หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 701

หลังจากตั้งสติได้ หลงอู่ก็ดึงตัวอู่เม่ยเอ๋อร์ให้ออกห่างจากหญิงสาว แล้วถามด้วยความฉงนสงสัยว่า “เม่ยเอ๋อร์ เธอไม่เคยเจอครอบครัวของตัวเองมาก่อน แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าผู้หญิงคนนี้เป็นพี่สาวของเธอ?”

เมื่อเห็นสีหน้าสับสนเช่นนั้น อู่เม่ยเอ๋อร์จึงตอบว่า “นะ ฉันก็ไม่รู้ ตอนที่ฉันเห็นเธอเข้า ฉันก็รู้สึกใกล้ชิดกับเธอจนเรียกพี่สาวออกมาโดยไม่รู้ตัว”

จากนั้นหลงอู่ก็มองหญิงสาวพลางเอ่ยถามอย่างเอาจริงเอาจัง “คุณผู้หญิง คุณชื่ออะไร? คุณมาจากไหน? พ่อแม่ของคุณเป็นใคร?คุณรู้มาก่อนหริอเปล่าว่าตัวเองมีน้องสาวฝาแฝด?”

หญิงสาวส่ายหน้าพลางกล่าวว่า “ฉันชื่อเสี่ยวหลาน ฉันไม่รู้ว่าตัวเองมาจากที่ไหน ฉันไม่รู้ว่าพ่อแม่ของตัวเองเป็นใคร เป็นพ่อบุญธรรมที่ชุบเลี้ยงฉันขึ้นมา แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองมีน้องสาวด้วย แต่ตอนที่เจอเธอ ฉันก็สัมผัสได้ถึงสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นและความอบอุ่นอยู่ในใจ”

“พ่อบุญธรรมของคุณเป็นใครกัน? ทำไมคุณต้องมาจับผมด้วย?” เฉินผิงฉวยโอกาสถามเสี่ยวหลาน

แต่กระนั้นเสี่ยวหลานก็มองเฉินผิงอย่างหวาดระแวง แล้วไม่ตอบคำถามของเขา

ตอนที่เฉินผิงคิดจะคว้าแขนของเสี่ยวหลานเพื่อถามเธอต่อไป อู่เม่ยเอ๋อร์ก็ห้ามเขาไว้พลางกล่าวว่า “คุณจะทำอะไร?”

“ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ? ผมอยากรู้ว่าทำไมเธอต้องฆ่าผมด้วย” เฉินผิงตอบด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ไม่ว่าใครก็คงอารมณ์เสีย หากถูกประทุษร้ายโดยไร้เหตุผล

“คุณห้ามแตะต้องเธอ เธอเป็นพี่สาวของฉันนะ” อู่เม่ยเอ๋อร์ดึงดันที่จะปกป้องเสี่ยวหลานจากเฉินผิง

“ผมเข้าใจว่าพวกคุณสองคนดูเหมือนกัน แต่คุณจะแน่ใจได้ยังไงว่าเธอเป็นพี่สาวของตัวเอง? ถึงพวกเราจะคิดว่าเธอเป็นพี่สาวของคุณก็เถอะ หลังจากเธอทำร้ายผมแล้ว ทำไมผมจะตอบโต้บ้างไม่ได้เล่า?” เฉินผิงถามอู่เม่ยเอ๋อร์

“หมู่บ้านคนโฉดงั้นเหรอ?” เฉินผิงขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนี้ “หรือพวกที่อยู่ในหมู่บ้านจะเป็นอาชญากรชั่วร้าย?”

หลงอู่ส่ายหน้าพลางอมยิ้มต่อไป “ผู้ที่หวาดกลัวจะเรียกพวกเขาว่าคนโฉด แต่ผู้ที่ชื่นชอบก็จะถือว่าพวกเขาเป็นผู้ทรงคุณธรรม สำหรับผมแล้ว พวกเขาเป็นตาเฒ่าที่ปราบคนชั่ว อภิบาลคนดี เพียงแต่พวกเขาออกจะแปลกประหลาดไปสักหน่อย”

ขณะที่เฉินผิงกำลังคิดจะถามอะไรเขาสักอย่าง ก็มีคนรับสายของหลงอู่

“หลงอู่ ทำไมนายโทรหาฉันตั้งแต่เช้าขนาดนี้เลยล่ะ? นายถูกตระกูลหลงตามล่าอีกแล้วเหรอ? ฉันบอกนายตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้ว หากตระกูลหลงคิดจะฆ่านาย ฉันก็เข้าไปยุ่งไม่ได้ แต่ถ้าหากนายเข้าร่วมกับหมู่บ้านคนโฉด พวกเราก็มีเหตุผลที่จะปกป้องนายได้ แบบนั้นแล้ว ตระกูลหลงก็จะไม่กล้าแตะต้องนายอีกต่อไป...” น้ำเสียงงัวเงียจนถึงขนาดหาวหวอดออกมา ดูเหมือนว่าสายของหลงอู่จะขัดจังหวะการนอนของเขาเสียแล้ว

“ติงปู้ซาน ฉันไม่ได้ถูกตามล่าสักหน่อย ยิ่งไปกว่านั้นก็เลิกเกลี้ยกล่อมให้ฉันทิ้งตระกูลหลงไปได้แล้ว ในเมื่อตาเฒ่ามังกรเคยช่วยชีวิตฉันมาก่อน เกิดก็เป็นคนของตระกูลหลง ตายก็เป็นผีของตระกูลหลง ลืมเรื่องที่ฉันจะเข้าร่วมกับหมู่บ้านคนโฉดไปได้เลย” หลงอู่ปฏิเสธคำชวนอย่างหนักแน่น