หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 154

ณ จวนอัครมหาเสนาบดี

องค์ชายรองและพระชายาอ๋องของเขาหลี่จิ้งหย่า รวมถึงอัครมหาเสนาบดีหลี่กำลังนั่งอยู่ในห้องหนังสือ ท่าทีของทั้งสามคนดูไม่น่ามองนัก บรรยากาศเคร่งขรึมน่าอึดอัด

วันนี้ในการประชุมราชสำนัก “เหตุใดท่านอัครมหาเสนาบดีจึงเข้าข้างเจ้าเจ็ดเล่า ทั้งยังสนับสนุนข้อเสนอแนะของเขา?" องค์ชายรองเอ่ยถามขึ้นด้วยความเย็นชา

อัครมหาเสนาบดีหลี่ส่งเสียงหึๆ ออกมา "องค์ชายรู้หรือไม่ว่าในเวลาเช่นนี้หากออกมาขัดขวาง จะทำให้อู่อันโหวเอนเอียงไปทางจ้านอ๋อง เป็นการเพิ่มความแข็งแกร่งให้แก่ผู้อื่นและลดอำนาจของตน!”

"แล้วจะให้เจ้าเจ็ดได้ใจเช่นนี้หรือ? เขากุมอำนาจทหารไว้ในมือมากมายเหลือเกิน! ในอนาคตหากเขาเกิดความคิดอื่นขึ้นมา พวกเราจะปราบปรามเขาได้อย่างไร!"

องค์ชายรองหันกลับมามองด้วยความโกรธ

อัครมหาเสนาบดีหลี่ไม่ได้สนใจเขา เพียงพูดประชดประชันว่า "องค์ชายอย่าได้ลืมไปเล่า บัดนี้ท่านยังไม่ได้ขึ้นเป็นรัชทายาท หาได้มีความจำเป็นต้องมากังวลเรื่องอำนาจทางทหาร!"

"ดี! ท่านอัครมหาเสนาบดีหลี่กล่าวได้ดียิ่งนัก!"

องค์ชายรองโมโหเหลือเกิน แต่เขาก็ไม่อยากทะเลาะกับอัครมหาเสนาบดีหลี่จนมองหน้ากันไม่ติด เนื่องจากตระกูลหลี่คือผู้ที่คอยช่วยเหลือเขาในการขึ้นยึดครองอำนาจที่สำคัญที่สุด เขาจึงทำได้เพียงสะบัดหน้าเดินจากไป

หลี่จิ้งหย่าตั้งใจจะเดินตามไป แต่กลับถูกอัครมหาเสนาบดีหลี่เรียกเอาไว้ "เสี่ยวถง ช้าก่อน”

เสี่ยงถงคือชื่อเล่นในตอนเด็กของหลี่จิ้งหย่า

นางจึงทำได้เพียงหยุดฝีเท้าลง

อัครมหาเสนาบดีหลี่เอามือประคองพนักเก้าอี้ นั่งลงแล้วถอนหายใจยืดยาว "ลูกพ่อ บัดนี้พ่อเสียใจเหลือเกิน!”

หลี่จิ้งหย่ารู้สึกสับสน

"สามีที่เจ้าแต่งงานด้วยนั้นมีเพียงความเฉลียวฉลาดเล็กน้อยแต่ไม่ได้เก่งกาจ เกรงว่าในอนาคตยากจะประสบผลสำเร็จ!" อัครมหาเสนาบดีหลี่กล่าวแล้วส่ายหน้า

"แต่ตอนนั้นท่านพ่อไม่ได้กล่าวถึงพี่ฉงเช่นนี้" หลี่จิ้งหย่าเลิกคิ้วขึ้น

ก่อนหน้านี้อัครมหาเสนาบดีหลี่มองดูองค์ชายรองไม่ว่ามุมไหนก็ดีนัก มีความทะเยอทะยานและความสามารถ มีศักยภาพที่จะขึ้นเป็นฮ่องเต้มากกว่าองค์รัชทายาท

ส่วนเซียวเย่หลันน เขาเป็นเพียงผู้ที่เก่งกาจด้านการต่อสู้ ด้วยเหตุนี้จึงไม่เข้าตา

สิ่งที่พวกเขาคิดไม่ถึงนั่นก็คือ "ปรมาจารย์" ที่พวกเขาคิดถึงนั่นก็คือเซี่ยเชียนฮวันผู้แสนโง่เง่าขึ้นชื่อ!

"เจ้าควรไปเข้าหาหมิงเฟยเหนียงเหนียงให้บ่อยเข้า ดึงนางเข้ามาเป็นพรรคพวกและเตรียมพร้อม" แววตาของอัครมหาเสนาบดีหลี่ดูน่ากลัวดุร้าย เขากะพริบตาดั่งขุนนางโหดเหี้ยมที่คิดไม่ซื่อ

หมิงเฟยเหนียงเหนียงผู้น่าสงสาร...

หลี่จิ้งหย่านึกถึงแผนการชั่วร้ายที่ตนและองค์ชายรองคิดเอาไว้แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะตอบตกลง

เมื่อเวลากลางวันมาถึง

อากาศในฤดูร้อนช่างร้อนระอุ

หลังจากเซี่ยเชียนฮวันถูกยกเลิกให้กักบริเวณแล้ว นางก็ตั้งใจจะขึ้นรถม้าออกจากวัง

ที่หน้าประตูวัง นางเปิดผ้าม่านขึ้นและพบกับรถม้าอีกคันหนึ่งซึ่งกำลังแล่นผ่านไป

"นั่นคือรถม้าของพระชายาองค์ชายรอง" ขันทีซึ่งอยู่ข้างหลังกระซิบเบาๆ "ช่วงนี้พระชายาองค์ชายรองมักเดินทางไปที่ เรือนเจียวชวนบ่อยๆ พระชายาองค์รัชทายาทเคยเอ่ยเตือนนางว่ากระทำเช่นนี้ไม่เหมาะสม แต่นางกลับบอกว่าหมิงเฟยเหนียงเหนียงต้องการพบนาง อีกทั้งกล่าวว่า..."