หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 356

กู่หลิงเอ๋อร์กลัวว่ากู่เฟิงจะพูดไปทั่วว่าเฉินผิงเป็นแฟนของเธอ ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูของซูอวี่ฉีแล้วเธอจะไปเจอหน้าซูอวี่ฉีได้ยังไง มันน่าอายเกินไปแล้ว!

“ไม่ต้องคืนหรอก เงินหนึ่งแสนนี้ก็นับเป็นค่าที่ผมมาพักผ่อนกินข้าวบ้านคุณก็แล้วกัน ผมไม่อาจกินนอนบ้านคุณอย่างเปล่าประโยชน์ได้!”

เมื่อเฉินผิงพูดจบก็หยิบแอปเปิลขึ้นมา!

“คุณคิดจะนอนที่บ้านฉันเหรอ?” กู่หลิงเอ๋อร์มองไปยังเฉินผิงแล้วพูดต่อ ฉันเพิ่งคุยกับหัวหน้าศาลา ฉันจะไม่ส่งตัวคุณให้แต่ตอนนี้ตระกูลเจี่ยงกำลังตามหาคุณไปทุกที่แน่นอน ฉันจะหาโรงแรมเล็กๆ ให้คุณอยู่ไปก่อนแล้วหลังจากนั้นค่อยหาโอกาสให้คุณได้รู้จักกับชื่อเฟิ่ง แบบนี้แล้วคุณอาจจะรอดก็ได้!”

เฉินผิงพูดไม่ออกไปชั่วขณะเมื่อเห็นว่ากู่หลิงเอ๋อร์คนนี้กำลังช่วยเขาแต่สิ่งนี้เองก็ทำให้เฉินผิงซึ้งใจเล็กน้อย!

“ผมคิดว่าจากความแข็งแกร่งของตระกูลเจี่ยงไม่ว่าจะไปพักที่โรงแรมไหนก็สามารถหาเจอได้ ดังนั้นมันจะปลอดภัยกว่าถ้าอยู่กับคุณ!”

เฉินผิงยิ้มเบาๆ

กู่หลิงเอ๋อร์มองไปยังเฉินผิงด้วยความระแวดระวัง “คุณไม่ได้อยากจะทำอะไรฉันใช่ไหม? ฉันจะบอกคุณไว้เลยนะว่าฉันจะไม่ทำให้เพื่อนผิดหวัง ถ้าคุณกล้ามาแตะต้องฉันจริงๆ ฉันจะบอกอวี่ฉี!”

เฉินผิงทำอะไรไม่ถูก “คุณคิดมากไปแล้ว ผมมีแค่ซูอวี่ฉีอยู่ในใจดังนั้นผมจะไม่ทำอะไรคุณ วางใจได้!”

ในตอนเย็นกู่หลิงเอ๋อร์ทำอาหารและกินด้วยกันกับเฉินผิงสองคน!

ในเวลานี้กู่เฟิงก็กลับมา!

“นายมาทำไมอีก?” กู่หลิงเอ๋อร์เห็นกู่เฟิงก็ขมวดคิ้ว

“หอมจัง!” กู่เฟิงเห็นอาหารบนโต๊ะและไม่ได้รักษามารยาท เขาหยิบชามและตะเกียบขึ้นมาด้วยตัวเองแล้วเริ่มกินไปพลางพูดไปพลาง “ไม่ใช่บอกว่าเป็นเพื่อนธรรมดาเหรอ เพื่อนธรรมดาๆ พี่จะทำกับข้าวให้กินไหม? เพื่อนธรรมดาๆ จะอยู่ด้วยกันตอนกลางคืนไหม?”

“หุบปากเน่าๆ นั่นซะ ฉันกับเฉินผิงเป็นเพื่อนแค่ธรรมดาๆ ...”

กู่หลิงเอ๋อร์มองค้อนใส่กู่เฟิง

หลังจากทานอาหารเสร็จกู่เฟิงก็แคะฟันแล้วพูดกับเฉินผิง “พี่เขย ฉันจะพาพี่ไปเที่ยวเล่นตอนกลางคืน ยังไงก็ตามฉันจะให้พี่รู้จักกับเพื่อนของฉันจากนั้นไม่ว่าเรื่องอะไรในเสิ่งเฉิง แค่บอกมาคำเดียว!”

ไปถึงครึ่งทางกู่เฟิงก็รับผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมาซึ่งเป็นผู้หญิงตัวบางที่มีหน้าอกหน้าใจไม่น้อย เสื้อผ้าของเธอก็เปิดเผยมากและน่าหลงใหลไม่น้อย มองดูก็รู้แล้วว่าไม่ใช่หญิงสาวธรรมดาทั่วไป!

หญิงสาวขึ้นมาบนรถแล้วก็มองไปยังเฉินผิงที่อยู่เบาะหลังแล้วเลิกคิ้วขึ้นพูด “สุดหล่อ ชื่อว่าอะไรเหรอ? ฉันชื่อลี่ลี่ สนใจที่จะไปต่อกันไหม?”

ในขณะที่ลี่ลี่พูดเธอก็ยื่นมือไปแตะใบหน้าของเฉินผิงแต่เฉินผิงหลบแล้วหลบอีก!

“ฮ่าฮ่าฮ่า ค่อนข้างขี้อายจัง ยังบริสุทธิ์เหรอ?” ลี่ลี่หัวเราะคิกคักขึ้นมา

“อย่ายุ่งนา นี่คือพี่เขยฉัน...”

กู่เฟิงจ้องไปยังหน้าของหญิงสาวจากนั้นก็พูดกับเฉินผิงด้วยความลำบากใจ “พี่เขย ลี่ลี่เธอก็เป็นคนแบบนี้แหละ ชอบล้อเล่น อย่าไปใส่ใจเลย!”

เฉินผิงยิ้มแล้วถาม “แฟนนาย?”

“อ่า...” กู่เฟิงเปล่งเสียงออกมาแต่ไม่ได้ตอบคำถามของเฉินผิงอย่างชัดเจน!