่า สำหรับเจตต์ เขาไม่สามารถเล่นลูกเล่นอะไรออกมาหรอก เปิดเครื่องมือถือ มีอะไรติดต่อหาฉันด่วน มือถือฉันเปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เธอรู้ดี"
นรมนไม่รู้ว่าในใจเธอมีความรู้สึกอย่างไร เธอตอบไปคำนึงก็วางสายไปทันที
เจตต์ขึ้นไปบนเครื่องบินแล้ว สำหรับนรมนพูดอะไรกับบุริศร์เขาไม่สนใจเลยสักนิด เห็นนรมนคุยสายจบ เขาก็กวักมือเรียกเธอพูดว่า" คนสวย ขี้นมา เราจะบินแล้ว"
ดูสีหน้าท่าทางของเจตต์เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นรมนจนคำพูดจริงๆ
เธอขึ้นไปบนเครื่องบิน เจตต์ขับเครื่องบินด้วยตัวเอง บินตรงไปที่เมืองชลธี
หลังวางสายฝั่งทางบุริศร์ พฤกษ์ได้เข้ามาข้างกายเขาพูดเสียงต่ำว่า" ยังมีลมหายใจ แต่อาการไม่ค่อยดีนัก"
"ส่งไปที่โรงบาลค่ายทหาร หาหมอที่ดีที่สุด คนแก่ต้องไม่ตาย
สีหน้าบุริศร์เข้มขรึม
พฤกษ์รีบไปทำตามคำสั่ง
ธิดาพูดแบบเสียใจว่า" ท่านประธาน ขอโทษด้วย"
" เธอยังประสบการณ์น้อยไป หรือเธอมีอะไรที่เธอไม่อยากพูด? คนแก่คนเดียวเธอยังเอาไม่อยู่?"
บุริศร์มองหน้าธิดาด้วยความสงสัย ยิ่งไปกว่านั้นก็คือสายตาที่แหลมคม
อยู่ใต้แสงที่ส่องตา ธิดารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะหายใจไม่ออก เธอรีบก้มหน้า สายตาซ่อนความซับซ้อนของอารมณ์ แต่พูดเสียงต่ำว่า" ขอโทษ"
"สิ่งที่ ฉันอยากฟังไม่ใช่คำขอโทษ แต่เป็นวิธีที่แก้ไขเรื่องนี้ หากคนแก่ไม่มีอะไรก็ดี หากเกิดอะไรขึ้นมา เธอรู้ดีฉันจะจัดการเธออย่างไร"
บุริศร์พูดจบก็เดินออกไปทันที
มือของธิดาจับไว้แน่นๆ ไม่มีใครเห็นว่ามือของเธอนั้นจับของเล็กๆบางอย่างเอาไว้
ส่วนเธอไม่กล้าให้คนอื่นเห็น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
650 ตอนยังไม่จบเลยค่ะ...
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...