หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 260

ตอนนี้ประตูของโถงจักรพรรดิถูกผลักออก หลินเทียนหู่ถือขวดเหล้าขวดหนึ่งเดินเข้ามา!

เมื่อทุกคนเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาคือหลินเทียนหู่ ทุกคนก็ค่อยๆ พากันตกตะลึง หลินเทียนหู่ทำอะไร คนเหล่านี้ย่อมรู้อยู่แก่ใจ!

หลิงเจิ้นชวนยุติธรรมและซื่อสัตย์ เมื่อก่อนเขาไม่ชอบคบค้าสมาคมกับพวกหลินเทียนหู่

แต่คราวนี้ หลิงเจิ้นชวนเป็นคนออกปากเชิญหลินเทียนหู่ด้วยตัวเอง

“ยินดีต้อนรับนายกเทศมนตรีหลิงและผู้นำทุกท่านสู่ร้านเล็กๆ ของผม ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในวันนี้ให้เป็นหน้าที่ของผมเอง!”

หลินเทียนหู่ยิ้มและเปิดขวดเหล้า!

เนื่องจากคลุกคลีอยู่ในสังคมที่มีความหลากหลายมาตลอดทั้งปี เขาจึงเข้าใจหลักการต้อนรับแขก แต่เขาไม่เข้าใจว่าหลิงเจิ้นชวนคนนี้ส่งคนไปเชิญเขามาทำไม!

“หลินเทียนหู่ ผมไม่ได้เชิญให้คุณมาเลี้ยงอาหารหรอกนะ นั่งคุยกันเถอะ!”

หลิงเจิ้นชวนโบกมือให้หลินเทียนหู่!

หลินเทียนหู่นั่งด้านข้างหลิงเจิ้นชวนทันที สิ่งนี่ทำให้คนอื่นๆ อีกหลายคนถึงกับหน้าแข็งทื่อ!

ไม่มีใครเข้าใจว่าวันนี้หลิงเจิ้นชวนเป็นอะไร!

“นายกเทศมนตรีหลิง อยากสั่งงานอะไรก็รีบพูดมาเถอะ!”

หลังจากที่หลินเทียนหู่นั่งลง เขาก็กล่าวกับหลิงเจิ้นชวนด้วยความเคารพนอบน้อม

“ที่ผมมาทานอาหารในร้านของคุณ แถมยังส่งคนไปเชิญคุณมา เพราะผมอยากนัดหมายคุณเฉินผ่านคุณ ผมอยากกล่าวคำขอบคุณต่อหน้าคุณเฉิน!”

หลิงเจิ้นชวนกล่าวอย่างสุภาพ

เมื่อหลินเทียนหู่ได้ยิน เขาก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ที่แท้หลิงเจิ้นชวนมาที่นี่เพราะเรื่องของเมื่อวาน

“นายกเทศมนตรีหลิงมาได้ประจวบเหมาะจริงๆ วันนี้คุณเฉินเชิญแขกมาทานอาหารที่นี่เหมือนกัน อยู่ที่ชั้นล่างแล้ว!”

เฉินเป่าเฉียงมีท่าทางประหม่า มือที่ถือแก้วเหล้าสั่นเทาเล็กน้อย!

ส่วนเฉินจื๋อกับหลี่ชูเจินและอีกหลายคน ล้วนมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น พวกเรามองหลิงเจิ้นชวนโดยไม่ละสายตา!

สีหน้าของหลิงเจิ้นชวนดูโกรธเคือง เขาส่งสายตาไปทางหลี่เว่ยเจี้ยน “เหล่าหลี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

เรื่องที่หลิงเจิ้นชวนและพรรคพวกมาดื่มเหล้าที่นี่ถือเป็นความลับ ไม่มีใครรู้เลยแม้แต่น้อย ถึงอย่างไรชื่อเสียงของหลินเทียนหู่ก็ไม่ดี การที่หลิงเจิ้นชวนมาดื่มเหล้าที่ร้านของหลินเทียนหู่ อาจจะส่งผลกระทบที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเขาจึงเรียกคนมาเพียงสองสามคนและไม่ได้แจ้งคนอื่นเลย!

แต่ตอนนี้ครอบครัวของเฉินเป่าเฉียงโผล่มาที่นี่ ชัดเจนว่าพวกเขาได้รับข่าวล่วงหน้า หลี่เว่ยเจี้ยนคนนี้เป็นอธิบดีสำนักงานสาธารณสุข เฉินเป่าเฉียงเป็นลูกน้อยของเขา ดังนั้นข่าวที่แพร่งพรายออกไปต้องมาจากหลี่เว่ยเจี้ยนคนนี้แน่นอน!

เมื่อหลี่เว่ยเจี้ยนเห็นหลิงเจิ้นชวนโกรธ เขาก็กลัวจนตัวสั่นระริก เขาจ้องไปทางหลี่เหลยผู้เป็นลูกชายของตัวเองอย่างดุดัน พลันกล่าวอธิบายว่า “นายกเทศมนตรีหลิง ผมแค่บอกลูกชายของผมเท่านั้น ผมบอกเขาว่าวันนี้ตอนเที่ยงผมจะไม่กลับไปกินข้าวที่บ้าน เพราะจะมาภัตตาคารเถียนหยวน แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะอยู่ที่นี่ แถมยังพาคนมาชนแก้วเคารพด้วย!”

หลี่เว่ยเจี้ยนพยายามล้างมลทินให้กับตัวเอง เวลานี้เขาไม่กล้าแบกความรับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น ถึงแม้จะเป็นลูกชายของตัวเอง เขาก็ไม่มีทางแบกความรับผิดชอบเพื่อลูกชาย เพราะสิ่งนี้มันเกี่ยวข้องกับอาชีพการงานของเขา!

“ลูกของนายงั้นเหรอ” หลิงเจิ้นชวนขมวดคิ้ว “นายคงจะไม่บอกว่าเฉินเป่าเฉียงคนนี้เป็นลูกชายของนายใช่ไหม”