หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 278

เยี่ยเฝิงชุนอึ้งค้าง มีคนมากมายที่อยากคำนับเข้าสำนักเขา บางคนถึงกับยอมจ่ายเงินหลายล้านแต่ก็ไม่สามารถทำให้เขาตกลงได้ แต่เฉินผิงคนนี้ กลับไม่สนใจ

“ไอ้หนุ่ม ฉันให้โอกาสแล้วแกไม่เอา งั้นก็รนหาที่ตายแล้วล่ะ…”

ใบหน้าของเยี่ยเฝิงชุนเข้มขรึมลง “ฆ่ามัน!”

ศิษย์ที่เหลืออีกสามคนพุ่งเข้าไปล้อมเฉินผิงไว้ทันที หลินเทียนหู่เห็นดังนั้นก็รีบไปหลบไกลๆ ไม่ใช่เพราะหวาดกลัว แต่กลัวว่าตนเองจะไม่สามารถช่วยอะไรได้ แล้วจะกลายเป็นภาระให้เฉินผิง

เมื่อเห็นสามคนนั้นเข้ามาล้อม สีหน้าของเฉินผิงก็ยังคงเหมือนเดิม ราวกับไม่ได้แยแสคนพวกนี้ด้วยซ้ำ

“ถ้าแกยังอยากให้ศิษย์ตายอีกหลายคน งั้นฉันจะสนองแกเอง!”

เฉินผิงพูดจบก็ซัดฝ่ามือออกไป อาจดูเหมือนฝ่ามือที่สามารถจัดการได้ง่าย แต่กลับแฝงไปด้วยพลังมหาศาล คลื่นพลังวิญญาณถาโถมออกมาจากจุดชีพจรตันเถียน

ปั้ก…

เกิดระลอกคลื่นกลางอากาศ ราวกับโยนหินลงในมหาสมุทรที่นิ่งสงบ

แววตาของศิษย์ทั้งสามฉายแววหวาดกลัว แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยปาก ก็ถูกซัดจนลอยออกไปทันที

ครั้งนี้ ทั้งสามคนไม่ทันจะได้ตั้งท่าป้องกัน ก็ลงไปนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น

“นี่..”

สีหน้าของเยี่ยเฝิงชุนถอดสี ตกตะลึงไปชั่วขณะ

ส่วนเฝิงซื่อไห่ที่หลบอยู่อีกด้านก็ตัวสั่นขึ้นมาทันที เขาเริ่มรู้สึกเสียใจ เสียใจที่มาแก้แค้นเฉินผิง

“นี่ใช่กำลังภายในขั้นสูงที่แกพูดถึงใช่ไหม”

เฉินผิงเอ่ยถามเยี่ยเฝิงชุน

สีหน้าของเยี่ยเฝิงชุนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ในใจกลับสั่นตั้งนานแล้ว

เขาไม่เคยคิดว่า เฉินผิงยังหนุ่มขนาดนี้ แต่ฝีมือกลับเทียบเท่าปรมาจารย์ เขาคำนวณพลาดไป

“แก…พลังของแกแข็งแกร่งจริงๆ วันนี้ถือว่าฉันดวงซวย แต่เรื่องที่แกฆ่าศิษย์ฉัน ฉันไม่ปล่อยไปแน่”

เยี่ยเฝิงชุนพูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกไป ไม่แยแสศพของลูกศิษย์เลยสักนิด

เฝิงซื่อไห่เห็นดังนั้น ก็รีบตามเยี่ยเฝิงชุนไป

“ฉันบอกให้แกไปได้แล้วเหรอ”

ปั้ก ปั้ก ปั้ก…

เฉินผิงยืนนิ่งไม่ไหวติง ปล่อยให้เยี่ยเฝิงชุนฟาดฟันใส่ตนเอง

เมื่อซัดออกไปสามหมัด เยี่ยเฝิงชุนก็รู้สึกว่าแขนของตัวเองเริ่มชา สองมือไม่สามารถกำหมัดได้ แต่เมื่อกลับไปมองเฉินผิง ยังคงดูปกติ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเย้ย

“แก…แกเป็นพลังปราณแข็งด้วย?”

สายตาของเยี่ยเฝิงชุนเต็มไปด้วยความตะลึง

“พลังปราณแข็งอะไรกัน!” เฉินผิงกระตุกยิ้ม ก่อนจะปล่อยหมัด

เยี่ยเฝิงชุนเห็นดังนั้นก็รีบตั้งท่านั่งม้าทันที ก่อนจะตะคอก “เคล็ดเหนืออมหิต เคล็ดภูษาเหล็ก…”

ใบหน้าของเยี่ยเฝิงชุนแดงก่ำ พยายามรวบรวมพลังออกมาให้ถึงขีดสุด

ปั้ก…

หลังจากเสียงดังสนั่น ร่างกายของเยี่ยเฝิงชุนก็แน่นิ่งไป

เฝิงซื่อไห่เห็นดังนั้น ดวงตาก็ฉายแววดีใจ ขอแค่เยี่ยเฝิงชุนไม่เป็นอะไร งั้นเขาก็สามารถออกไปได้อย่างปลอดภัยแล้วสิ