หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 447

“ถ้าอย่างนั้นก็ดี” เจ้าโล้นตอบกลับ หลังจากนั้นเขาก็ส่งเสียงคำรามออกมา ผิวของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเข้ม หน้าผากเริ่มมีเส้นเลือดปูดโปน ทันใดนั้นเขาก็โจมตีด้วยการเหวี่ยงหมัดที่มีความรุนแรงเหมือนกับคลื่นซึนามิซัดเข้าใส่เฉินผิง

อู่ซีที่นั่งดูอยู่ด้านข้างเวทีสีหน้าซีดเผือด ถ้าหากเขาโดนหมัดนี้ตั้งแต่ยกแรกๆ ที่เริ่มต่อสู้กัน เขาก็คงไม่สามารถยื้อได้นานขนาดนั้นเป็นแน่

เฉินผิงยิ้มเยาะทันทีที่เห็นเจ้าโล้นปล่อยหมัด เขารอจนกระทั่งเจ้าโล้นเข้ามาใกล้จนถึงตรงหน้าเขาก่อนที่จะปล่อยหมัดตอบโต้กลับไปด้วยทางท่างปกติ ทุกคนมองเห็นเพียงหมัดที่ไร้พลังของเฉินผิงทำให้ดูเหมือนทั้งสองคนนั้นห่างชั้นกันมาก

ทันทีที่หมัดของทั้งสองคนปะทะกันมันก็สร้างพลังมหาศาลออกมา แม้แต่ผู้อาวุโสสองสามคนที่อยู่บนเวทีก็ยังต้องใช้กำลังภายในเพื่อต้านแรงปะทะนี้ พลังนี้เกือบกวาดผู้ชมด้านล่างให้ลอยขึ้นจากพื้น โต๊ะและเก้าอี้ก็ล้มระเนระนาด

แครก! มันเป็นเสียงแตกหักที่คมชัด

พอทุกคนกลับมายืนได้อย่างมั่นคง พวกเขาก็มองเห็นแขนของเจ้าโล้นหักงอในลักษณะที่แปลกประหลาด เขายืนแน่นิ่งอยู่กับที่สีหน้าดูซีดเซียวน่าสยดสยอง สายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเมื่อเขามองไปที่เฉินผิง

“ข้า…ข้ายอม…”

ตอนนี้เจ้าโล้นรู้แล้วว่าเฉินผิงแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก เขาจึงตัดสินใจยอมแพ้อย่างเร็ว แต่น่าเสียดายที่เฉินผิงตบหน้าเขาเพื่อตัดบท

เพี้ยะ! ใบหน้าครึ่งซีกของเจ้าโล้นกลายเป็นสีแดงและบวมเป่งทันที ฟันทั้งหมดในปากของเขาหลุดออกมา ความเจ็บนั้นรุนแรงจนเขาต้องกรีดร้องออกมาด้วยความปวดร้าว

“ผมรู้ว่าคุณต้องการยอมแพ้ แต่ผมคงจะอนุญาตให้คุณทำแบบนั้นไม่ได้” หลังจากพูดจบ เฉินผิงก็ปล่อยหมัดพุ่งเข้าใส่เขาอีกครั้ง

เจ้าโล้นคำรามลั่น เขาใช้มืออีกข้างที่ยังใช้การได้ปกป้องตัวเองอย่างเต็มที่ สิ่งที่เขาต้องการตอนนี้คือการหนี แต่ขาของเขาตอนนี้จมลงบนสนามประลอง ทำให้ก้าวขยับไปไหนไม่ได้

ทุกคนต่างก็ประหลาดใจที่เจี่ยงเจิ้งเต๋อยิ้มเยาะแล้วพูดว่า “ซุนซือเหมี่ยวเป็นประธานดูแลที่นี่ เขายังไม่พูดอะไรเลย แล้วแกมาเห่าหอนอะไรล่ะตาเฒ่า? ตอนนี้แกไม่มีสิทธิ์พูดทั้งนั้น”

เขายกมือขึ้นโบกอย่างไม่สนใจใยดีส่งคลื่นพลังขุมหนึ่งพุ่งเข้าใส่ผู้อาวุโส ผู้อาวุโสท่านนั้นขมวดคิ้วแล้วก็ปล่อยกำลังภายในออกมาต้านไว้ทันที แต่เขาก็ยังถูกแรงปะทะทำให้ลอยละล่องกระเด็นออกไปด้านนอกสนามประลอง เก้าอี้ที่เขานั่งถึงกับแตกสลาย

ทุกคนต่างตกใจที่ได้เห็นแบบนั้น มีเพียงคนที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะมีคุณสมบัติเหมาะสมในการเป็นกรรมการ แต่เจี่ยงเจิ้งเต๋อกลับสามารถส่งเขาลอยออกไปได้ด้วยการโบกมือเพียงครั้งเดียว

ซุนซือเหมี่ยวโกรธจัด ตำหนักยาเป็นประธานในการจัดงานชุมนุมเพื่อศิลปะการต่อสู้ในครั้งนี้ พฤติกรรมของเจี่ยงเจิ้งเต๋อนั่นถือเป็นการตบหน้าตำหนักยา อีกทั้งคำพูดนั่นอีกมันทำให้เขารู้สึกอับอาย

ก่อนหน้านี้ที่เขาไม่พูดอะไรเพราะต้องการจะสั่งสอนเฉินผิง แต่ตอนนี้เจี่ยงเจิ้งเต๋อไม่เพียงแต่ตั้งใจจะไล่ล่าเฉินผิงเท่านั้น เขายังเหยียดหยามซุนซือเหมี่ยวอีกด้วย มีบางสิ่งที่เขาไม่สามารถจัดการมันต่อหน้าผู้คนมากมายได้โดยเฉพาะตอนนี้ที่ไป๋จ่านถังกำลังสังเกตการณ์อยู่ในเงามืด

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร