หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 445

ฟ้าว! เกิดเสียงดังจนหูแทบระเบิด ชายหนุ่มก้าวหลบหลีกด้วยความว่องไว สีหน้าของเขาซีดเซียว บนพื้นปรากฎรอยบาดลึกขึ้นสายหนึ่ง

เขาถึงกับควบคุมอาการสั่นที่มืออย่างรุนแรงไม่ได้ สายตาของเขามองเจ้าโล้นด้วยความกลัวสุดขีด เจ้าโล้นเกือบทำลายเกราะป้องกันของเขาด้วยหมัดเดียว!

ชายหนุ่มอ้าปากค้างแล้วพูดว่า “พี่โล้น ข้าอดทึ่งพี่ไม่ได้! ผม…”

เจ้าโล้นหมดความอดทนจึงตวาดตัดบทเขา “พอได้แล้ว!”

วินาทีต่อมาก็มีเสียงดังก้องขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เจ้าโล้นเหวี่ยงหมัดใส่ชายหนุ่ม เหมือนอัสนีบาตรฟาดลงมาทำให้หัวใจของเขาเกือบหยุดเต้น ชายหนุ่มหันหลังวิ่งหนีสุดชีวิตโดยไม่ต้องคิด ตอนแรกเขาคิดว่าจะยอมแพ้ แต่มาคิดดูอีกทีเขาก็รู้สึกว่าเจ้าโล้นคงจะไม่ยอมหยุดพุ่งหมัดใส่เขาถ้าว่าเขายังไม่พบจุดจบ!

โชคร้ายที่สุดท้ายแล้วเขาก็สามารถหลบหมัดมรณะของเจ้าโล้นได้ ตอนที่เขาหันกลับไปหมัดนั่นพุ่งเข้าใส่ด้านหลังของเขาอย่างแรงทำให้เขาลอยละลิ่วไปในทันที!

เขากระอักเลือดออกมาจากปากทำให้เลือดกระเซ็นลอยละล่องอยู่ในอากาศ ชายหนุ่มตกลงบนพื้นด้านล่างลานประลองพยายามกระเสือกกระสนลุกขึ้นยืนโงนเงน เขาสูดลมหายใจเฮือกสุดท้ายแล้วก็สิ้นลมไปโดยไม่มีโอกาสได้พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว

“นี่คือการประลองแห่งความเป็นความตาย! มีใครกล้าที่จะมาท้าประลองกับข้าอีกบ้าง?” เจ้าโล้นเลือดเย็นมองดูทุกคนด้านล่างสนามประลองด้วยแววตายโสโอหังพร้อมกับเอ่ยท้าเสียงดัง เขาไม่แลสายตามองไปยังร่างไร้วิญญาณของชายหนุ่มที่นอนจมกองเลือดบนพื้นเลยแม้แต่น้อย

ความยโสของชายหัวโล้นทำให้ผู้คนแทบคลั่งด้วยความโกรธเกรี้ยว ญาติของชายหนุ่มคนนั้นอยากจะพุ่งตัวออกไปเพื่อแก้แค้น แต่พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะมีการจำกัดอายุผู้เข้าร่วมประลอง

ไม่ว่าพวกเขาจะเก่งกาจสักแค่ไหนก็ไม่สามารถเข้าร่วมประลองได้เพราะพวกเขาอายุเกินกำหนดตามกฎของผู้เข้าร่วม พวกเขาจึงทำได้เพียงจ้องมองไปที่ชายหัวโล้นด้วยความเกลียดชังอย่างรุนแรง

ผู้อาวุโสทั้งหลายที่นั่งอยู่ในสนามประลองต่างก็ขมวดคิ้วเพราะความโหดเหี้ยมของเจ้าโล้น แต่พวกเขาก็พูดอะไรไม่ได้เพราะถือเป็นเรื่องปกติที่ผู้ประลองอาจจะบาดเจ็บหรือแม้แต่จะพบจุดจบที่น่าเศร้า

“มีใครกล้าออกมาท้าประลองกับเขาอีกหรือไม่?” ซุนซือเหมี่ยวเอ่ยถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย

ได้ยินดังนั้น อู่ซีจึงคิดจะก้าวเท้าขึ้นไปบนสนามประลองแต่เฉินผิงเข้าไปขวางเขาไว้ “อย่าใจร้อน ตอนนี้ความสามารถในการต่อสู้ของเขายังเหนือกว่าคุณมากนัก รอให้เขาสู้กับคนอื่นอีกสักสองสามครั้งให้พลังเขาอ่อนลงอีกสักหน่อย”

เจ้าโล้นแสยะยิ้มดูแคลนในขณะที่ชำเลืองมองอู่ซี “หึ เสียเวลาพ่นลมหายใจเพื่อการแสดงที่ยิ่งใหญ่เสียจริงๆ!”

ชั่วขณะนั้นเขาก็ปล่อยหมัดออกไป ทำให้อากาศบริเวณนั้นเกิดความแปรปรวน เพียงเสี้ยววินาทีแสงพลังที่หมัดของอู่ซีเปล่งก็หายไปเป็นผลให้หมัดของทั้งคู่พุ่งเข้าปะทะกัน

ปัง!

หลังจากเสียงดังกัมปนาทสิ้นสุดลง อู่ซีก็ทิ้งตัวลงบนลานประลองด้วยความรวดเร็วและเซถอยหลังไปสองสามก้าว เขารู้สึกชาที่แขนแล้วก็จ้องมองเจ้าโล้นด้วยความไม่เชื่อสายตา

“นี่นาย นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันหรอก นายคิดว่าแค่ความอยากเอาชนะก็จะสามารถเป็นผู้ชนะได้อย่างนั้นหรือ หา?” เจ้าโล้นหัวเราะเยาะพร้อมกับระเบิดพลังหมัดเข้าใส่อู่ซี

อู่ซีอยู่ในสภาพย่ำแย่ เขาแทบจะป้องกันพลังหมัดอันหนักหน่วงของเจ้าโล้นไม่ไหว แขนเขาชาไปหมดเพราะพลังหมัดที่ส่งมา ทำได้แค่เพียงเซถอยหลัง!