หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 557

“กำลังพูดถึงผมเหรอครับ คุณผู้หญิง?” จางเจี้ยนโปตอบอย่างอวดดีขณะที่เขาเดินทอดน่องเข้ามา “ยิ้มหน่อยสิครับ คุณสวยเกินกว่าจะทำหน้านิ่วคิ้วขมวดนะ”

“เด็กสมัยนี้มารยาทแย่จริง” ซูอวี่ฉีพึมพำ หน้าบึ้งด้วยความรังเกียจ

จางเจี้ยนโปจ้องกลับอย่างไม่หักห้ามใจ “ผมไม่เด็กแล้วนะ ถ้าคุณรู้ว่าผมพูดเรื่องอะไรอยู่ ผมน่ะรู้วิธีพาคุณขึ้นสวรรค์มากพอๆ กับที่คุณรู้ อยากให้ผมลองไหมครับ?”

ตุ้บ!

ซูอวี่ฉีเลือดขึ้นหน้า เธอตบเข้าที่หน้าของเขา เด็กอย่างมันกล้าดียังไงถึงพูดแบบนี้กับฉัน!

จางเจี้ยนโปโซเซไปตามแรงตบ เขาไม่อยากเชื่อว่าเขาเพิ่งจะโดนตบ เหล่าเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ เดินเข้าไปช่วยพยุงเขา คนหนึ่งชักมีดออกมา

ซูอวี่ฉีชะงักตอนที่เธอเห็นอาวุธและชายวัยรุ่นท่าทางเอาเรื่อง เธอทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ

“แกกล้าตบฉันได้ยังไง!” เขาตะโกนใส่เธอ “รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? พ่อของฉันคือจางอี้!”

“แกมาจากตระกูลจาง?” ซูอวี่ฉีถามด้วยความกังขา ขณะที่เธอกวาดตามองจางเจี้ยนโปจากหัวจรดเท้า

“ไม่ต้องไปสนใจหรอกครับ ซูอวี่ฉี” เฉินผิงแนะนำ “เข้าไปข้างในกันเถอะ”

แค่พวกเด็กไม่มีสมอง ฆ่าไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมา?

ซูอวี่ฉีพยักหน้าแล้วพวกเขาก็เดินเข้าไปในงาน

“คิดเหรอว่าตบจางเจี้ยนโปแล้วจะไปจากที่นี่ได้แบบไม่เจ็บตัว? ฝันไปเถอะ!”

เพื่อนของจางเจี้ยนโปตะโกนพลางชูมีดพุ่งเข้าใส่ซูอวี่ฉี

เธอขยับตัวไม่ได้ด้วยความตกใจระคนกลัวที่เห็นเด็กอายุแค่นั้นจู่โจมอย่างบ้าเลือด เธอแค่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น

พริบตานั้น กู่หลิงเอ๋อร์คว้าเข้าที่ข้อมือข้างที่กำลังถือมีด เธอบิดอย่างรุนแรงจนมีดหลุดกระเด็นพร้อมมีเสียงดังกร้วม

เฉินผิงขมวดคิ้วเพราะเรื่องเริ่มจะบานปลาย ถึงจะแสดงออกชัดว่าเราไม่ได้อยากมีเรื่องกับเด็กพวกนี้ พวกเขาก็ยังอยากเอามีดแทงใครสักคนอยู่ดี!

“ลูกชายผม?” จางอี้อุทานพร้อมผุดลุกขึ้นยืน

ซ่งเถี่ยจ้องมองเขาอย่างไม่พอใจ “คุณจาง ลูกชายของคุณกำลังสร้างปัญหาที่ทางเข้า ถ้ามันมีผลกับคอนเสิร์ต กรุณาจำไว้ด้วยว่าตระกูลจางย่อมได้รับผลกระทบไปด้วย ถ้าการที่ลูกชายคุณก่อเรื่องทำให้คอนเสิร์ตเสียหาย ครอบครัวของคุณต้องรับผิดชอบร่วมกัน!”

แม้ว่าธุรกิจงานแสดงของเธอจะไม่มีพิษภัย แต่ก็เป็นที่รู้กันไปทั่วว่าเส้นสายของตระกูลซ่งในหงเฉิงไม่มีใครเทียบได้

“ไม่ต้องห่วงครับ คุณหนูซ่ง เรื่องนี้ผมจะตรวจสอบให้ทั่วถึง” จางอี้ใช้ผ้าซับหน้าผากก่อนจะรีบวิ่งออกไป

ทันทีที่เขาลับสายตา ซ่งเถี่ยกวักมือเรียกลูกมือคนหนึ่ง “เพื่อนของฉันที่มีบัตรแถวหน้ากำลังมา ให้พวกเขาเข้าไปเดี๋ยวนี้ อย่าปล่อยให้ยืนต่อแถว พาเข้ามาที่นี่เลย นี่รูปของเขา”

ซ่งเถี่ยส่งรูปถ่ายของเฉินผิงที่เธอแอบเอามาให้ลูกมือ ผู้ซึ่งตกใจเมื่อเห็นรูป “คนนี้แหละครับที่กำลังก่อเรื่องที่ทางเข้า คุณหนูซ่ง!”

“อะไรนะ?” ซ่งเถี่ยอุทานก่อนลุกพรวดพราดออกไป

สปอนเซอร์คนอื่นๆ รีบตามออกไปเช่นกัน