ซ่งเถี่ยสั่งให้คนของเธอเอาบัตรคอนเสิร์ตแถวหน้าไปส่งเฉินผิงในวันต่อมา
เฉินผิงลืมตาที่พร่ามัวมองบัตรคอนเสิร์ต แล้วกลอกตาก่อนจะกลับไปนอน หลังจากที่รู้ว่าคอนเสิร์ตไม่ได้จัดขึ้นในอีกสองสามชั่วโมง
ในระหว่างนั้น เฉินหยิงเซี่ยและหญิงสาวอีกสองคนยืนกระวนกระวายที่ทางเข้าสนามกีฬาหงเฉิง
“แน่ใจนะว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอหาบัตรคอนเสิร์ตมาให้เราได้?” เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งของเธอถาม “เท่าที่ฉันรู้คือบัตรคอนเสิร์ตขายหมดทันทีที่วางขาย มีหลายคนที่ต้องซื้อบัตรราคาแพงลิ่วจากพวกที่เอาบัตรมาขายต่อ!”
“เขาเส้นใหญ่จะตาย” เฉินหยิงเซี่ยตอบอย่างมั่นใจ “ถ้าเขาบอกว่าจะหามาได้ งั้นเขาก็ต้องหามาได้”
เฉินหยิงเซี่ยยิ่งนับถือและวางใจในตัวเฉินผิงมากขึ้น หลังจากที่เขาช่วยเธอจากโกวจื่อ
“งั้นก็โทรหาเขาสิ!” เด็กสาวอีกคนพูดอย่างอดรนทนไม่ไหว
“ให้เขาส่งบัตรมาให้ตอนนี้เลย คอนเสิร์ตจะเริ่มแล้ว คนกำลังจะเต็มสนามกีฬาอยู่แล้ว!”
“ฉันโทรแล้วแต่เขาปิดโทรศัพท์!” เฉินหยิงเซี่ยร้องอย่างหมดหนทาง
ในตอนนั้นเอง มีเด็กหนุ่มสามคนเดินเข้ามาหาสาวๆ คนหนึ่งสวมต่างหูทันสมัยที่ติ่งหูขวา
เฉินหยิงเซี่ยผวาและลนลานเมื่อเห็นทั้งสามคนเดินเข้ามา
“พวกเธอไม่มีบัตรเหรอ?” เด็กหนุ่มที่สวมต่างหูถาม
เฉินหยิงเซี่ยเพียงแค่ถอยห่างจากเขาโดยไม่พูดอะไร
“เฉินหยิงเซี่ยบอกว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอจะหาบัตรมาให้เรา” หญิงสาวคนหนึ่งพูด
“ฮ่าๆ!” เด็กหนุ่มหัวเราะระหว่างที่เขาโบกบัตรที่หนาเป็นฟ่อนต่อหน้าเด็กสาว “โชคดีที่ผมเอามาให้แล้ว! ผมหาบัตรพวกนี้มาได้เพราะพ่อของผมเป็นสปอนเซอร์”
เพื่อนของเฉินหยิงเซี่ยตาลุกวาว แม้แต่เฉินหยิงเซี่ยยังไม่อาจซ่อนแววอิจฉาในดวงตา
เพื่อนปลอมๆ ของฉันอยากได้บัตรคอนเสิร์ตจนตัวสั่น!
“ฉันไม่อยากได้บัตรแล้ว”เฉินหยิงเซี่ยพูดอย่างไม่ใยดี ระหว่างที่เธอถอยออกมาด้วยความไม่พอใจ “ถ้าพวกเธออยากได้มากก็จูบเขาเองสิ ฉันรอลูกพี่ลูกน้องของฉันดีกว่า อย่างน้อยเขาก็หามาให้แบบไม่มีเงื่อนไข”
“ลูกพี่ลูกน้องของเธอขี้โม้! ถ้าเขามีบัตรจริงก็คงอยู่ที่นี่แล้ว ที่เขาปิดมือถือเพราะไม่อยากให้เธอโทรตาม ยายโง่!”
“เขามาจากหมู่บ้านเหมือนกับเธอใช่ไหม? ฉันสงสัยจริงๆ ว่าเขาจะใช้เส้นสายหาบัตรสักใบมาได้บ้างหรือเปล่า”
เหล่าเด็กสาวรุมดูหมิ่นดูแคลนเฉินหยิงเซี่ยด้วยความผิดหวัง
เฉินหยิงเซี่ยก้มหน้ามองพื้น เธอไม่ได้พูดปกป้องตัวเองเลยแต่อย่างใด เธอรู้สึกเจ็บมากเป็นพิเศษเพราะสองคนนั้นคือเพื่อนที่สนิทที่สุดที่โรงเรียน ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเธอจะพูดทำร้ายจิตใจฉันได้ขนาดนี้เพราะบัตรแค่ไม่กี่ใบ ฉันนึกว่ามิตรภาพของเราจะมีความหมายอะไรเสียอีก!
“ก็นะ เธอพลาดโอกาสแล้ว ขอให้โชคดีกับการรอนะ!”
เขายิ้มเยาะอย่างชั่วร้าย จางเจี้ยนโปฉวยบัตรในมือของหญิงสาวกลับมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
8เหรียญเท่ากับกี่บาท...
ไม่มีบีตรเครดิตก็ต้องรออ่านแบบฟรี รอนานหน่อย...
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...