หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 258

“พ่อแม่คะ หนูรินเหล้าให้พวกท่านนะคะ เหล้านี้ราคาแพง ถ้าไม่ใช่หลี่เหลยของหนู จะมีโอกาสดื่มเหล้าเหมาไถรุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่นแบบนี้ได้ยังไง!”

เฉินจยาเหยากล่าวพร้อมกับเปิดขวดเหล้า จากนั้นก็รินเหล้าให้หลี่ชูเจินกับเฉินเป่าเฉียงจนเต็มแก้ว

“พี่ครับ ให้ผมชิมสักแก้วสิ ผมก็ไม่เคยดื่มเหมือนกันนะ!”

เฉินจื๋อรีบยกแก้วเหล้าขึ้นมา พลันกล่าวกับเฉินจยาเหยาด้วยใบหน้าที่หัวเราะอย่างสนุกสนาน

“ถอยไปทางนั้นเลย เด็กจะดื่มเหล้าได้ยังไง!”

เฉินจยาเหยาถลึงตาใส่เฉินจื๋ออยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นก็รินเหล้าให้หลี่เหลยกับตัวเองจนเต็มแก้ว!

“พี่เขย พี่จัดการพี่สาวผมหน่อยสิ...”

เฉินจื๋อใช้สายตาอ้อนวอนมองไปยังหลี่เหลย!

“ฮ่าฮ่าฮ่า...” หลี่เหลยหัวเราะ “รินให้เสี่ยวจื๋อสักแก้วเถอะ ถ้าดื่มเหล้านี้หมดแล้วก็จะไม่มีให้ดื่มแล้วนะ หลังจากนี้ไปก็อาจจะไม่ผลิตแล้ว!”

“ขอบคุณครับพี่เขย!” เมื่อเฉินจื๋อได้ยินแบบนั้น เขาก็ดีใจจนหยิบขวดเหล้ามารินด้วยตัวเอง!

ครอบครัวของเฉินเป่าเฉียงทั้งห้าคนรินเหล้าเหมาไถจนเต็มแก้ว มีเพียงครอบครัวของเฉินผิงเท่านั้นที่ไม่ได้รินให้!

ถังหงอิงยังพูดง่าย ถึงอย่างไรเธอก็ไม่ดื่มเหล้า ส่วนเฉินผิงในเวลานี้ก็ใจลอยไปเสียแล้ว!

มีเพียงเฉินเป่ากั๋วเท่านั้นที่เอาแต่เลียริมฝีปาก เขารู้สึกอยากดื่มตั้งนานแล้ว แต่เหล้านี้ส่งมาให้หลี่เหลย ถึงแม้เฉินเป่ากั๋วจะอยากดื่ม แต่ถ้าเขาไม่รินให้ ก็ไม่อาจเอามาได้โดยตรง!

เมื่อเห็นท่าทางของเฉินเป่ากั๋ว ทุกคนในครอบครัวของเฉินเป่าเฉียงก็ปรากฏรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมาเล็กน้อย

“เฉินจื๋อ รีบรินเหล้าให้คุณลุงของลูกสักหน่อยสิ ถึงแม้ว่าหลินเทียนหู่จะส่งเหล้านี้มาให้พี่เขยของลูก แต่อาหารมื้อนี้คุณลุงของลูกเป็นคนเลี้ยง ดังนั้นต้องให้เขาชิมด้วย!”

หลี่ชูเจินหันไปเลิกคิ้วให้กับเฉินจื๋อ จากนั้นก็กล่าวคำพูดที่แฝงความหมายบางอย่าง

“เข้าใจแล้วครับ! เฉินจื๋อยกขวดเหล้าขึ้นและกล่าวกับเฉินเป่ากั๋วว่า “คุณลุงครับ ผมจะรินเหล้าให้สักหน่อยนะครับ ถ้าคราวนี้คุณลุงไม่ได้ดื่ม เกรงว่าจะไม่ได้ดื่มไปตลอดชีวิต!”

ตอนแรกเฉินเป่ากั๋วไม่อยากดื่มของที่คนอื่นส่งให้ แต่กลิ่นหอมของเหล้านั้นช่างเข้มข้น เฉินเป่ากั๋วทนไม่ไหว จึงยกแก้วยื่นออกไปทันที!

เมื่อเฉินจื๋อเห็นแบบนั้น เขาจึงยกมุมปากขึ้น พลันรินเหล้าลงในแก้วของเฉินเป่ากั๋วสองสามหยด!

“เหล้านี้แพงมาก สองสามหยดนี้น่าจะพันหยวนขึ้นไป คุณลุงแค่ชิมก็พอแล้ว!”

เมื่อเฉินจื๋อพูดจบ เขาก็วางขวดเหล้าลง!

เมื่อเห็นเหล้าหยดน้อยที่น่าสงสารภายในแก้วเหล้า เฉินเป่ากั๋วจึงอ้าปากและดื่มมันเข้าไปในที่สุด ถึงขนาดขบคิดถึงรสชาติอยู่สักพัก!

สมแล้วที่เป็นเหล้าเหมาไถรุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่น กลิ่นเหล้าหอมหวนสุดๆ!

“ฮ่าฮ่าฮ่า...”

“งั้นอย่าชักช้าเลย พวกเรารีบไปกันเถอะ!”

เฉินเป่าเฉียงยกแก้วเหล้าขึ้น พลันกล่าวด้วยสีหน้าร้อนใจ!

“พ่อครับ ผมก็จะไป ผมยังไม่เคยดื่มเหล้ากับผู้นำที่ยิ่งใหญ่แบบนี้มาก่อนเลยนะ!”

เฉินจื๋อยกแก้วเหล้าและลุกขึ้นยืน!

“เด็กจะไปทำไม ทำตัวดีๆ อยู่ที่นี่เถอะ!”

เฉินเป่าเฉียงถลึงตาใส่เฉินจื๋อ!

เขากลัวว่าเฉินจื๋อจะพูดไม่คิด ถึงตอนนั้นทำให้หลิงเจิ้นชวนไม่พอใจขึ้นมา คงจะลำบาก คนที่ดื่มเหล้ากับท่านผู้นำเมืองได้ ไม่มีทางเป็นคนธรรมดาแน่

“พ่อครับ ให้เฉินจื๋อไปด้วยเถอะ จะได้เปิดหูเปิดตาเยอะๆ ดีต่ออนาคตนะครับ!”

หลี่เหลยพูดโน้มน้าวเฉินเป่าเฉียง

“งั้นก็ได้ จำไว้นะ พอถึงที่นั่นแล้ว ห้ามพูดอะไรทั้งนั้น!”

เฉินเป่าเฉียงกล่าวกำชับเฉินจื๋อ!