แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา นิยาย บท 2
“เสี่ยวเฟย เป็นอะไรไปเหรอ?”
ถังรั่วเสวี่ย ถามด้วยสีหน้าร้อนรน เธอยังไม่รู้ว่าหลินเฟยกำลังตื่นเต้นเรื่องอะไร
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับคุณอา เรากลับบ้านก่อนเถอะ”
หลินเฟยระงับความตื่นเต้นของเขาทันที และรีบพยุงถังรั่วเสวี่ยกลับบ้าน
เพราะเขาต้องการหาโอกาสลองดูว่าเขาหายเป็นปกติจริงหรือไม่!
ถังรั่วเสวี่ยพยักหน้าแล้วพูดอย่างจริงจัง
“ในอนาคตคุณควรระวังให้มากขึ้นเมื่อออกไปเก็บสมุนไพรด้วยตัวเอง”
“ถ้าไม่ใช่เพราะลู่ลู่ อาคงไม่ได้เจอคุณแล้ว ถ้าพรุ่งนี้ถ้ามีเวลา คุณก็ไปที่ร้านขายของชำหน้าหมู่บ้านอะไรเล็ก ๆ น้อย อาจะไปขอบคุณลู่ลู่พร้อมกับคุณเอง”
“ผมรู้ครับคุณอา ต่อไปผมจะระวังตัว”
หลินเฟยคิดกับตัวเองว่ าถ้าไม่ใช่เพราะจ้าวลู่ลู่ เขาเองก็คงไม่คิดสั้นเหมือนกัน
เขาเกาหัวอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก
“อาครับ ผมไม่ไปไม่ได้เหรอ? เธอน่ะขี้ดูถูกสุด ๆ”
“คุณกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไร เธอคนนี้เป็นคนที่ช่วยชีวิตของคุณไว้นะ! เกรงใจเธอบ้าง!”
“พรุ่งนี้ต้องไปกับอา!”
ถังรั่วเสวี่ยดุ
“เข้าใจแล้วครับคุณอา” หลินเฟยรับปากอย่างไม่เต็มใจ
ถังรั่วเสวี่ย พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและลูบหัวของหลินเฟยเบา ๆ
“คุณอาคุณสวยมาก และก็เป็นคนที่อ่อนโยนมาก ถ้าใครแต่งงานกับคุณ คงจะต้องเป็นพรที่ขอมาแล้วกว่าแปดชาติแน่ ๆ”
หลินเฟยยิ้มอย่างมีความสุข
ถังรั่วเสวี่ยสวยมาก และเธอก็เป็นคนที่มีเสน่ห์แรงกล้า ดูไม่เหมือนผู้หญิงบ้านนอกเลย
หลินเฟยรู้สึกว่าแม้แต่ดาราหญิงในทีวีบางคนก็ยังหน้าตาไม่ดีเท่าเธอ
“คุณก็รู้จักแต่ล้อเล่นนั่นล่ะ อาเป็นคนตาบอดนะ ใครจะมาสู่ขอกันล่ะ?”
ถังรั่วเสวี่ยยิ้มเล็กน้อย แต่รอยยิ้มนั่นก็มักดูฝืนอยู่ตลอดเวลา
“ผมเต็มใจนะ และผมก็จะหาภรรยาให้ได้แบบคุณอาด้วย!”
หลินเฟยกล่าวอย่างจริงใจ และอันที่จริงเขาและถังรั่วเสวี่ยไม่ได้มีความสัมพันธ์กันทางสายเลือดจริงๆ
“พอ ๆ อย่าพูดเรื่องไร้สาระนะ”
ถังรั่วเสวี่ยหน้าแดงและรีบปิดปากของหลินเฟย
“ถ้าคนอื่นได้ยินเข้า เดี๋ยวก็หาภรรยาไม่ได้กันพอดี!”
ถังรั่วเสวี่ยโกรธและหยิกแขนของหลินเฟยแต่เธอไม่ได้ใช้แรง และมันกลับทำให้เธอมีเสน่ห์ร้อนแรง
“คุณอาสวยมาก…” หลินเฟยพึมพำพร้อมกับจ้องมองเธอ
จู่ ๆ ความคิดอันแปลกประหลาดก็ได้เข้ามาในหัวของเขา เขาต้องการหาเงิน และช่วยคุณอารักษาดวงตา!
เขารู้สึกว่าตอนนี้ถังรั่วเสวี่ยสวยมากพออยู่แล้ว เธอจะสวยกว่านี้แน่นอนถ้าดวงตาของเธอได้รับการรักษา!
หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็กลับไปที่คลินิกเล็กๆ ในหมู่บ้าน
หลินเฟยแทบจะรอไม่ไหวที่จะทดสอบว่านกเขาของเขามันหายดีแล้วจริงหรือเปล่า
หลังจากพูดกับถังรั่วเสวี่ยอีกเล็กน้อย หลินเฟยก็รีบไปที่ห้องและปิดประตู จากนั้นเขาก็ถอดกางเกงออกแล้วทดสอบ
หลังจากทดสอบไปถึงครึ่งชั่วโมง มือของหลินเฟยก็เจ็บ แต่เจ้าน้องชายของเขามันกลับผงาดอย่างบ้าคลั่ง
“ไอ้หายก็หายแล้ว แต่มันดันไม่ออกนี่สิทำยังไงดี”
ในเวลานี้ รูปร่างงดงามดุจเนื้อหยกทรงเสน่ห์ของจ้าวลู่ลู่ที่อยู่ในแม่น้ำปรากฏขึ้นในใจของเขาอีกครั้ง
“หรือว่า…ต้องไปลองกับเธอ?”
เป็นครั้งแรกที่หลินเฟยประสบกับความรู้สึกอดกลั้นแบบนี้
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา