เมื่อได้ยินหยวนจุนสั่งเช่นนั้น อู๋ฉีก็พยายามจะอ้าปากพูด แต่ก็ได้แต่ถอนหายใจโดยไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากของเขา
“คุณเฉิน เราไปกันเถอะ” เขาไม่มีทางเลือกนอกจากทำตามคำสั่งของเฉินหยวนจุน
เฉินผิงพยักหน้ารับ “ได้ครับ ผมพนันได้เลยว่าพวกเขาจะต้องเชิญเรากลับเข้าไปข้างในภายในเวลาไม่เกิน 10 นาที!”
ทันทีที่สิ้นเสียงคำพูดของเขา โจวจ้าวหลงก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น “นี่ฉันหูฝาดไปหรือเปล่า? นายบอกว่าคุณฉางจะเชิญให้นายกลับเข้าไปข้างในอีกงั้นเหรอ? นายคิดว่านายเป็นใครกัน! ตราบใดที่คุณหยวนยังอยู่ที่นี่ นายก็ไม่มีความหมายอะไรทั้งนั้น! ในความเห็นของฉันแล้ว นายก็เป็นแค่สุดยอดจอมเสแสร้ง!”
รอยยิ้มหยันฉาบอยู่บนริมฝีปากของหยวนเป่าจง “ฉันไม่เคยเห็นคนขี้โอ้อวดอย่างนายมาก่อนเลย คนหนุ่มก็ควรจะรู้จักเจียมตัวเสียบ้าง”
ในขณะนั้นสีหน้าของฉางหยวนจุนดูเคร่งขรึม ไม่มีทางที่คนเจ้าทิฐิถือตัวอย่างเขาจะยอมเสียเกียรติด้วยการร้องขอให้เด็กหนุ่มอย่างเฉินผิงกลับเข้ามาอีก หลังจากที่ไล่เขาออกไปแล้ว
จ้าวอู๋ฉีใจฝ่อลนลานด้วยความกลัวว่าฉางหยวนจะโกรธจึงขอร้องว่า “คุณเฉินครับ กรุณาอย่าพูดอะไรอีกเลย…”
จ้าวอู๋ฉีวันนี้ผมจะไม่ถือโทษอะไร แต่จำใส่ใจไว้ว่าผมจะไม่ใจดีเช่นนี้อีก ถ้าคุณยังขืนพาคนที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าเข้ามาพบผมถึงในบ้านอีก!” ฉางหยางจุนคำราม
“คุณฉาง ผ…ผมเข้าใจแล้วครับ!”จ้าวอู๋ฉีพยักหน้าซ้ำๆ เพื่อเอาใจฉางหยวนจุนก่อนที่จะลากตัวของเฉินผิงออกไปจากห้อง
เมื่อพวกเขาออกจากห้องนอนมาได้ เฉินผิงก็มานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่นทันที ทำให้จ้าวอู๋ฉีตกตะลึงแล้วจึงกระซิบอย่างร้อนรนว่า “คุณเฉิน ดูเหมือนว่าคุณฉางจะไม่เชื่อถือคุณนะ ทางที่ดีเราควรจะรีบออกไปจากที่นี่กันดีกว่า ถ้าหากเขาออกมาแล้วพบว่าเรายังอยู่ที่นี่ล่ะก็”
ในเมื่อสั่งให้เขาพาเฉินผิงออกไปจากบ้านไม่ใช่ให้นั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น หากว่าเฉินผิงยังขืนมานั่งที่โซฟาอย่างนี้แล้วถูกฉางหยางจุนจับได้ จ้าวอู๋ฉีจะต้องเดือดร้อนอย่างแน่นอน
เฉินผิงเอ่ยอย่างมั่นใจในฐานะของผู้บำเพ็ญเพียร อู๋ฉีขบกรามแล้วนั่งลงบนโซฟา อะไรจะเกิดก็เกิด! ในเมื่อฉันเป็นคนพาเขามาที่นี่ฉะนั้นฉันก็จะต้องผ่านมันไปให้ได้!
“คุณหยวน กรุณาเริ่มการรักษาเลยเถอะ!” หยางจุนร้องขอด้วยความคาดหวังอย่างเต็มเปี่ยม
หากไม่คำนึงฐานะทางสังคมและตำแหน่งหน้าที่อันทรงเกียรติของเขาแล้วล่ะก็ ฉางหยวนจุนก็เหมือนกับพ่อคนอื่นๆ ทั่วไปที่รักลูกอย่างสุดหัวใจ เขาเพียงต้องการให้ลูกชายของเขาหายดีเท่านั้น
หยวนเป่าจงพยักหน้าตอบแล้วเดินกลับไปที่เตียงของฉางหยวนอีกครั้ง แล้วจึงหยิบกระเป๋าผ้าที่บรรจุเข็มเงินออกมาในทันที
หลังจากที่หยิบเอาเข็มเงินออกมาก็จิ้มเบาๆ ไปที่นิ้วของฉางหยวน เจ้าโลหะชิ้นเรียวยาวแวววาวนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีดำภายในไม่กี่วินาทีอย่างน่าอัศจรรย์
“เขาถูกพิษมานานระยะหนึ่งแล้ว พิษจึงแล่นเข้าสู่หัวใจของเขา ดังนั้นผมจะต้องใช้วิธีอื่นดู…” เขาอธิบายพร้อมกับหยิบเข็มเงินที่ยาวเกือบ 20 เซ็นติเมตรออกมาอีกเล่มหนึ่งออกมาจากกระเป๋าของเขา มันเป็นเข็มเงินที่ยาวที่สุดในนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
8เหรียญเท่ากับกี่บาท...
ไม่มีบีตรเครดิตก็ต้องรออ่านแบบฟรี รอนานหน่อย...
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...