หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 579

ทุกคนในห้องต่างตกตะลึง พวกเขามองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เจอลำโพงที่ไหนเลย แต่ถึงอย่างไรมันก็เป็นเสียงของโจวจ้าวหลงและหยวนเป่าจินจริงๆ

ในตอนนั้นฉินเสี่ยวเทียนมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที หากบทสนทนานั้นเป็นความจริง เขาคือคนที่เสียหายที่สุดเพราะเขาป็นคนซื้อเครื่องรางนี้มา

ฉินเสี่ยวเทียนหันไปมองอาจารย์เหอด้วยความงุนงง “คุณเหอ ได้โปรดพูดความจริงกับผม ปากัวนี่ใช่เครื่องรางแท้ไหม”

สีหน้าของอาจารย์เหอเต็มไปด้วยความกระดากอายขณะที่เขาขมวดคิ้ว “คุณฉิน จริงๆแล้วผมดูไม่ออกว่ามันเป็นเครื่องรางของจริงไหม”

“เป็นไปไม่ได้ คุณก็เคยปลุกพลังของมันขึ้นมาไม่ใช่หรือไง ทำไมคุณจะดูไม่ออกล่ะ” ฉินเสี่ยวเทียนถามด้วยความไม่เชื่อ

ใบหน้าของอาจารย์เหอแดงก่ำ ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกแล้วนอกจากสารภาพ “ที่จริงแล้วมันเป็นพลังเวทย์ของผมเอง ผมไม่มีความสามารถที่จะตรวจสอบว่ามันเป็นพลังจากด้านในของปากัวหรือเปล่า แล้วผมก็บอกไม่ได้ว่า เป็นพลังของคุณหยวนหรือไม่ อย่างไรเสียพลังของเราทั้งสองคนก็ต่างกันลิบลับ...”

ฉินเสี่ยวเทียนหมดคำจะพูดหลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น

“คุณเฉิน คุณสังเกตเห็นมาตั้งแต่แรกเหรอ” ไป๋เสี่ยวซานมองไปที่เฉินผิงด้วยความตกใจ

“ผมพูดไปแล้วนี่ว่าปากัวมันก็แค่เศษไม้ แต่ไม่มีใครเชื่อผม”

เฉินผิงยิ้มบางๆ

คนอื่นๆ ก้มหน้าลงด้วยความอับอายหลังจากได้ยินเช่นนั้น เมื่อพวกเขาบางคนถึงขนาดล่วงเกินเฉินผิง กลายเป็นว่าเขาน่ะของจริง

“ไอ้เวร นี่แกจะหลอกฉันเหรอ” ฉินเสี่ยวเทียนเพิ่งจะเข้าใจว่าทำไมเฉินผิงถึงร่วมประมูลด้วยถึงแม้ชายหนุ่มจะรู้ว่าปากัวเป็นแค่ของปลอม

เขาตั้งใจโก่งราคาประมูลทำให้ฉันต้องเสียเงินมากมายไปกับไอ้ขยะนี้

“เสี่ยวเทียน คุณเฉินบอกคุณแล้วนะว่ามันเป็นของไร้ค่า แต่คุณไม่เชื่อเอง แล้วจะมาหาว่าเขาหลอกได้อย่างไร โจวจ้าวหลงต่างหากที่หลอกคุณ ไปเอาเรื่องเขาสิ” ไป๋เสี่ยวซานบอกเสี่ยวเทียน

ความเดือดดาลเข้าครอบงำฉินเสี่ยวเทียนขณะที่เขาวางมือลงที่เอว ตรงนั้นมีสวิตซ์อยู่ หากเขากดสวิตซ์เขาสามารถจะดึงดาบแส้ออกมาได้ทันที

ฉินเสี่ยวเทียนได้รู้ความจริงทั้งหมดแล้ว เขาจะใช้ดาบแส้นี้ฆ่าโจวจ้าวหลงทันทีที่กลับเข้าห้องมา ฉันปล่อยให้มันหยามเกียรติฉันต่อหน้าชนชั้นสูงของจิงตูได้อย่างไร แล้วทีนี้ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกัน

ตอนนี้ฉินเสี่ยวเทียนตัวสั่นไม่หยุด เขารอไม่ไหวที่จะหาที่ปลดปล่อยไฟโทสะของเขา

ไม่นานประตูก็เปิดออก โจวจ้าวหลงและหยวนเป่าจินเดินยิ้มร่าเข้ามา ถึงอย่างนั้นทั้งคู่ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไปตั้งแต่ก้าวแรกที่เหยียบห้องนี้ และพวกเขายังสังเกตว่าเหล่านักเวทย์กลับไปหมดแล้ว

โจวจ้าวหลงขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่เขาไม่ได้ใส่ใจสักเท่าไหร่ ปากัวขายไปแล้วพวกเขาเลยไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ละมั้ง

“คุณฉิน เรื่องเงินเป็นอย่างไรบ้างครับ ส่งปากัวมาให้ผมเถอะ เดี๋ยวคุณหยวนจะผนึกพลังฮวงจุ้ยให้คุณเลย” โจวจ้าวหลงกล่าวกับฉินเสี่ยวเทียนอย่างมีความสุข