หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 705

อู่เม่ยเอ๋อร์แค่นเสียงใส่กู่หลิงเอ๋อร์พลางกล่าวว่า “หึ! เป็นเพราะเธอไม่มีเสน่ห์พอน่ะสิ ถึงอย่างไรเฉินผิงก็เป็นไอ้โรคจิต มิฉะนั้นเขาจะอธิบายสาเหตุที่ทำให้ชุดของเสี่ยวหลานเป็นอย่างนี้ว่ายังไงกัน?”

เมื่ออู่เม่ยเอ๋อร์พูดจบ กู่หลิงเอ๋อร์ก็โมโหขึ้นมาทันที “ใครบอกว่าฉันไม่มีเสน่ห์พอ? ไม่เชื่อก็ถามเฉินผิงดูสิว่าใครมีเสน่ห์มากกว่ากัน!”

ทันใดนั้นหญิงสาวทุกคนในห้องรับแขกก็หันมาทางเฉินผิง ทำให้เขารู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันที

ขณะที่เฉินผิงรู้สึกอับจนหนทางอยู่นั้น เขาก็ได้แต่มองหลงอู่ด้วยสายตาขอความช่วยเหลือ โดยหวังว่าอีกฝ่ายจะมาช่วยเขา

หลงอู่หัวเราะ หลังจากนั้นสักพักเขาก็ลุกขึ้นพลางกล่าวว่า “เม่ยเอ๋อร์ เลิกวุ่นวายได้แล้ว เฉินผิงไม่ได้ทำอะไรเสี่ยวหลาน เขายังเป็นชายบริสุทธิ์ที่ยังไม่เคยหลับนอนกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แล้วเขาจะทำอะไรเสี่ยวหลานได้ยังไงกันเล่า?”

เมื่อได้ยินสิ่งที่หลงอู่กล่าว อู่เม่ยเอ๋อร์ก็มองเฉินผิงด้วยความรู้สึกประหลาดใจ

ในเมื่อซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์อาศัยอยู่ร่วมกับเฉินผิง อู่เม่ยเอ๋อร์จึงไม่คาดคิดว่าเขาจะสามารถควบคุมความปรารถนาและไม่หลับนอนกับพวกเธอได้

หลังจากครุ่นคิดสักพัก อู่เม่ยเอ๋อร์ก็เหลือบมองเฉินผิงด้วยสายตาดูแคลนพลางกล่าวว่า “ตอนนี้ฉันรู้สาเหตุที่ทำให้คุณสามารถต้านทานมนตรามหาเสน่ห์ได้แล้ว คุณคงจะหย่อนสมรรถภาพทางเพศสินะ...”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็รู้สึกหงุดหงิดและสัมผัสได้ถึงแรงกระตุ้นที่อยากจะพิสูจน์ตนเองให้อู่เม่ยเอ๋อร์ได้เห็น

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คนมากมาย เฉินผิงจึงได้แต่กล้ำกลืนโทสะลงไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

หลังจากทุกคนสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ซูอวี่ฉีก็มองมาที่หลงอู่สักพักแล้วถามเฉินผิงว่า “เฉินผิง คนผู้นี้เป็นใครกันเหรอ?”

ซูอวี่ฉีไม่รู้จักหลงอู่เพราะเธอไม่เคยเห็นเขามาก่อน

หลังจากซูอวี่ฉีเอ่ยถึง เฉินผิงก็แนะนำหลงอู่ให้รู้จัก “โอ้ ผมลืมแนะนำท่านลุงหลงให้คุณได้รู้จักเลย หากมิใช่เพราะเขา เกรงว่าผมคงไม่สามารถกลับจากจิงตูมาเจอคุณที่นี่ได้อย่างปลอดภัยแล้วล่ะ นอกเหนือไปจากนั้น เขาก็ยังมอบเกราะสัมฤทธิ์กับยาล้างไขกระดูกให้แก่ผมด้วย”

หลังจากเฉินผิงกล่าวจบ ซูอวี่ฉีก็รีบยิ้มให้หลงอู่พลางเอ่ยทักทายว่า “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ท่านลุงหลง”

ช่างน่าอัศจรรย์!หากฉันสามารถซึมซับความรู้เข้าไปในสมองได้อย่างง่ายดาย ฉันก็จะกลายเป็นอัจฉริยะหรือเปล่านะ?

เมื่อเห็นสีหน้าตกตะลึงของซูอวี่ฉี หลงอู่ก็เอ่ยพลางอมยิ้ม “ตอนนี้คุณลองฝึกเคล็ดวิชาที่อยู่ในสองของคุณดูสิ”

“ค่ะ!” ซูอวี่ฉีรู้สึกตื่นเต้นมากเสียจนรีบนั่งลงบนโซฟาแล้วค่อยๆ หลับตาลงโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเธอก็เริ่มปรับจังหวะลมหายใจของตนเองตามเคล็ดวิชา

ขณะที่ลมหายใจของซูอวี่ฉีเริ่มช้าลงเรื่อยๆ พลังวิญญาณรอบตัวเธอก็ค่อยๆ แทรกซึมไปทั่วทั้งร่าง

“คุณช่างเป็นเมล็ดพันธุ์ชั้นดีเสียจริงๆ”

หลงอู่รู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่าซูอวี่ฉีสามารถสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณแล้วซึมซับพลังวิญญาณเข้าไปในร่างกายของตนเองได้ แม้เธอเพิ่งจะเริ่มฝึกบำเพ็ญฌานเท่านั้น

แต่ไม่นานทุกคนก็สังเกตได้ว่าลมหายใจของซูอวี่ฉีชักจะแผ่วลงเรื่อยๆ จากนั้นใบหน้าและผิวหนังของเธอก็เริ่มแดงก่ำ