แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา นิยาย บท 3
พานเสี่ยวเหลียนอายุยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดปี และร่างกายของเธอสุกงอมราวยั่วยวนราวลูกท้อรสหวาน สัมผัสอันอบอุ่นเกิดขึ้น และปากของหลินเฟยก็แห้งผากทันที
“พี่เสี่ยวเหลียนหยุดล้อเล่นนะ ผม... ผมจะช่วยคุณได้ยังไง ถ้าพ่อแม่สามีของคุณรู้ พวกเขาจะไม่ฆ๋าผมตายเหรอครับ!”
หลินเฟยไม่เคยมีประสบการณ์การในการขัดขืนเช่นนี้มาก่อน เขาส่ายหน้าอย่างกับกลองป๋องแป๋ง
“เสี่ยวเฟยเด็กดี ไม่ต้องกังวล พี่จะไม่บอกใครเลย แค่ช่วยพี่สักครั้ง!”
“ถ้านายไม่รับปาก ฉันจะไปหาอาของนายแล้วบอกเธอว่านายทำอะไร...”
เมื่อเห็นว่าหลินเฟยปฏิเสธหัวชนฝา พานเสี่ยวเหลียนก็รู้สึกร้อนใจ เธอข่มขู่หลินเฟยอีกครั้ง
“อย่านะ ผม...ผมรับปากคุณก็ได้”
ทันทีที่หัวของหลินเฟยเริ่มร้อนขึ้น เขาก็เริ่มถอดกางเกงออก
แบบนี้ทำเอาพานเสี่ยวเหลียนมีความสุขสุด ๆ!
แต่เธอก็หยุดลงและพูดว่า: “อย่ารีบนะเสี่ยวเฟย นี่เป็นครั้งแรกของพี่ เจ้านั่นของนายน่ากลัวมาก เข้าไปแล้วมันจะไม่ทำให้พี่ตายใช่ไหม! ถ้าอาของเธอได้ยินมันจะไม่ดีนะ”
“เอาแบบนี้แล้วกัน สองวันนี้พ่อแม่สามีของพี่ไม่อยู่บ้าน พวกเขาไปที่อื่น”
“รอตอนดึก ๆ คนน้อยแล้ว นายมาหาพี่”
“เอาตามนี้แล้วกัน ทำเบี้ยวนัดล่ะ!”
พานเสี่ยวเหลียนจูบหลินเฟยอย่างแรง จากนั้น เธอก็จัดทรงผมของเธอ จากนั้นก็บิดก้นกลมของเธอเปิดประตูเดินออกไป
“เราจะทำยังไง ดีนะ…” หลินเฟยถึงกับเครียดหัวโต
ตอนนี้หลินเฟยก็อยากลิ้มรสความเป็นผู้หญิงเหมือนกัน แต่อีกคนหนึ่งเป็นม่าย ถ้าเธอนอนกับเธอจริงๆ ถ้าถูกคนอื่นพบว่าเขาตีท้ายครัวล่ะก็ คงได้โดนกระทืบพอดี และคุณอาก็คงจะลำบากไปด้วยเหมือนกัน
แต่เมื่อเห็นพานเสี่ยวเหลียนเป็นแบบนี้ ถ้าเขาไม่เห็นด้วย อีกฝ่ายก็จะไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน!
มีหวังได้โดนตามตื้อทุกวันแหง่ ๆ!
หรือว่าคืนนี้เราต้องไปจริงๆ?
หลังจากถูกพานเสี่ยวเหลียนทารุณ หลินเฟยก็รู้สึกไม่สบายตัวกว่าเดิมราวกับว่ามันกำลังจะระเบิด
“ให้ตายเถอะ แม่ม่ายจะเป็นไรไป? ในเมื่อมาถึงที่ขนาดนี้แล้ว ไม่นอนด้วยก็คงเสียเที่ยว!”
หลินเฟยกัดฟันและตัดสินใจในที่สุด
เขายังอยากรู้ว่าการเป็นลูกผู้ชายจริง ๆ รู้สึกยังไง!
