หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 438

ตอนที่ซุนซือเหมี่ยวเห็นเม็ดยาที่อยู่ในมือของไป๋จ่านถัง เขาถึงกับเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ “นี่ นี่มัน…”

“นี่คือต้าหวนตัน มีสรรพคุณดีกว่าเสี่ยวหวนตัน ช่วยในการเพิ่มกำลังภายในและเพิ่มพลังสำหรับผู้ฝึกยุทธ์ แล้วยังช่วยในการรักษาอาการบาดเจ็บภายในอีกด้วย”

ไป๋จ่านถังกับซุนซือเหมี่ยวอ้าปากค้างฟังเฉินผิงบรรยาสรรพคุณของยา เฉินผิงคิดค้นยาต้าหวนตันขึ้นมาเพื่อชื่อเฟิ่งกับหลินเทียนหู่แต่เขาเก็บไว้กับตัวเองหนึ่งเม็ด

“คุณเป็นคนคิดค้นยานี้ขึ้นมาหรือ?” ไป๋จ่านถังถามเขา

“ถ้าคุณไม่เชื่อผม เราก็คงไม่มีอะไรที่ต้องคุยกัน” เขาโบกมือเบาๆ ยาเม็ดสีเขียวก็ปลิวกลับมายังฝ่ามือของเขา

“เฉินผิง ตระกูลไป๋ยินดีจ่ายเงินให้คุณสิบพันล้านเหรียญสำหรับเทียบยา พร้อมคำมั่นสัญญาที่จะช่วยคุณจัดการเรื่องเจี่ยงเจิ้งเต๋อกับหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่ คุณคิดว่าข้อเสนอนี้เป็นอย่างไรบ้าง?” ไป๋จ่านถังยื่นข้อเสนอให้เขาด้วยความจริงใจ

“ผมบอกคุณแล้วว่าผมจะจัดการกับปัญหาของผมด้วยตัวเอง ผมยังต้องการแลกเทียบยากับยาครึ่งหนึ่ง” เฉินผิงตอบพร้อมกับส่ายหัวปฏิเสธ

ไป๋จ่านถังคิ้วขมวดเพราะถูกปฏิเสธ เขาตัดสินใจเรื่องแลกเปลี่ยนยาครึ่งหนึ่งของตำหนักยาไม่ได้ ตระกูลไป๋ใช้ความพยายามอย่างมากในการจัดหายาเพื่อส่งเข้ามายังตำหนักยา แหล่งจัดหายาสมุนไพรนั้นมีจำกัด เขาไม่อยากเสียยาไปกว่าครึ่งในพริบตาให้กับเฉินผิง

เฉินผิงเห็นไป๋จ่านถังลังเลและไม่เอ่ยตอบอะไร จึงหมุนตัวเตรียมจะจากไป เขาเดินไปได้เพียงสองก้าวก็มีกลุ่มคนพุ่งเข้ามาจากทางเข้าห้อมล้อมเขาไว้

เฉินผิงคิดว่าคนกลุ่มนี้คงจะซุ่มรอเขาอยู่ตั้งแต่แรก ถ้าข้อตกลงระหว่างเขากับไป๋จ่านถังสำเร็จด้วยดีคนกลุ่มนี้ก็คงจะไม่พุ่งเข้ามา

ดวงตาของเฉินผิงแข็งกร้าวยามที่หันไปมองไป๋จ่านถัง “นี่หมายความว่าอย่างไร?”

“คุณควรจะฉลาดตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกต้อง ไม่เคยมีใครปฏิเสธตำหนักยามาก่อน คุณจะออกไปจากที่นี่ได้ก็ต่อเมื่อคุณส่งเทียบยานั่นให้กับเรา” ซุนซือเหมี่ยวเอ่ยตอบแทนไป๋จ่านถังเสียงเย็น

“ถ้าอย่างนั้นพวกคุณก็วางแผนที่จะปล้นผมกลางวันแสกๆ สินะ?” เฉินผิงกล่าวพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

เฉินผิงไม่ได้หยุดฝีเท้าเขาส่งคลื่นพลังขุมหนึ่งพุ่งเข้าใส่กลุ่มชายพวกนั้น คนกลุ่มนั้นถึงกับผงะถอยหลังออกไปหลายก้าว

ซุนซือเหมี่ยวระเบิดความโกรธออกมาตะโกนว่า “ผมจะสู้กับคุณเอง”

“หยุดเดี๋ยวนี้!” ไป๋จ่านถังตะโกนก้อง

ซุนซือเหมี่ยวหยุดชะงักอยู่กับที่ได้แต่มองดูเฉินผิงจากไป

“คุณไป๋…” ซุนซือเหมี่ยวเหลือบมองไป๋จ่านถังด้วยความสงสัย

“ปล่อยเขาไปก่อน เรายังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำ พวกเราค่อยมาจัดการกับเขาหลังจากงานชุมนุมเพื่อศิลปะการต่อสู้” ไป๋จ่านถังมองไปรอบๆ แล้วจึงเดินกลับเข้าไปด้านหลัง