หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 191

เซียวเหล่ยเผชิญหน้ากับเฉินผิง ความเหน็บหนาวแผ่ซ่านไปทั่วร่างของเขา ราวกับตกลงไปอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง!

“ฉะ......เฉินผิง......นะ......นายอย่าเข้ามานะ นายฆ่าคนขององค์กรมังกรแดงไปมากขนาดนั้น ทางองค์กรไม่มีทางปล่อยนายไปแน่......”

เวลานี้ หวงเหล่ยยังคงใช้องค์กรมังกรแดงในการข่มขู่เฉินผิง!

“แกคิดว่าฉันจะกลัวองค์กรมังกรแดงงั้นเหรอ?” เฉินผิงเดินไปหยุดอยู่เบื้องหน้าของหวงเหล่ย พร้อมสีหน้ายิ้มแสยะ “ฉันให้โอกาสแกอีกหนึ่งรอบ แกสามารถเรียกคนจากองค์กรมังกรแดงมาได้อีก แต่รอบนี้แกต้องเรียกคนฝีมือดีหน่อยนะ...... ”

หวงเหล่ยมองไปทางเฉินผิง ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย แต่สุดท้ายเขาก็ควักมือถือขึ้นมาอย่างช้าๆ!

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงมิได้ห้ามปรามตน หวงเหล่ยจึงรีบโทรไปหาเลี่ยวเฟยสยง!

“คุณชายเซียว จัดการเร็วขนาดนี้เชียว กำลังจะโอนเงินที่เหลือมาใช่ไหมล่ะ”

ทันทีที่สายติด เลี่ยวเฟยสยงก็ถามไถ่อย่างตื่นเต้น

“พี่สยง คนของพี่ถูกกำจัดหมดแล้ว พวกมันไม่ใช่คู่ต่อของเขาสักนิด คนในองค์กรมังกรแดงของพี่นี่อ่อนชะมัด......”

หวงเหล่ยบ่นอย่างมิพอใจนัก คนตั้งสามสิบคน ยังสยบเฉินผิงคนเดียวไม่ได้!

เมื่อเลี่ยวเฟยสยงได้ยิน ก็ลุกพรวดขึ้นมาในทันที “นายว่าไงนะ?​ คนของฉันถูกกำจัดหมดเลย?”

“นั่นน่ะสิ แต่ล่ะคนแขนหักขาเป๋ กำลังโอดครวญกันเลย ไม่เชื่อพี่ลองฟังนะ......”

หวงเหล่ยพูดไป พร้อมส่งมือถือเข้าใกล้เหล่าสมาชิกองค์กรมังกรแดงที่นอนอยู่บนพื้น!

เสียงร้องอันเจ็บปวด ทำเลี่ยวเฟยสยงพิโรธในทันที!

“แม่งเอ้ย ใครมันริอาจมาทำร้ายคนขององค์กรมังกรแดงพวกเรา บอกที่อยู่มา เดี๋ยวฉันรีบไปตอนนี้......”

เลี่ยวเฟยสยงตะคอกเสียงดัง!

เซียวเหล่ยวางสายทันทีที่บอกที่อยู่เขาไป พร้อมมองไปที่เฉินผิงอย่างได้ใจ “เฉินผิง นายได้ยั่วโมโหองค์กรมังกรแดงสำเร็จอย่างสิ้นเชิงแล้ว อีกไม่นานพี่สยงจะมาถึงที่นี่ ถ้านายแน่จริงก็อย่าหนีล่ะ ฉันจะรอดูว่าอีกเดี๋ยวนายจะสามารถผยองได้ขนาดนี้อีกไหม......”

เมื่อเลี่ยวเฟยสยงเห็นหน้าของเฉินผิงอย่างชัดเจน ก็สติหลุดในทันที และกลัวจนมิกล้าที่จะส่งเสียงพูดแม้แต่คำเดียว!

“พี่สยง ไอ้เจ้านี่แหละ ที่ทำลูกน้องของพี่ลงไปกองกับพื้นน่ะ พี่ปล่อยเขาไปไม่ได้เด็ดขาด......”

หวงเหล่ยเห็นว่าเฉินผิงกล้ายอมรับ จึงรีบพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นในทันที!

แต่ใครจะคิดล่ะว่า ทันทีที่เซียวเหล่ยพูดจบ เลี่ยวเฟยสยงก็เดินไปที่เบื้องหน้าของเฉินผิง ด้วยท่าทีที่นอบน้อม: “ที่แท้ก็คุณเฉินนี่เอง ต้องขอโทษจริงๆ นะครับ ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเป็นคุณ......”

เมื่อเซียวเหล่ยเห็นว่าเลี่ยวเฟยสยงกำลังขอโทษเฉินผิงด้วยท่าทีที่นอบน้อม เขาก็เหวอในทันที ดวงตาของเขาแทบจะถลนออกมา!

“พี่สยง พี่ทำอะไรอยู่น่ะ?​ ทำไมพี่ต้องขอโทษเขาด้วย? เขาก็แค่นักโทษคนหนึ่งที่เพิ่งออกจากคุก พี่ไม่ต้องกลัวเขาสักนิด......”

เซียวเหล่ยพูดด้วยสีหน้าที่ไม่เข้าใจนัก!

“หุบปาก......” ฝ่ามือของเลี่ยวเฟยสยงสะบัดลงบนใบหน้าของเซียวเหล่ยอย่างเต็มแรง