หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 318

หลังจากเก็บกวาดอย่างลวกๆ แล้ว เฉินผิงก็เดินออกมาจากห้อง และพบว่าหลินเทียนหู่รออยู่นอกห้องมาตั้งนานแล้ว!

“คุณเฉิน เหอจื้อกังมาแล้วนะครับ นำเครื่องยาสมุนไพรทั้งหมดมาส่งแล้ว กำลังรอคุณไปกินข้าวเย็นด้วยกันอยู่ครับ!”

เมื่อหลินเทียนหู่เห็นเฉินผิงออกมา เขาก็พูดออกไปทันที

“อืม ไปกันเถอะ!”

เฉินผิงไม่คิดเลยว่าเหอจื้อกังจะทำงานได้มีประสิทธิภาพและรวดเร็วขนาดนี้ เตรียมเครื่องยาสมุนไพรมากมายขนาดนั้นเสร็จเรียบร้อยภายในครึ่งวัน ต้องรู้ไว้ว่าเครื่องยาสมุนไพรเหล่านี้กลั่น เสี่ยวหวนตันได้หนึ่งร้อยเม็ดเลย

เมื่อเดินมาถึงชั้นล่างของโรงแรม เฉินผิงก็เห็นว่าเหอจื้อกังกำลังสั่งให้คนขนของลงจากรถ เครื่องยาสมุนไพรเต็มรถคันใหญ่ ถูกคนขนย้ายขึ้นไปชั้นบน

“สหายเฉินผิง เครื่องยาสมุนไพรทั้งหมดพร้อมแล้วนะครับ และผมก็ได้เปิดห้องอีกสองห้องบนชั้นนั้นที่พวกคุณพักอยู่ไว้เก็บเครื่องยาสมุนไพรแล้วนะ”

เมื่อเห็นเฉินผิงลงมา เหอจื้อกังก็รีบพูดออกไป

“อืม ใช้เวลาไม่นานมากหรอกครับ เสี่ยวหวนตันร้อยเม็ดนี่ ผมเดาว่าประมาณหนึ่งวันกว่าๆ ก็คงกลั่นออกมาได้แล้วล่ะ!”

เฉินผิงพยักหน้า

“ไปกันเถอะ พวกเราไปกินข้าวกัน คราวนี้ผมจะพาคุณไปกินอาหารทานเล่นสุดพิเศษของอวิ๋นเฉิง พวกอวี่เฟยไปกันแล้วล่ะครับ!”

เหอจื้อกังพูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย

ดูออกเลยว่าเหอจื้อกังในตอนนี้ไม่มีความรู้สึกหวาดกลัวเฉินผิงและหลินเทียนหู่แล้ว! 

“ไปกันครับ!” เฉินผิงยิ้ม!

เนื่องจากถนนของกินเล่นอยู่ไม่ไกลจากโรงแรม ดังนั้นเฉินผิง หลินเทียนหู่ และเหอจื้อกังจึงเดินไปที่ถนนของกินเล่น!

แต่เพิ่งจะเดินไปได้ไม่ไกล จู่ๆ สีหน้าของเฉินผิงก็เปลี่ยนไป และขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“คุณเฉิน สังเกตเห็นอะไรบางอย่างเข้าแล้วใช่ไหมครับ”

หลินเทียนหู่ถามด้วยเสียงเบาๆ

“อืม ข้างหลังมีคนตามมา!”

เฉินผิงพยักหน้าและพูดออกไป

“มีคนเหรอ ใครตามพวกเรามาเนี่ย”

เหอจื้อกังมีสีหน้าประหลาดใจ และกำลังจะหันกลับไปมอง!

“อย่าหันไป!” เฉินผิงโอบไหล่ของเหอจื้อกัง ไม่ให้เขาหันกลับไป!

“พวกคุณคือคนของตระกูลเว่ยเหรอ”

เมื่อเฉินผิงเห็นลุงฝูและคนอื่นๆ เดินเข้ามา ก็ถามออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

“ไอ้หนุ่ม ทั้งๆ ที่รู้ว่าพวกเราคือคนของตระกูลเว่ย นึกไม่ถึงเลยว่าจะยังไม่วิ่งหนี ดูเหมือนว่าจะยังมีความกล้าอยู่บ้างนะ!” ลุงฝูยิ้มเยาะ “แต่นายทำให้ขาคุณชายของพวกเราพิการ ต่อให้นายมีความกล้าอีก ก็ช่วยชีวิตนายไม่ได้หรอก!”

“ตระกูลเว่ยเหรอ ตระกูลเว่ยแห่งเสิ่งเฉิงน่ะเหรอ” เหอจื้อกังพูดด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป!

“ถูกต้อง!” เฉินผิงพยักหน้า!

ตูม...

เหอจื้อกังตกใจกลัวจนทรงตัวไม่อยู่ แทบจะนั่งไม่ติดกับพื้น

ทั้งมณฑลเจียงเป่ย มีใครไม่รู้จักตระกูลเว่ยแห่งเสิ่งเฉิงบ้างล่ะ ตระกูลเว่ยควบคุมทั้งแวดวงการเมืองและธุรกิจทั้งหมดในเสิ่งเฉิง มีอิทธิพลอย่างมาก!

เหอจื้อกังไม่เข้าใจ ใครไปให้ความกล้าเฉินผิงกัน นึกไม่ถึงเลยว่าจะกล้าแม้กระทั่งทำให้ขาของคุณชายใหญ่ตระกูลเว่ยพิการ!

แม้ว่าหลินเทียนหู่จะมีอำนาจที่แข็งแกร่งมาก และสามารถเป็นที่ยอมรับของหลายๆ เมืองรอบๆ หงเฉิงได้ แต่ต่อหน้าตระกูลเว่ย ถือว่ายังไม่พอที่จะทำให้พวกเขาหันมามอง

เมื่อเห็นว่าเหอจื้อกังกลัวจนมีท่าทางแบบนั้น ลุงฝูก็ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ “วันนี้ฉันมาทำตามคำสั่งของหัวหน้าตระกูล มาจับตัวไอ้หนุ่มคนนี้กลับไป ถ้ากล้าขัดขืนก็จะฆ่าทิ้งโดยไม่มีข้อละเว้น คนอื่นที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องก็อย่ามาหาเรื่องใส่ตัว รีบไสหัวไปซะ!”