หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 707

เฉินผิงรู้สึกตกตะลึงที่ได้ยินหลงอู่เอ่ยถึงเสี่ยวหรู เขาจึงมองหลงอู่ด้วยสีหน้าสับสนแล้วถามว่า “คุณหลง คุณรู้เรื่องของเสี่ยวหรูได้ยังไงกัน? ยิ่งไปกว่านั้น คุณรู้ว่าเธอมีร่างผลึกน้ำแข็งได้ยังไง? หรือว่าเสี่ยวหรูเองก็เริ่มฝึกพลังวิญญาณด้วย?”

คำถามของเฉินผิงทำให้หลงอู่รู้สึกว่าตนพูดมากเกินไปแล้ว เขาเผลอหลุดปากเรื่องของเสี่ยวหรูออกไป

“ได้โปรดอย่าถามอะไรอีกเลย เมื่อถึงวันที่สิบห้าเดือนเจ็ด คุณก็จะรู้คำตอบที่อยากรู้เองนั่นแหละ ตอนนี้พวกเรามารอให้แฟนของคุณได้สติกันเถอะ” หลงอู่ตอบ

เขาไม่พูดอะไรอีก มีบางเรื่องที่เขายังบอกให้เฉินผิงรู้ไม่ได้

เมื่อเห็นว่าหลงอู่คงไม่เล่าอะไรให้เขาฟังอีกแล้ว เฉินผิงจึงเลิกถาม อย่างไรเสียเขาแค่ต้องรออีกประมาณสิบกว่าวันจนกว่าจะถึงวันที่สิบห้าเดือนเจ็ด ก็จะได้รู้ทุกอย่างแล้ว

ซูอวี่ฉีค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาในอีกครึ่งชั่วโมงให้หลัง อุณหภูมิในห้องรับแขกลดลงสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว

ซูอวี่ฉีตะลึงงันที่เห็นโซฟาไหม้ “กะ... เกิดอะไรขึ้น? มีไฟไหม้งั้นเหรอ?”

“ใช่ เมื่อสักครู่นี้ตอนที่นั่งสูบบุหรี่ ผมเผลอทำไฟไหม้เข้าน่ะสิ!” เฉินผิงไม่บอกความจริงกับซูอวี่ฉี เขาเลือกที่จะโกหกเพราะเกรงว่าเธอจะรับไม่ได้

อย่างไรเสียซูอวี่ฉีก็คิดว่าเธอเป็นคนธรรมดาสามัญมาโดยตลอด เพราะฉะนั้นคงยากที่เธอจะยอมรับได้ หากเขาบอกว่าเธอมีร่างวิญญาณอัคคี

ยิ่งไปกว่านั้น ก็เป็นแค่การคาดเดาของหลงอู่และยังไม่แน่ใจนัก ดังนั้นจึงยังเร็วเกินไปที่จะบอกเธอ

“อวี่ฉี เมื่อสักครู่นี้ตอนที่คุณกำลังฝึกเคล็ดวิชา รู้สึกยังไงบ้าง?” หลงอู่เอ่ยถามซูอวี่ฉี

ซูอวี่ฉีขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางตอบว่า “ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ดูเหมือนว่าจะรู้สึกร้อนไปทั้งตัว...”

“คุณรู้สึกว่าท้องป่องเหมือนมีอะไรอยู่ข้างในบ้างไหม?” เฉินผิงรีบถามขึ้นมา

เมื่อหลงอู่เห็นกู่หลิงเอ๋อร์ก็ล่วงรู้ถึงสิ่งที่เธอกำลังครุ่นคิด ดังนั้นเขาจึงเอ่ยขึ้นมาว่า “คุณหนูหลิงเอ๋อร์ ผมถ่ายทอดเคล็ดวิชาง่ายๆ ให้อวี่ฉีไปแล้ว พอถึงเวลาก็ให้อวี่ฉีถ่ายทอดให้แก่คุณเผื่อพวกคุณสองคนจะได้ฝึกด้วยกัน”

“ฉันสามารถฝึกได้ด้วยเหรอคะ?” กู่หลิงเอ๋อร์รู้สึกลิงโลด

หลงอู่ยิ้มพลางกล่าวว่า “แน่นอนครับ เมื่อพวกคุณฝึกเคล็ดวิชานั้นจนคล่องแล้ว ผมก็จะถ่ายทอดเคล็ดวิชาขั้นที่สูงขึ้นให้คุณ อย่างไรเสียพวกคุณก็ล้วนเป็นผู้หญิงของเฉินผิงเหมือนกัน หากคุณแข็งแกร่งขึ้นก็จะสามารถช่วยเฉินผิงได้”

เมื่อได้ยินคำว่า 'ผู้หญิงของเฉินผิง' กู่หลิงเอ๋อร์ก็หน้าแดงก่ำและรู้สึกประหม่า

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็ถลึงตามองหลงอู่ เขารู้ว่าหลงอู่เจตนาพูดแบบนั้นเพื่อให้เขาเดือดร้อน

แต่ดูเหมือนซูอวี่ฉีจะไม่ใส่ใจหรือพูดอะไรสักคำ