หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 117

“เซียวเย่หลัน ท่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่...”

เซี่ยเชียนฮวันหน้าซีดเล็กน้อย

นางไม่แน่ใจว่าเซียวเย่หลันได้ยินบทสนทนามากน้อยแค่ไหน แต่นางสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างของชายผู้นี้

เฟิงเยว่รีบหันหลังกลับทันที เขาชักดาบในแนวนอนออกมา แล้วยืนอยู่ด้านหน้าเซี่ยเชียนฮวัน “อย่าเข้ามา!”

เซียวเย่หลันจ้องมองชายที่ปกป้องภรรยาของเขาอย่างเงียบงัน มุมปากพลันกระตุกยิ้มเยาะออกมา

“ท่านอ๋อง คนทั้งเมืองหลวงต่างทราบว่าท่านมีใจให้ผู้อื่น สำหรับท่านแล้วคุณหนูไม่ต่างอะไรไปจากภาระ แต่นางคือสมบัติอันล้ำค่าในใจของข้าน้อย ใยท่านไม่ทำตามความปรารถนาของพวกเรา ตราบใดที่คุณหนูหายไป ท่านก็สามารถครองคู่ชูชื่นกับแม่นางซูผู้นั้นได้ ใช่หรือไม่”

เฟิงเยว่กัดฟันแน่น ข่มความกลัวภายในใจ

เขาไม่คิดว่าเซียวเย่หลันจะปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ดูเหมือนแผนการร่วมมือกับซูอวี้เออร์ ที่จะพาเซี่ยเชียนฮวันจากไปคงรั่วไหล

สายตาเซียวเย่หลันมองข้ามไหล่ของเฟิงเยว่ และมองตรงไปที่เซี่ยเชียนฮวันที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขา

“ข้าบอกให้เจ้าพูดต่อ” เขากล่าวอย่างเย็นชา “พูดให้ชัดสิ ว่าเหตุใดชายผู้นี้ถึงถูกไล่ออกจากจวนอันติ้งโหว และพ่อของเด็กในท้องเจ้าคือใคร”

เซี่ยเชียนฮวันตะลึงงัน

นางอดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้าสองก้าว “หมายความว่าอย่างไร ท่านคิดไปถึงไหนแล้ว!”

เป็นไปได้ไหมว่า เซียวเย่หลันคิดว่าเฟิงเยว่เป็นพ่อของเด็กในท้องนาง!

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เขาสงสัยว่าเฟิงเยว่กับนางเคย...

นี่คือการดูหมิ่นนางอย่างแท้จริง!

เซียวเย่หลันกวาดตามองนาง ก่อนริมฝีปากบางจะเหยียดยิ้ม “เดิมทีคิดว่าเจ้าแค่ปัญญาอ่อน แต่นึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะร่านได้ขนาดนี้ ก่อนแต่งงานก็ถูกผู้ชายคนอื่นทำจนท้อง แล้วยังกล้าหน้าหนามาแต่งกับข้าอีก”

“เซียวเย่หลัน ระวังปากเน่าๆ ของเจ้าเสียบ้าง!”

เซี่ยเชียนฮวันโกรธจัดจนอยากพุ่งเข้าไปตบเขา!

แต่เฟิงเยว่ตาไวและรีบจับมือของนางเอาไว้ แล้วดันให้นางอยู่ด้านหลังต่อ จากนั้นจึงพูดว่า “ตราบใดที่ท่านอ๋องเต็มใจจะปล่อยคุณหนูกับลูกในท้องของนางไป แม้ข้าน้อยจะต้องตายอย่างทารุณ หรือโดนห้าม้าแยกร่าง ข้าน้อยก็จะไม่ร้องขอใดๆ อีก”

เซี่ยเชียนฮวันรีบพูดขัด “พอ เจ้าหยุดพูดไปซะ”

นางรู้ว่าเฟิงเยว่แค่ต้องการจะปกป้องนาง แต่ขอร้องล่ะ ประโยคที่พูดออกมาเมื่อกี้ มันยิ่งทำให้ดูเหมือนกับว่า ทั้งสองมีความสัมพันธ์ออกนอกลู่นอกทางกันโอเคไหม!

ราวกับว่าเขาเป็นพ่อของเด็กในท้องจริงๆ!

“ทำไม...”

คำพูดเหล่านี้ทำให้เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกตกใจมาก จนบดบังความโกรธที่เซียวเย่หลันกล่าวหาว่าคนอื่นเป็นพ่อของลูกนาง

จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนเป็นใจกว้างเช่นนี้ได้อย่างไร?

หรือว่า คำพูดของเฟิงเยว่ไปกระตุ้นเซียวเย่หลันเข้า

เขาไม่อยากให้นางอยู่ต่อ เพราะอยากอยู่เคียงคู่กับซูอวี้เออร์

เมื่อคิดเช่นนั้น ในใจของเซี่ยเชียนฮวันพลันเกิดเพลิงโทสะขึ้นมา นางรู้สึกโมโหจนหัวของนางมีแต่เสียงดังวิ๊งๆ ขณะที่เบ้าตาก็อดแดงก่ำขึ้นมาไม่ได้

เซียวเย่หลัน เจ้าสมควรโดน!

สมควรโดนหนังสือหย่าเขวี้ยงใส่หน้า!

“ผู้อารักขาเฟิง ข้าขอบคุณสำหรับน้ำใจของเจ้าที่มีต่อข้า แต่ข้าจะจากไปเช่นนี้มิได้ ข้ายังมีจวนอันติ้งโหวอยู่ด้านหลัง และยังมีไทเฮาอีก ไม่ว่าจ้านอ๋องจะโหดร้ายและโง่เง่าสักปานใด ข้าก็ต้องอยู่เป็นพระชายาข้างกายเขา จนกว่าเขาจะป่วยตาย”

เซี่ยเชียนฮวันเหลือบมองเซียวเย่หลัน แล้วกล่าวเสียงเย็นชา พยายามไม่มองสายตาที่สิ้นหวังของเฟิงเยว่