หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 581

หยวนเป่าจงก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วไปยืนตรงหน้าโจวจ้าวหลง เขาปล่อยพลังอำมหิตออกมาจากร่างกาย ส่งผลให้อุณภูมิบริเวณนั้นลดลงอย่างรวดเร็ว

“หยวนเป่าจง ด้วยความเคารพที่คุณเป็นนักเวทย์ ผมจะไม่ทำอะไรคุณหากคุณไม่เข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ อย่าลืมว่าตอนนี้คุณอยู่ในจิงตู แล้วถ้าคุณเป็นนักเวทย์เพียงคนเดียวในจิงตูล่ะ? คนของผมกำลังเดินทางมาที่นี่”

ฉินเสี่ยวเทียนไม่อยากต่อสู้กับหยวนเป่าจง ด้วยความที่หยวนเป่าจงเป็นนักเวทย์ที่เก่งกล้า เขาเกรงว่าเขาจะต้องแพ้

“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว ถ้าคุณกล้าแตะต้องคุณโจว ก็แสดงว่าคุณต้องการจะท้าทายผม!”

หยวนเป่าจงไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวเขาเลยแม้แต่น้อย

“คุณท้าผมเองนะ”

ฉินเสี่ยวเทียนแกว่งดาบแส้ของเขา ทันใดนั้นก็เกิดประกายแสงสีขาวส่องวูบวาบขึ้นภายในห้องนั้น ดูจากการเคลื่อนไหวเพียงอย่างเดียว ก็รู้ได้แน่ชัดว่าเขาคือปรมาจารย์ยุทธ์ผู้อาวุโส

คมดาบนั้นพุ่งเข้าหาหยวนเป่าจงอย่างรวดเร็ว

ทุกคนในที่นั้นถอยหนีไปอยู่ที่มุมห้อง พวกเขาไม่อยากข้องเกี่ยวกับการต่อสู้ในครั้งนี้ เพราะพวกเขาไม่อยากมีปัญหากับคนของทั้งสองตระกูล ไม่ว่าจะเป็นตระกูลฉินหรือตระกูลโจว

“ช่างเป็นเด็กที่โอหังนัก!”

หยวนเป่าจงถอนหายใจยาว แขนเสื้อคลุมของเขาพองขึ้นราวกับมีลมเป่า ก่อนที่เขาจะค่อยๆ โบกสะบัดมันไปข้างหน้า

กริ๊งง!

เสียงเหมือนเหล็กกระทบกันดังขึ้นทันที่ที่ดาบของฉินเสี่ยวเทียนฟันลงไปโดนแขนเสื้อของหยวนเป่าจง

สีหน้าของฉินเสี่ยวเทียนดูตึงเครียดขึ้นมาทันทีที่เขารู้ว่า ดาบของเขาไม่สามารถฟันทะลุเสื้อผ้าของคู่ต่อสู้ได้

ไม่มีทางที่เขาจะยอมแพ้ในตอนนี้ ตอนนี้มีคนมากมายกำลังดูข้าอยู่ หากข้ายอมแพ้ ชื่อเสียงและความนับหน้าถือตาของข้าในจิงตูก็จะถูกทำลายลง แล้วข้าจะมองหน้าใครได้อีกในอนาคต?

โจวจ้าวหลงใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อได้เห็นภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า ท้ายที่สุดแล้ว เขาเองก็ไม่ใช่จอมยุทธ์แต่อย่างใด เขาเป็นเพียงนักธุรกิจคนหนึ่งเท่านั้น เขาได้เห็นอะไรมากมายในช่วงชีวิตของการทำงานที่ผ่านมา แต่เขาไม่เคยเห็นการต่อสู้แบบนี้ที่ไหนมาก่อนเลย

ถึงแม้เขาจะมีหยวนเป่าจงอยู่ข้างกาย แต่เขากลับรู้สึกหวาดกลัวเมื่อได้เห็นเพลงดาบที่กำลังกวัดแกว่งอยู่รอบตัวของพวกเขาในตอนนี้

หากข้ารู้แต่แรกว่า ตระกูลฉินมีพลังอำนาจถึงเพียงนี้ ข้าคงจะไม่กล้าโกงเงินของพวงเขามาอย่างมากมายมหาศาล แต่ใครจะไปรู้มาก่อนว่า จานปากัวปลอมๆ จะมีมูลค่าถึงหนึ่งพันล้าน!? มันเป็นความผิดของพวกเขาเองต่างหาก หากไม่ใช่เพราะเขา ฉินเสี่ยวเทียนก็คงจะรู้ไปแล้วว่ามันเป็นของปลอม

โจวจ้าวหลงหันไปมองเฉินผิง ที่ตอนนี้กำลังนั่งจิบน้ำชาอย่างสบายใจ ด้วยสายตาที่อาฆาตแค้น ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นว่าเขากำลังรู้สึกขบขันกับการต่อสู้ที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า โดยไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นว่าฉินเสี่ยวเทียนคงจะไม่หยุดง่ายๆ แน่ หยวนเป่าจงก็ขมวดคิ้วก่อนจะยื่นแขนทั้งสองข้างของเขาออกมา จากนั้นรัศมีก็แผ่ออกมาปกคลุมร่างของเขาและโจวจ้าวหลงเหมือนเป็นเกราะกำบังขนาดใหญ่

ดาบแส้นั้นตรงเข้าจู่โจมพวกเขาอย่างต่อเนื่อง แต่มันก็ถูกเกราะกันเอาไว้ ฉินเสี่ยวเทียนไม่สามารถทำอะไรเขาทั้งสองคนได้เลย