หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 321

ยอดฝีมือสามคนที่เหลือของตระกูลเว่ยรีบคุกเข่าลงด้วยความตกใจ ร่างกายของแต่ละคนสั่นเทาเหมือนกับตะแกรง!

พวกเขารู้ว่าแท้จริงแล้วตระกูลเว่ยโหดเหี้ยมอำมหิต ผู้ดูแลตระกูลเว่ยคือเจี่ยงหลานเฟิ่ง ไม่ใช่เว่ยคุนอัน!

“พวกแกดูแลคุณท่านให้ดี ส่วนเรื่องอื่นไม่ต้องยุ่ง!”

เจี่ยงหลานเฟิ่งมองเว่ยคุนอันที่ใบหน้าขาวซีด จากนั้นก็หันหลังกลับแล้วเดินจากไป!

หลังจากออกไปแล้ว เจี่ยงหลานเฟิ่งก็โทรหาเจี่ยงเหวินเจี๋ยผู้เป็นน้องชายของตัวเองทันที เรื่องนี้คงจะต้องให้ตระกูลเจี่ยงเป็นคนออกโรง หากพึ่งพาพวกตระกูลเว่ย เกรงว่าจะแก้แค้นไม่สำเร็จ!

หลังจากเจี่ยงเหวินเจี๋ยรับสาย เขาก็รีบเดินทางมายังตระกูลเว่ยทันที!

เมื่อเห็นเว่ยเทานอนอยู่บนเตียง เจี่ยงเหวินเจี๋ยจึงกล่าวด้วยสีหน้าโกรธเคือง “พี่ครับ ใครเป็นคนทำให้เสี่ยวเทาเป็นแบบนี้ ทำไมพี่ถึงไม่บอกผม”

“น้าครับ น้าต้องแก้แค้นให้ผมนะครับ ไอ้เฉินผิง มันทำให้ผมพิการ ต่อไปผมคงเป็นได้แค่ไอ้ขาเป๋!”

เมื่อเห็นเจี่ยงเหวินเจี๋ยมาแล้ว เว่ยเทาจึงร้องห่มร้องไห้ขึ้นมาทันที!

เจี่ยงเหวินเจี๋ยอายุมากกว่าเว่ยเทาเพียงไม่กี่ปี ทั้งสองคนเล่นด้วยกันตั้งแต่เด็กจึงมีความสัมพันธ์ที่ดีมาก พอเห็นเว่ยเทาร้องห่มร้องไห้เจี่ยงเหวินเจี๋ยจึงรู้สึกเจ็บปวดใจอยู่ชั่วขณะหนึ่ง “เสี่ยวเทา นายไม่ต้องกังวล ความแค้นในครั้งนี้ น้าจะแก้แค้นให้นายเอง!”

“น้าครับ ยังมีซูอวี่ฉีคนนั้นด้วย ทั้งหมดเป็นเพราะเธอ ไอ้เฉินผิงถึงตีผมจนขาหัก ผมอยากให้น้าจับเธอมาด้วย ผมอยากจะแก้แค้นให้สาสม!”

เว่ยเทารีบกล่าว

“ไม่มีปัญหา เดี๋ยวน้าจัดการเอง!”

เจี่ยงเหวินเจี๋ยตบไหล่พลางกล่าว

“เสี่ยวเจี๋ย หยุดก่อเรื่องได้แล้ว ซูอวี่ฉีคนนั้นเป็นลูกสาวของซูเหวินจงมหาเศษรฐีแห่งหงเฉิง ถ้าหากจับเธอมาซูเหวินจงต้องโวยวายแน่ๆ ตอนนี้พวกเราจับคนที่ทำให้เสี่ยวเทาพิการมาก็พอ อย่าสร้างปัญหาเพิ่ม!”

เจี่ยงหลานเฟิ่งพูดโน้มน้าวเจี่ยงเหวินเจี๋ย

“พี่ครับ พี่ไม่ต้องสนใจหรอก มหาเศรษฐีแห่งหงเฉิงอะไรกัน เสี่ยวเทาของพวกเราชอบลูกสาวของเขาถือเป็นความโชคดีของพวกเขาเชียวนะ!”

เจี่ยงเหวินเจี๋ยไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย หลังจากถามเหตุการณ์เล็กๆ น้อยๆ กับเสี่ยวเทาแล้วเขาก็กลับทันที!

เจี่ยงหลานเฟิ่งก็ไม่พูดอะไรอีก ถึงอย่างไรลูกชายของตัวเองก็เป็นแบบนี้ อยากหัวแข็งก็หัวแข็งไปเถอะ!

หารู้ไม่ว่าความคิดนี้ จะทำให้ทั้งตระกูลเว่ยเดินไปสู่หนทางแห่งความย่อยยับ!

หลังจากรับสาย ปลายสายก็มีเสียงกังวลของกู้เวิ่นเทียนดังมา “คุณเฉิน เกิดเรื่องแล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว...”

พอเฉินผิงได้ฟัง ร่างกายก็สั่นเทาเล็กน้อย “ท่านกู้ เกิดเรื่องอะไรขึ้น ค่อยๆ พูดนะครับ!”

“วัดเหลยหมิง วัดเหลยหมิงเกิดเรื่องแล้ว คุณรีบกลับมาเถอะ...”

น้ำเสียงของกู้เวิ่นเทียนสั่นเครือและหวาดกลัวเล็กน้อย!

“ได้ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”

เฉินผิงวางสายด้วยสีหน้าเยือกเย็นทันที!

“คุณเฉิน เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ” เมื่อหลินเทียนหู่เห็นเฉินผิงสีหน้าไม่ค่อยดี เขาจึงเอ่ยถาม

“เกิดเรื่องกับอาจารย์ปู้ซวีแล้ว ฉันจะกลับไปดูสักหน่อย นายอยู่คุ้มครองอวี่ฉีที่นี่ อย่าปล่อยให้เธอตกอยู่ในอันตรายโดยเด็ดขาด!”

เฉินผิงพูดพร้อมกับเดินไปจัดระเบียบเสื้อผ้าที่ห้อง!