หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 360

ปัง...

เฉินผิงเตะตู๋เหยี่ยนหลงกระเด็นขึ้นไปในอากาศ ครั้งนี้ตัวเขาลอยกระเด็นไปไกลกว่าสิบเมตรก่อนจะร่วงลงมาอย่างแรง

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงกล้าที่จะลงไม้ลงมือกับตู๋เหยี่ยนหลงกู่เฟิงก็ตกใจตาถลนจนเกือบจะไม่หายใจ

“ไอ้หนุ่ม แกกล้าดียังไงถึงกล้าต่อยพี่หลง แกจะต้องตายเดี๋ยวนี้...”

เมื่อหนีเว่ยเห็นว่าเฉินผิงกล้าโจมตีตู๋เหยี่ยนหลงก็พูดอย่างตื่นเต้น

เฉินผิงชำเลืองมองหนีเว่ยด้วยสายตาเสียดแทง หนีเว่ยกลัวจนไม่กล้าพูดอีกต่อไป!

ในเวลานี้ตู๋เหยี่ยนหลงถูกพยุงขึ้นมาและมีเลือดไหลออกจากมุมปาก!

“เคลียร์สถานที่ ปิดประตู...”

ตู๋เหยี่ยนหลงจ้องมองไปยังเฉินผิงแล้วตะโกนสั่งเสียงดัง!

ไม่นานทั้งบาร์ก็ว่างเปล่า แม้แต่กู่เฟิงก็ถูกโยนออกไปด้วย

ในบาร์ขนาดใหญ่มีเพียงเฉินผิงเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ลำพังและยังมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบาร์อีกหลายสิบคน

หลังจากที่กู่เฟิงถูกโยนออกไปเขาก็ลุกขึ้นมาด้วยขาที่สั่นเทาและวิ่งหนีไปโดยไม่แม้แต่จะหันมามอง ตอนนี้ไม่อาจไปเรียกเฉินผิงว่าพี่เขยได้อีก มันจะเป็นการดีที่สุดหากจะไม่ไปทำให้เขาโกรธเพิ่ม!

เฉินผิงนั่งอยู่บนเก้าอี้เงียบๆ และหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด สีหน้าของเขานั้นไม่เปลี่ยนไปเลย!

“ถ้าไม่ใช่เพราะชื่อเสียงของสำนักชื่อเฟิ่งและเจ้าสำนักของพวกแกเป็นผู้หญิง แกคิดว่าตอนนี้แกจะยังมีโอกาสมายืนพูดต่อหน้าฉันไหม?”

เฉินผิงกล่าวด้วยท่าทางเหยียดหยาม

“ได้เลยไอ้หนุ่ม จะตายอยู่แล้วยังจะอวดดีอีก!” สีหน้าของตู๋เหยี่ยนหลงเต็มไปด้วยความโกรธ “ไปฆ่ามันให้ฉัน...”

เมื่อตู๋เหยี่ยนหลงพูดจบ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนก็พุ่งเข้าหาเฉินผิงพร้อมกับไม้!

“น่าขำ!”

เฉินผิงพูดอย่างเย็นชาและจู่ๆ ร่างของเขาก็หายไป

เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ตู๋เหยี่ยนหลงคนนี้จะมาเตือนตัวเองได้ยังไง

สีหน้าของตู๋เหยี่ยนหลงเปลี่ยนไปเป็นสีหน้าแห่งความอับอายอย่างมาก เขาหลบตาแล้วพูดว่า “เจ้า...เจ้าสำนักของพวกเรามาถึงเกรงว่าจะไม่ไว้ชีวิตฉัน!”

คำพูดของตู๋เหยี่ยนหลงทำให้เฉินผิงเข้าใจในทันที ความรู้สึกของไอ้บ้านี้คือกลัวว่าถ้าเจ้าสำนักของพวกเขามาถึงเขาเองจะลำบาก!

ในท้ายที่สุดเขาก็หยิ่งยโสเจ้าจี้เจ้าการและต่อยตีผู้คนโดยไม่เลือกหน้ามันไม่เหมือนกับเรื่องที่สำนักชื่อเฟิ่งจะทำ!

“เรียกเจ้าสำนักหรือจะตาย แกเลือกเอาสิ!”

เฉินผิงไม่อยากที่จะพูดเรื่องไร้สาระกับตู๋เหยี่ยนหลงดังนั้นเขาจึงขู่

“ฉันเรียก ฉันจะเรียกเดี๋ยวนี้!”

เมื่อเผชิญกับความตายตรงหน้าตู๋เหยี่ยนหลงก็ไม่รีรอ

ตู๋เหยี่ยนหลงหยิบโทรศัพท์ออกมาและทำได้แค่โทรหาเจ้าสำนัก!