หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 235

เห็นฉากตรงหน้า ทุกคนก็ใบ้กิน เจ้าหยวนหวานั่นยิ่งตกใจจนพูดไม่ออก เฉินผิงร้ายกาจเกินไปแล้ว คนตั้งมากมายยังสู้เขาไม่ได้?

ญาติผู้พี่ของหยวนหวาก็คิดไม่ถึงว่าเฉินผิงจะมีพลังแข็งแกร่งขนาดนี้ เขากัดฟันทนและพูดว่า “รีบไปเชิญท่านหู่มา!”

ไม่นานก็มีคนไปเชิญท่านหู่มา!

เมื่อได้ยินว่าท่านหู่จะมา เพื่อนนักเรียนทุกคนต่างกังวลใจขึ้นมา แม้เรื่องนี้จะไม่เกี่ยวกับพวกเขา แต่ชื่อเสียงของหลินเทียนหู่ก็ทำให้พวกเขาสั่นสะท้านด้วยความกลัว!

“พี่เฉิน? เฉินเอ้อร์ก่าที่ถือม้านั่งอยู่มองที่เฉินผิงและเรียกเขา

“เอ้อร์ก่า นายกลัวเหรอ” เฉิผิงถามด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

เฉินเอ้อร์ก่ากัดฟันและส่ายหัว “ ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว อย่างมากก็แค่ตาย!”

เฉินผิงยิ้มและไม่ได้พูดอะไร!

“เฉินผิง ท่านหู่จะมาถึงแล้ว แกตายแน่ ฉันจะสับแกเป็นชิ้นๆ!”

หยวนหวาพอได้ยินว่าไปเชิญท่านหู่มาแล้ว ก็ตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันที!

“ฉันรออยู่!” เฉินผิงพูดจบก็ตรงกลับไปยังที่นั่ง สีหน้าดูสงบมาก!

อีกด้าน หลินเทียนหู่กำลังรอเฉินผิงที่ชั้นสาม แต่รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มา เขาก็ไม่กล้าโทรฯไปตามอีก ได้แต่รอต่อไป!

“ท่านหู่ ชั้นล่างเกิดเรื่องขึ้นแล้วครับ มีคนที่ห้องวีไอพีก่อเรื่อง ต่อยพี่เปียว!”

บริกรรีบวิ่งไปห้องวีไอพีชั้นสามแจ้งกับหลินเทียนหู่

“ บัดซบ ใครกล้ามาก่อกวนที่ภัตตาคารของฉัน คนของกลุ่มมังกรแดงเหรอ”

พอหลินเทียนหู่ได้ยินก็ลุกขึ้นยืนทันที รีบวิ่งลงไปชั้นล่าง!

“ไม่ชัดเจนครับ ได้ยินว่ามีพลังแข็งแกร่งมาก!”

บริกรตอบ

หลินเทียนหู่ขมวดคิ้ว ถ้าบอกว่ามีพลังที่แข็งแกร่งมาก ก็เห็นชัดว่ามาหาเรื่อง ตอนนี้นอกจากกลุ่มมังกรแดงแล้ว ยังมีใครกล้ามาก่อเรื่องที่อาณาเขตของเขาอีก สองวันก่อนเฝิงซื่อไห่เพิ่งเสียเปรียบไป ดังนั้นในเวลานี้ถ้าจะมาก่อเรื่องก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้!

ไม่นานหลินเทียนหู่ก็มาถึงชั้นสอง พอเตะประตูเข้าไป กำลังตั้งท่าจะด่าด้วยความเดือดดาลอยู่นั้น สายตาก็พลันเห็นเฉินผิงนั่งอยู่ หลินเทียนหู่ก็ตกใจ!

“ท่านหู่ มัน…”

หลินเทียนหู่ไม่ได้ตอบเขา และถามเขาเสียงดัง

“ ท่านหู่ ห้า…ห้าปีแล้วครับ!”

เปียวจื่อตัวสั่น ตอบคำถามตะกุกตะกัก

“ ห้าปีแล้ว ก็นับว่าเป็นเวลานานอยู่!” หลินเทียนหู่กล่าวอย่างใจเย็นและตบไหล่ของเปียวจื่อ!

คราวนี้เปียวจื่อหวาดกลัวจนคุกเข่าให้หลินเทียนหู่!

เขาติดตามหลินเทียนหู่มาห้าปี รู้ว่าหลินเทียนหู่ยิ่งสงบมากเท่าไร ก็ยิ่งเป็นการเจตนาว่าจะฆ่ามากเท่านั้น!

“ท่านหู่โปรดไว้ชีวิตด้วย ท่านหู่โปรดไว้ชีวิตผมด้วยเถอะครับ…”

เปียวจื่อเริ่มโขกหัวให้หลินเทียนหู่ไม่หยุด!

หลินเทียนหู่ไม่ไหวติง เขาหยิบกริชที่คมกริบออกมาโยนไปที่พื้น “ ตัดมือ!”

เปียวจื่อมองไปที่กริชบนพื้น ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเดินตรงไปหยิบขึ้นมา ตัดลงไปอย่างอำมหิต!