หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 202

“หวังหลานหลาน นังหน้าด้าน เธอนั่นแหละที่ยั่วฉัน เธออยากให้ฉันคอยช่วยเหลือในบริษัท ก็แกล้งทำเป็นเมา แล้วให้ฉันช่วยพากลับห้อง จากนั้นเธอก็ถอดเสื้อผ้าของฉัน เธอมันผู้หญิงแพศยา...”

ชุยจื้อหย่วนถูกเฉินผิงเหยียบอยู่ จึงทำได้เพียงพยายามด่าทอด้วยความโกรธ!

เฉินผิงเห็นดังนี้จึงยกเท้าขึ้น ชุยจื้อหย่วนลุกขึ้นและพุ่งไปหาหวังหลานหลาน!

เขาตบหน้าเธออย่างรุนแรง!

หวังหลานหลานยกมือกุมหน้าและจ้องไปที่ชุยจื้อหย่วน “ชุยจื้อหย่วนคุณมันผู้ชายเฮงซวย คุณบอกว่าคุณรักฉันคนเดียว กับซุนเสี่ยวเหมิง คุณก็แค่ชอบเงินของบ้านเธอ คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะหลายใจคบผู้หญิงเยอะแยะเต็มไปหมด...”

หวังหลานหลานเองก็ไม่ยอมเป็นฝ่ายที่ด้อยกว่า จึงตอบโต้ชุยจื้อหย่วนทันที

ในไม่ช้า ทั้งสองก็ตีกันจนเสื้อผ้าขาดวิ่น ใบหน้าของชุยจื้อหย่วนก็เต็มไปด้วยรอยเลือดซิบๆ!

“รปภ. มาลากสองคนนี้ออกไปที...”

ซูอวี่ฉีตะโกนขึ้นด้วยความรำคาญเมื่อเห็นสภาพของคนทั้งคู่

พนักงานรักษาความปลอดภัยหลายนายรุดเข้ามาขับไล่ชุยจื้อหย่วนและหวังหลานหลานออกไป...

“เสี่ยวเหมิง ฉันผิดเอง ฉันผิดไปแล้ว เธอช่วยฉันด้วย ช่วยฉันที...”

ชุยจื้อหย่วนไม่อยากออกไป เขากอดขาของซุนเสี่ยวเหมิงไว้แน่น!

ซุนเสี่ยวเหมิงมองชุยจื้อหย่วนด้วยสายตารังเกียจและยกขาถีบเขาออก!

ชุยจื้อหย่วนยังคิดจะพุ่งเข้าหาเธออีกครั้ง แต่ก็ถูก รปภ. ลากออกไป!

“เพราะอะไร...เพราะอะไร...ฉันไม่ยอม...”

ชุยจื้อหย่วนร้องตะโกน แต่ไม่มีใครสงสารเขา!

ทั้งชุยจื้อหย่วนและหวังหลานหลานถูกเอาตัวออกไป ทั้งคู่ถูกไล่ออก คนอื่นๆ ในแผนกขายต่างก็รู้สึกหวั่นวิตก เพราะพวกเขาต่างก็เคยเยาะเย้ยเฉินผิงเพื่อประจบเอาใจชุยจื้อหย่วน!

เฉินผิงมองทุกคนแล้วพูดว่า “เวลานี้ตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ของบริษัทยังว่างอยู่ ก็ให้ซุนเสี่ยวเหมิงมารับหน้าที่ไปแล้วกัน ส่วนตำแหน่งผู้จัดการแผนกขาย ก็ให้หันหันรับผิดชอบนะ หวังว่าทั้งสองคนจะพยายามทำงานเพื่อบริษัทของเรา...”

หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ ทุกคนในแผนกขายก็ปรบมือ!

“ไปเถอะ พูดให้ชัดเจนไปเลยดีกว่า ฉันเองก็กำลังจะไปแล้ว...”

เมื่อซูอวี่ฉีพูดจบ เธอลุกขึ้นเดินออกไป

เฉินผิงเดินตามหวังหันหันจนทันแล้วเรียกเธอ

“หันหัน จริงๆ แล้ว พี่เห็นเธอเป็นเหมือนน้องสาวมาตั้งแต่แรกแล้ว พี่ไม่ได้ตั้งใจจะหลอกเธอนะ เพียงแต่พ่อแม่ของพี่เข้าใจอวี่ฉีผิดนิดหน่อย พี่เลยไม่ได้พูดอะไร...”

เฉินผิงไม่ได้ตั้งใจจะปิดบัง!

“พี่เฉินผิง พี่ไม่ต้องอธิบายหรอก ทั้งหมดนี้เป็นความปรารถนาของฉันฝ่ายเดียว ตอนนี้ฉันก็โอเคดี ฉันเองก็ยังอายุไม่มาก จะต้องหาแฟนที่เหมาะสมได้แน่นอน...”

หวังหันหันพยายามอย่างเต็มที่ให้ตัวเองฝืนยิ้มออกมา!

“อื้อ พี่มั่นใจว่าเธอจะต้องเจอแน่ๆ!”

เฉินผิงพยักหน้า!