หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 206

เมื่อเฉินผิงจับมือของซูอวี่ฉี ก็มีกระแสความอบอุ่นไหลจากมือของเขาเข้าสู่ร่างกายของเธอ!

“คุณ...คุณจะทำอะไร ที่นี่คนเยอะแยะ!”

ซูอวี่ฉีก้มหน้าลง เธอพูดเสียงเบาเหมือนยุงบิน ถ้าไม่ตั้งใจฟังก็จะไม่ได้ยิน!

“คุณพูดอะไรน่ะ” เฉินผิงถามเธอ

“ฉันบอกว่าไม่ใช่ที่นี่ คนเยอะแยะ เราไปในป่าเถอะ!”

ซูอวี่ฉีก้มศีรษะต่ำลงไปอีก เสียงก็ยิ่งเบาลง

“ไปในป่าทำไมน่ะ” เฉินผิงปล่อยมือของซูอวี่ฉี “รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวจะตามไม่ทัน!”

ซูอวี่ฉีชะงักค้าง แล้วเงยหน้าขึ้นมองเฉินผิง เธอเห็นเฉินผิงกำลังมองมาที่เธอพร้อมกับรอยยิ้มชั่วร้าย

“ตีตายเลย...”

ซูอวี่ฉีถลึงตาใส่แล้วเดินตามเขาไป!

หลังจากวิ่งสองก้าว ซูอวี่ฉีก็พบว่าร่างกายของเธอไม่ได้รู้สึกเหนื่อยล้าขนาดนั้นแล้ว ขาของเธอก็ไม่เจ็บแล้วด้วย เหมือนกับตอนที่เพิ่งเดินขึ้นเขามาใหม่ๆ!

“ยืนงงอะไรอยู่น่ะ เร็วเข้า!”

เฉินผิงเห็นซูอวี่ฉีหยุดนิ่ง เขาจึงตะโกนขึ้น

“อ้อ”

ซูอวี่ฉีเดินตามเฉินผิงต่อไป!

ไม่นานนัก ทั้งสองก็เดินตามกลุ่มของกู่เวิ่นเทียนทัน เมื่อเห็นเฉินผิงและซูอวี่ฉีเดินตามมาทันอย่างรวดเร็ว พวกเขาก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

“อวี่ฉี ลูกไม่ได้เหนื่อยจนเดินไม่ไหวหรอกหรือ”

ซูเหวินจงเห็นท่าทางของลูกสาว ดูเหมือนไม่เหน็ดเหนื่อยเท่าไหร่

“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้ไม่เหนื่อยแล้ว รู้สึกสบายมากด้วย”

ซูอวี่ฉีเองก็พูดด้วยสีหน้างุนงงเช่นกัน

กู่เวิ่นเทียนไม่ได้แสดงท่าทีโมโห เขาหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาจากกระเป๋า แล้วแอบยัดเข้าไปในมือของศิษย์คนนั้น “นักพรตน้อย ผมก็พาคนมารักษาให้ศิษย์น้องหญิงของคุณแหละครับ อาจารย์ของคุณทราบดี ขอแค่คุณไปรายงานเขาก็พอ!”

ลูกศิษย์วัดเต๋ามองเงินในมือ ใบหน้าปรากฏรอยยิ้ม เขาเก็บเงินลงในกระเป๋าแล้วพูดว่า “ที่แท้ก็เพื่อนของอาจารย์นี่เอง พวกคุณรออยู่ที่นี่ก่อน ข้าน้อยจะไปรายงานให้เดี๋ยวนี้!”

ศิษย์วัดเต๋าวิ่งเข้าไปในอาราม กู่เวิ่นเทียนยิ้มอย่างจนใจ มีคำกล่าวที่ว่า จัดการกับพญายมเป็นเรื่องง่าย แต่มักจะมีภูตผีมาคอยรังควานเสมอ ก็คือสถานการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่ขณะนี้นั่นเอง

“วัดเต๋าแบบนี้ ต่อให้บำเพ็ญเพียรเป็นร้อยปี ก็ไม่ได้บุญมารักษาลูกสาวของเขาให้หายจากโรคได้หรอก”

เฉินผิงยิ้มเยาะ!

สีหน้าของทุกคนก็รู้สึกเหนื่อยหน่ายไม่แพ้กัน ช่วยไม่ได้ สังคมทุกวันนี้ก็แบบนี้แหละ ทุกอย่างเป็นผลประโยชน์ไปเสียหมด ไม่ว่าจะเป็นวัดวาอาราม มีที่ไหนบ้างไม่สนใจหาเงินเข้ากระเป๋า แทนที่จะเรียกว่าวัดเต๋า เรียกว่าแหล่งท่องเที่ยวน่าจะเหมาะกว่า

ไม่นานนัก ศิษย์วัดเต๋าก็วิ่งออกมาแล้วพูดกับกู่เวิ่นเทียนด้วยความเคารพว่า “คุณครับ ท่านอาจารย์เชิญพวกท่านเข้าไปด้านใน”

กู่เวิ่นเทียนพยักหน้า แล้วพาเฉินผิงกับคนอื่นๆ เข้าไปด้านใน!

ด้านในวัดเต๋าปกคลุมไปด้วยควันธูปตลบอบอวล ธูปเหล่านี้มาจากนักท่องเที่ยวที่ซื้อมาจุด เพื่ออธิษฐานขอโชคลาภและความสุข