หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 539

ทันใดนั้น ทั่วทั้งทะเลสาบสงบลง จากคลื่นยักษ์ม้วนตัวกลับกลายเป็นดั่งลูกศร มันพุ่งกลับไปหาเฉียนเฟิง ความแรงของมันมากมายจนแยกน้ำในทะเลสาบออกเป็นสองฝั่ง

เมื่อเห็นการโจมตีนั่น เฉียนเฟิงกระโดดหลบขึ้นไปในอากาศ เรือที่อยู่ด้านใต้เขานั้นแหลกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในทันที

ถึงแม้ว่าเขาจะหลบการโจมตีนั้นพ้น แต่กับผู้ติดตามที่อยู่ด้านหลังของเขาหาเป็นเช่นนั้นไม่ คลื่นยักษ์ถาโถมเขาใส่พวกเขา มันฉีกเอาเรือและร่างกายของพวกเขาขาดเป็นชิ้นๆ ราวกับเครื่องบด

เมื่อพวกสัตว์พิษได้กลิ่นคาวเลือด พวกมันรีบว่ายกลับมายังศพมากมายที่ร่วงลงพื้นน้ำและกัดกิน

สำหรับคนของหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่ที่เหลือ พวกเขาจำต้องล่าถอยกลับไปที่ท่าเรือหลังจากที่ได้เห็นภาพอันน่าสยดสยอง

“แกนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมผู้อาวุโสทั้งสี่ถึงหักหลังฉัน” เฉียนเฟิงพูดเย้ยหยันขณะลอยอยู่ในอากาศ ก่อนที่ร่างกายของเขาจะลงมายืนหยุดนิ่งที่ผิวน้ำ

ถ้าหากว่าต้าฉางเหล่าไม่ได้บอกเฉินผิงเกี่ยวเขาสะพานหินที่อยู่ใต้ผืนน้ำก่อนหน้านี้ เขาคงคิดว่าเฉียนเฟิงสามารถเดินบนน้ำได้เป็นแน่

เฉินผิงร่อนลงบนแผ่นไม้ที่ลอยอยู่บนผิวน้ำในเวลาเดียวกัน แม้ว่าเขาจะสามารถยืนบนน้ำได้แต่นั่นก็ต้องใช้พลังเป็นอย่างมาก ตอนนี้บนผิวน้ำของทะเลสาบเต็มไปด้วยเศษไม้ลอยอยู่มากมาย เฉินผิงสามารถประหยัดพลังงานไปได้เยอะถ้าใช้พวกมันเป็นที่รองรับ

เฉินผิงแสดงท่าทีเหยียดหยามเฉียนเฟิง “น่าแปลกใจจริงๆ แกบอกว่าคนอื่นหักหลังแก ทั้งๆ ที่ตัวแกเองก็ทำเช่นกัน แกมันก็แค่ตัวตลกเท่านั้น”

เฉียนเฟิงสั่นสะท้านชั่วครู่ก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มกว้าง “ฉันไม่คิดมาก่อนว่าแกได้พบกับเซินเตี้ยนซานแล้ว อย่างไรเสีย แกไม่ควรเชื่อทุกสิ่งที่เขาพูด สุดท้ายเขามันก็เป็นแค่คนเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน แกคิดว่าเขาก่อตั้งหุบเขาแห่งนี้เพื่อจุดประสงค์อันสูงส่งอย่างนั้นเหรอ? เขาแค่อาศัยความสามารถในการอ่านใจใครบางคนเพื่อหลอกลวงเท่านั้น! มาคิดๆ ดูแล้วแกเองยังหนุ่มแน่นและมีพลังมากมาย ทำไมแกไม่มาร่วมมือกับฉันล่ะ? ฉันสามารถยกระดับความแข็งแกร่งของแกไปอีกขั้นได้นะ มันน่าสนใจกว่าการช่วยเหลือเซินเตี้ยนซานอย่างแน่นอน เพราะท้ายที่สุดเขาก็แค่หลอกใช้แกเท่านั้น”

“ดูเหมือนว่าถ้าฉันฆ่าแก ก็จะสร้างความเกลียดชังระหว่างหมู่บ้านหม่าวกับฉันสินะ นั่นเจ็บปวดเป็นบ้าเลย” เฉินผิงขมวดคิ้วพลางถอนหายใจ

เนื่องจากเขายุ่งมากจนเขาไม่สามารถที่จะหาเวลาฝึกฝนต่อได้ วันที่สิบห้าเดือนเจ็ดกำลังใกล้เข้ามา แม้ว่าเขาจะบรรลุพลังขั้นพื้นฐานแล้วก็ตาม แต่เขาก็ยังไม่มีความมั่นใจมากพอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากได้ยินสิ่งที่เซินเตี้ยนซานบอก เขาจะพบกับหายนะในวันแห่งโชคชะตานั้น ด้วยเหตุนี้ เฉินผิงจึงต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นไปอีกขั้น เพื่อให้ตนเองพร้อมเผชิญกับทุกสิ่งที่กำลังจะมาถึง

“แกว่ายังไงนะ?” สีหน้าของเฉียนเฟิงเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม “แกคิดจริงๆ หรือว่าจะสามารถฆ่าฉันได้? นี่มันเรื่องตลกสิ้นดี”

เมื่อเขาพูดจบ เฉียนเฟิงก็แตะเท้าลงไปที่ผิวน้ำและกระโดนขึ้นบนอากาศอีกครั้ง เขาซัดพลังฝ่ามือออกไป ก่อให้เกิดคลื่นยักษ์อีกลูกโจมตีเข้าใส่เฉินผิง