หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 679

เฉินผิงเดินช้าๆ ไปที่สนามประลอง ขณะที่ทุกคนต่างนั่งเงียบๆ รอให้การประลองเริ่ม

“เฉินผิง จะสั่งเสียอะไรไหม? ถ้ามีก็พูดก่อนจะขึ้นสนามประลอง เพราะฉันจะไม่ปล่อยให้แกรอดไปจากที่นี่” ฉินเซียวหลินยั่วยุเฉินผิง

เขาพูดเสียงดังให้ผู้ชมได้ยิน พวกเขาจึงคาดว่าการต่อสู้จะจบลงเมื่อมีคนหนึ่งตายเท่านั้น

“ผมก็จะถามแบบนั้นเหมือนกัน คุณมีอะไรจะสั่งเสียไหม? บอกผมกับลูกน้องของคุณไว้ตอนที่อยู่ในสนามประลองเถอะ เพราะคุณจะไม่ได้ออกไปแบบเป็นๆ”

เฉินผิงจ้องฉินเซียวหลินอย่างไม่สะทกสะท้าน

“น่าขำนัก!”

ฉินเซียวหลินก้าวมาด้านหน้า ทั้งสนามประลองสั่นสะเทือน แม้แต่ผู้ชมยังรู้สึกได้ หลายคนเริ่มโอนเอนไปมา

ตูม!

ก้าวเท้าของฉินเซียวหลินดังราวกับฟ้าผ่า ฝุ่นผงสีขาวในอากาศรวมตัวกันเป็นคมดาบ จากนั้นก็พุ่งเข้าใส่เฉินผิงผู้ยืนห่างออกไปสิบเมตร

ฉินเซียวหลินใช้กำลังภายในทั้งหมดไปกับการโจมตีหนเดียว เพราะเขาไม่อยากเสียเวลาสู้กับเฉินผิง เขาเป็นถึงปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ เพราะต้องการพิสูจน์พลังของตน ฉินเซียวหลินจึงต้องฆ่าเฉินผิงในกระบวนท่าเดียวต่อหน้าสายตาผู้คนในยุทธภาพ

เมื่อการต่อสู้เริ่ม ผู้ชมต่างพากันอ้าปากค้าง หลายคนไม่เคยเห็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์สู้กันมาก่อน การได้เห็นด้วยตาตัวเองช่างน่าทึ่ง

ปัง!

คลื่นพลังพุ่งใส่เฉินผิง ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดดังลั่น หูของทุกคนถึงกับอื้อเมื่อได้ยินเสียงดังระดับนั้น

ฝุ่นควันบดบังทั่วร่างเฉินผิง ผลจากการโจมตีกระจายไปทั่ว คนที่นั่งแถวหน้ารู้สึกได้ถึงสายลมแรงพัดพาใส่ ก่อนจะทันรู้ตัวเก้าอี้ก็แหลกเป็นชิ้นๆ

ไป๋เสี่ยวซาน จ้าวอู๋ฉีกับคนอื่นๆ ก็ดูสลดเช่นกัน ฝ่ามือชุ่มเหงื่อของพวกเขายกขึ้นสวดภาวนาเงียบๆ ขอให้เฉินผิงรอดมาจากแรงระเบิดนั้นได้

“หึ ช่างกล้ามาหาเรื่องตระกูลฉิน ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงหรือไง?” ฉินเสี่ยวเทียนเยาะเย้ยขณะมองไป๋เสี่ยวซานและคนอื่นๆ อย่างพอใจ

“คุณซู นี่มันไม่เร็วเกินไปเหรอครับ?” ยูดงพูดตะกุกตะกักเมื่อเห็นร่างเฉินผิงเลือนหายไปในกลุ่มควัน

ซูฉางเซิงขมวดคิ้วแล้วส่ายหน้าผิดหวัง “ฉันไม่นึกว่าฉินเซียวหลินจะแกร่งขนาดนี้ ดูท่าฉันคงประเมินเฉินผิงสูงไป”

“ลุงหลงคะ เฉินผิง-“

อู่เม่ยเอ๋อร์อ้าปากค้าง ดูมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ หลงอู่ยังไม่มีโอกาสได้ลงมือด้วยซ้ำ