หลังจากส่งพานเสี่ยวเหลียนออกไปแล้ว หลินเฟยก็เริ่มนั่งรอในคลินิก
รอจนมืดเพื่อไปพบพานเสี่ยวเหลียนอย่างลับ ๆ
พูดตามตรง หลินเฟยชอบจ้าวลู่ลู่มากกว่า เมื่อเปรียบเทียบกับพานเสี่ยวเหลียนแล้วจ้าวลู่ลู่อายุน้อยกว่า เธออายุเท่ากับหลินเฟย แถมยังนุ่มนิ่มกว่าด้วย
น่าเสียดายที่หลินเฟยไม่สามารถนอนกับจ้าวลู่ลู่ได้ ดังนั้นความคิดของเขาจึงไร้ผล
แต่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงต่อมา ก็มีเสียงฝีเท้าเร่งรีบออกไปนอกประตู
“ให้ตายเถอะ อากาศร้อนจะบ้า ไม่รู้ว่าไอ้เจ้าหลินเฟยอยู่บ้านหรือเปล่า!”
“นี่ไม่ใช่เสียงของหัวหน้าหมู่บ้านจ้าวฟู่กุ้ยเหรอ? ทำไมเขาถึงตามมาตามหาเราล่ะ?”
หลินเฟยเชิดหูของเขา เพื่อให้ได้ยินอย่างชัดเจน
หลินเฟยไม่เชื่อว่าเขามาพบแพทย์ เพราะเมื่อจ้าวฟู่กุ้ยป่วย เขามักจะไปที่เมืองหรืออำเภอ ไม่ใช่มายังสถานที่ ทุรกันดารแบบนี้
หรือว่าจ้าวลู่ลู่บอกเขาเกี่ยวกับการเรื่องตอนที่เธอไปอาบน้ำที่แม่น้ำ? แล้วจ้าวฟู่กุ้ยก็มาที่นี่เพื่อชำระบัญชีเหรอ?
ภายใต้ความสงสัย จ้าวฟู่กุ้ยก็เดินเข้าไปในคลินิก
“สวัสดีครับหัวหน้าหมู่บ้าน” หลินเฟยกล่าวสวัสดีอย่างสุภาพ
“สวัสดีหัวหน้าหมู่บ้าน…” เมื่อได้ยินเสียงของหลินเฟย ถังรั่วเสวี่ยก็ทักทายเขาเช่นกัน
“เอาล่ะ หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว วันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อจะบอกคุณเรื่องหนึ่ง” จ้าวฟู่กุ้ยเหงื่อออกโชกและโบกมืออย่างไม่อดทน
“คลินิกของคุณไม่มีใบอนุญาตทางการแพทย์ และดำเนินกิจการอย่างผิดกฎหมาย จงปิดตัวในสามวันเถอะ”
หลังจากพูดจบ จ้าวฟู่กุ้ยก็รีบเดินออกจากคลินิก
“หัวหน้าหมู่บ้าน เดี๋ยวก่อน!” ทันใดนั้นหลินเฟยก็เริ่มวิตกกังวล เขาหยุดจ้าวฟู่กุ้ยและถาม
“ฉันกับพ่อเปิดคลินิกนี้มาสิบปีแล้ว ทำไมเมื่อก่อนยังดีอยู่เลย ทำไมจู่ ๆ ก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เปิดล่ะครับ?”
คลินิกนี้เป็นมรดกที่พ่อแม่ของหลินเฟยทิ้งไว้ และยังเป็นหนทางเดียวในการอยู่รอดของหลินเฟย หากคลินิกปิด แม้แต่ข้าวเขาก็ไม่มีให้กินด้วยซ้ำ
“ไม่ได้บอกมาก่อนเหรอ? การดำเนินการโดยไม่มีใบอนุญาตทางการแพทย์ถือเป็นสิ่งผิดกฎหมาย!”
“นี่ไม่ใช่ข้าคิดจะทำเองหรอกนะ ผู้นำเขตออกคำสั่งทีละระดับว่าคลินิกเล็ก ๆ ที่ไม่มีใบอนุญาตทั้งหมดในหมู่บ้านห้ามเปิด!”
“มันไม่มีประโยชน์ที่จะบอกข้าหรอก! หากเจ้ามีข้อขัดข้องใด ๆ ก็ไปร้องเรียนกับผู้นำเอง!”
จ้าวฟู่กุ้ยจ้องมองและพูดอย่างไร้ความอดทน จากนั้นก็จากไปโดยไม่หันกลับมามอง!
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา